Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.
Dialekty pendżabskieGuru Granth Sahib, święta księga sikhów zapisana alfabetem gurmukhiTablica na stacji Southall w języku pendżabskim, pismo gurmukhi
Niekiedy za odmianę języka pendżabskiego uważany jest również język lahnda, używany w zachodnim Pendżabie (stąd jego alternatywna nazwa język zachodniopendżabski), jednakże zasadniczo klasyfikowany jest on jako odrębny język, którym posługuje się ok. 60 mln osób[3]. Język zachodniopendżabski należy do grupy północno-zachodniej języków indoaryjskich, natomiast pendżabski język literacki, oparty na centralnym dialekcie madźhi, do grupy centralnej, wraz z hindi. Przyczyną częstego włączania dialektów lahnda do języka pendżabskiego jest to, iż pendżabski język literacki jest wspólny dla użytkowników zarówno wschodnich, jak i zachodnich dialektów Pendżabu[4].
Ponadto używany w okolicach miasta Dżammujęzyk dogri, którym posługują się ok. 2 mln mówiących, niegdyś uważany za odmianę pendżabskiego[5][6], obecnie klasyfikowany jest jako jeden z tzw. języków pahari.
Na tle języków indoaryjskich pendżabski wyróżnia się tonalnością[7].
multani – wyróżnia się odmiennym słownictwem, gramatycznie bliski dialektowi centralnemu, obecnie klasyfikowany jako odrębny język w ramach tzw. makrojęzykalahnda[9]
hindko – region Hazara, wyróżnia się odmiennym słownictwem
Centralny
madźhi – używany w okolicach dwóch ważnych centrów kulturalnych – Amritsaru i Lahauru; postrzegany jako „najczystsza” odmiana pendżabskiego, stanowi podstawę języka standardowego[2].
Wschodnie
doabi
malwai – Ludhiana, zachodnia część dystryktu Patiala
puadhi – wschodnia część dystryktu Patiala; wykazuje cechy przejściowe między pandźabi a hindi
