|
Enmebaragesi
Enmebaragesi[1], Mebarasi – według Sumeryjskiej listy królów dwudziesty drugi, przedostatni władca należący do I dynastii z Kisz. Dotyczący go fragment brzmi następująco:
- „Enmebaragesi, który podporządkował (sobie) kraj Elam, został królem i panował przez 900 lat”[2].
O władcy tym wspomina również inskrypcja z Tummal:
- „Enmebaragesi (z Kisz) zbudował (w Nippur) Irinanam, świątynię boga Enlila”[3].
W trakcie wykopalisk archeologicznych w Nippur odkryto fragmenty dwóch kamiennych naczyń noszących krótką inskrypcję „Mebarasi, król Kisz”[4]. Zdaniem uczonych imię Mebarasi jest wariantem imienia (En)mebara(ge)si i chodzi tu o tę samą osobę[5]. Inskrypcje te, datowane na ok. 2600 r. p.n.e., są najstarszymi znanymi sumeryjskimi inskrypcjami królewskimi[6].
Imię Enmebaragesi nosi również starsza siostra Gilgamesza wspomniana w sumeryjskim eposie Gilgamesz i Huwawa[7].
Przypisy
- ↑ imię to niekiedy odczytywane jest Eniszibbaragesi
- ↑ Piotr Michalowski, Sumerian..., s. 83.
- ↑ Piotr Michalowski, Bringing Ninlil..., s. 86.
- ↑ Glenn Magid, Sumerian..., s. 10-11.
- ↑ Glenn Magid, Sumerian..., s. 6-7.
- ↑ Frayne D.R., Presargonic Period (2700-2350 BC), The Royal Inscriptions of Mesopotamia. Early Periods, t. I, University of Toronto Press Incorporated, 2008, s. 5.
- ↑ Krystyna Szarzyńska, Eposy..., s. 63.
Bibliografia
- Marian Bielicki, Zapomniany świat Sumerów, Warszawa 1969.
- Piotr Michalowski, Sumerian King List, [w:] Mark Chavalas (redaktor), The Ancient Near East - Historical Sources in Translation, Blackwell Publishing, Carlton 2006, s. 81-85.
- Piotr Michalowski, Bringing Ninlil to Tumal, [w:] Mark Chavalas (redaktor), The Ancient Near East - Historical Sources in Translation, Blackwell Publishing, Carlton 2006, s. 85-87.
- Glenn Magid, Sumerian Early Dynastic Royal Inscriptions, [w:] Mark Chavalas (redaktor), The Ancient Near East - Historical Sources in Translation, Blackwell Publishing, Carlton 2006, s. 4-16.
- Krystyna Szarzyńska, Eposy Sumeryjskie, seria Antologia Literatury Mezopotamskiej, Wydawnictwo AGADE, Warszawa 2003.
|
|
