Mapa południowej Mezopotamii w okresie starobabilońskim (ok. 2000-1595 p.n.e.)
Iszme-Dagan (akad. Išme-Dagān, zapisywane dIš-me-dDa-gan[1], tłum. „Bóg Dagan wysłuchał”[2]) – czwarty król z I dynastii z Isin, syn i następca Iddin-Dagana, ojciec Lipit-Isztara. Jego rządy datowane są na lata ok. 1953-1935 p.n.e. (chronologia średnia)[3][4].
Wydaje się, iż panowanie Iszme-Dagana nie było tak spokojne, jak jego ojca, Iddin-Dagana, o czym świadczyć może chociażby fakt, iż wzmocnić musiał mury obronne swej stolicy - Isin[3]. Wiele wskazuje też na to, że niektóre miasta, jak na przykład Larsa, nie uznawały jego autorytetu. Sytuacja ekonomiczna w królestwie również nie była najlepsza, gdyż zmuszony był wydawać edykty prawne umarzające długi ludności („nazwa roczna” e).
Iszme-Dagan występuje w wielu mezopotamskich utworach literackich, głównie hymnach i poematach pochwalnych[7].
Przypisy
↑Czasem imię to zapisywane jest bez determinatywu boskiego dingir na początku; Thorkild Jacobsen, The Sumerian King List, Assyriological Studies 11, Chicago - London 1939, The University of Chicago Press, s. 124, przypis 348.
↑hasło šemû, The Assyrian Dictionary, tom 17 (Š/2), The Oriental Institute, Chicago 1992, s. 285.
↑ abhasło Sin-magir, w: Gwendolyn Leick, Who's Who..., s. 82.
↑A.K. Grayson, Königslisten und Chroniken. B. Akkadisch, w: Reallexikon der Assyriologie, tom VI (Klagesang-Libanon), Walter de Gruyter, Berlin - New York 1980-83, s. 90.
