Iwajło Jordanow

Iwajło Jordanow

Ивайло Йорданов

Data i miejsce urodzenia	12 stycznia 1966 Samokow
Pozycja	napastnik/rozgrywający/def pomocnik
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole do 1988 Rilski Sportist Samokow 1988–1991 Lokomotiw Gorna Oriachowica 1991–2001 Sporting CP
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1991–2000  Bułgaria 50 (3)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 2001–2004 Sporting CP, asystent 2004–2007 Bułgaria, asystent od 2010 Liteks Łowecz, asystent
Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Iwajło Stoimenow Jordanow (ur. 12 stycznia 1966 w Samokowie) – bułgarski piłkarz występujący na pozycji napastnika, defensywnego pomocnika i - na ostatnim etapie kariery - obrońcy, oraz trener piłkarski.

Kariera piłkarska

Karierę rozpoczynał w barwach Rilskiego Sportistu Samokow, skąd w wieku dwudziestu jeden lat odszedł do beniaminka ekstraklasy Lokomotiwu Gorna Oriachowica. Przez pięć lat występów w tym klubie nie wygrał wprawdzie żadnego z ligowych trofeów (zespół musiał corocznie walczyć o uniknięcie spadku do Grupy B), ale indywidualne sukcesy, jak korona króla strzelców w sezonie 1990–1991, pozwoliły mu na wypromowanie się i zaowocowały propozycją transferu do Sportingu. W Portugalii spędził dziesięć lat okraszonych tytułem mistrza oraz dwoma zwycięstwami w rozgrywkach o Puchar Portugalii.

W reprezentacji Bułgarii zadebiutował w 1991 roku. Należy do najlepszego pokolenia bułgarskich piłkarzy, chociaż zawsze pozostawał w cieniu bardziej znanych kolegów, takich jak Christo Stoiczkow, Krasimir Bałykow i Jordan Leczkow. Silną pozycję w kadrze wywalczył dopiero przed Mundialem 1998. Był liderem reprezentacji w eliminacjach do Euro 2000, przegranych z Anglią, Szwecją i Polską.

Wcześniej brał udział w Mundialu 1994 (IV miejsce; zagrał w pięciu meczach, tylko w jednym od pierwszej minuty), Euro 1996 (runda grupowa; trzy mecze, dwa od pierwszej do ostatniej minuty) i Mundialu 1998 (runda grupowa; dwa mecze, oba od pierwszej do ostatniej minuty). Podobnie jak w klubach, tak w drużynie narodowej, jego pozycja na boisku była ruchoma i zależała od koncepcji selekcjonera albo rangi przeciwnika. Początkowo był napastnikiem (Mundial 1994), ale w ataku nie miał większych szans na wygranie rywalizacji z kimś z duetu Stoiczkow-Kostadinow. Na kolejnych turniejach był rozgrywającym lub - częściej - defensywnym pomocnikiem.

Z reprezentacją pożegnał się w 2000 roku.

Sukcesy piłkarskie

• mistrzostwo Portugalii 2000, Puchar Portugalii 1995 i 2001 oraz Superpuchar Portugalii 1995 i 2000 ze Sportingiem
• Król strzelców bułgarskiej ekstraklasy sezonu 1990-91.
• Piłkarz roku 1998 w Bułgarii.

Kariera szkoleniowa

Po zakończeniu kariery piłkarskiej pracował w sztabie szkoleniowym Sportingu, gdzie obserwował młody talent Cristiano Ronaldo^[1].

Później przez trzy lata był asystentem Christo Stoiczkowa w reprezentacji Bułgarii. Nie udało im się jednak awansować z kadrą do Mundialu 2006 i Euro 2008.

W 2010 roku został włączony do sztabu Liteksu Łowecz przez ówczesnego trenera tej drużyny, Angeła Czerwenkowa^[2]. Na koniec sezonu 2010–2011 klub, prowadzony już przez dawnego kolegę z kadry Ljubosława Penewa, zdobył mistrzostwo kraju.

Przypisy

1. Trud.bg: Ивайло Йорданов: Старите пушки още гърмят. trud.bg. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (Dostęp 6 czerwca 2011)
2. FocusSport: Футбол: Ивайло Йорданов треньор в Литекс (Dostęp 6 czerwca 2011)