4 października 1958 Kraków
od 1996 do 1998
Maciej Szymański
od 2001 do 2006
Stefan Meller
Tomasz Orłowski
od 2007 do 2012
Marek Grela
Marek Prawda
od 2012 do 2016
José Manuel Pinto Teixeira
Hugues Mingarelli
od 2016 do 2020
Laurence Argimon-Pistre
Alexandra Valkenburg
Jan Tadeusz Tombiński (ur. 4 października 1958 w Krakowie) – polski historyk i dyplomata, ambasador Rzeczypospolitej Polskiej w Słowenii (1996–1998) i we Francji (2001–2006), stały przedstawiciel RP przy Unii Europejskiej (2007–2012), ambasador Unii Europejskiej na Ukrainie (2012–2016) i przy Stolicy Apostolskiej (2016–2020), chargé d’affaires RP w Niemczech (od 2024).
W młodości uprawiał sport, był m.in. wicemistrzem Polski we florecie (1978). Został absolwentem Uniwersytetu Jagiellońskiego, na której to uczelni uzyskał tytuły zawodowe magistra germanistyki (1984) i historii (1985)[1]. Początkowo (1985–1987) pracował w bibliotece uniwersyteckiej na UJ, a później jako wykładowca w Instytucie Historii na tym uniwersytecie[1].
W latach 1981–1984 był wiceprzewodniczącym Niezależnego Zrzeszenia Studentów na Uniwersytecie Jagiellońskim, po wprowadzeniu 13 grudnia 1981 stanu wojennego działał w podziemnych strukturach NZS. Przez pewien czas był też przewodniczącym samorządu studenckiego na UJ[2]. W maju 1988 został członkiem redakcji podziemnego pisma „Przegląd Wiadomości Strajkowych”, wydawanego w Krakowie przez komitet strajkowy „Solidarności” z Huty im. Lenina[3].
Od 1990 związany z polską dyplomacją. Do 1995 był zatrudniony w Ambasadzie RP w Pradze, kolejno w randze III, II i I sekretarza, a następnie radcy, radcy-ministra i radcy-ministra pełnomocnego. W latach 1995–1996 był radcą-ministrem pełnomocnym w Ambasadzie RP w Lublanie, a następnie w latach 1996–1998 pełnił funkcję ambasadora RP w Słowenii; był akredytowany także w Bośni i Hercegowinie[1]. W latach 1998–2001 pracował w Ministerstwie Spraw Zagranicznych w Warszawie na stanowisku dyrektora Departamentu Europa. W 2001 ponownie objął kierownictwo przedstawicielstwa dyplomatycznego jako ambasador RP we Francji[4]; stanowisko to zajmował do 28 grudnia 2006[5]. W grudniu 2006 został mianowany stałym przedstawicielem RP przy Unii Europejskiej w Brukseli[6]; funkcję tę objął w lutym 2007. Został z niej odwołany z końcem sierpnia 2012[7].
W tym samym roku powierzono mu funkcję ambasadora Unii Europejskiej na Ukrainie[8]. W październiku 2016 rozpoczął natomiast misję na stanowisku ambasadora UE przy Stolicy Apostolskiej[9]. Zakończył urzędowanie w sierpniu 2020[10]. Powrócił do pracy w Akademii Dyplomatycznej MSZ[11]. W 2022 został unijnym doradcą do spraw dyplomatycznych i europejskich przy rządzie Mołdawii[12][13]. 20 sierpnia 2024 objął kierownictwo Ambasady RP w Berlinie jako chargé d’affaires[11].
Powołany w skład rady Fundacji Jeana Monneta na rzecz Europy(inne języki) w Lozannie[14] oraz senatu Ukraińskiego Uniwersytetu Katolickiego we Lwowie[15].
Posługuje się językami: angielskim, niemieckim, francuskim, włoskim, rosyjskim, czeskim, ukraińskim[11] i słoweńskim[16]. Żonaty z językoznawczynią Agnieszką Tombińską, z którą ma dziesięcioro dzieci[17].