W 2005 roku, jako 18-latek, Greg Rutherford wygrał Mistrzostwa Angielskiego Stowarzyszenia Atletów Amatorów (ang. Amateur Athletic Association of England, w skrócie AAA) w skoku w dal, zostając najmłodszym zwycięzcą w historii imprezy[2]. W tym samym roku zwyciężył w Mistrzostwach Europy Juniorów w tej kategorii, uzyskując rekordowy wynik 8,14 m.[5]. W 2006 roku reprezentował Anglię na Igrzyskach Wspólnoty Narodów, gdzie zajął 8. miejsce w skoku w dal[5]. W tym samym roku ponownie wygrał Mistrzostwa AAA z wynikiem 8,26 m. W sierpniu zdobył srebrny medal na Mistrzostwach Europy w lekkoatletyce, skacząc na 8,13 m.[6].
W lutym 2007 roku przeszedł operację kostki, przez co przerwał treningi na kilka tygodni[7]. W tym samym roku brał udział w Mistrzostwach Świata w Lekkoatletyce i zajął 21. miejsce w rundzie kwalifikującej[8].
Lata 2008–2011
Greg Rutherford w 2010 roku
W lipcu 2008 roku trzeci rok z rzędu wygrał mistrzostwa AAA po wykonaniu skoku w dal na odległość 8,20 m[9]. Dwa tygodnie później wygrał Grand Prix Londynu z wynikiem 8,16 m.[10]. W sierpniu 2008 roku reprezentował Anglię na Letnich Igrzyskach Olimpijskich organizowanych w Pekinie. 16 sierpnia wystartował w rundzie kwalifikacyjnej i z 3. miejsca (8,16 m) zakwalifikował się do finału, w którym zajął 10. miejsce[11]. Po zawodach przyznał, że wynik był jego „największą porażką”, a winę za niepowodzenie zrzucił na infekcję nerek i płuc[4].
20 sierpnia 2009 roku ustanowił brytyjski rekord w skoku w dal mężczyzn, skacząc na 8,30 m w rundzie kwalifikującej do Mistrzostw Świata w Lekkoatletyce organizowanych w Berlinie[12][13]. W finale konkurencji zajął 5. miejsce z wynikiem 8,17 m.[14]. W marcu 2010 roku wystąpił na Halowych Mistrzostwa Świata w Lekkoatletyce i zajął 11. miejsce w rundzie kwalifikacyjnej. W tym samym roku uległ kontuzji stopy, przez co nie wziął udziału w Mistrzostwa Europy[15]. 18 września pobił rekord życiowy w biegu na 100 metrów, pokonując ten dystans w 10,26 sekundy na Igrzyskach Great North City[16]. W tym samym roku zdobył srebrny medal na Igrzyskach Wspólnoty Narodów, na których skoczył w dal na 8,22 m.[15]. W czerwcu 2011 roku pobił swój życiowy rekord w skoku w dal, uzyskując wynik 8,32 m podczas rozgrywek Diamentowej Ligi w Eugene. Rezultat nie został uznany za brytyjski rekord z powodu pomocy zewnętrznej (podmuch wiatru)[17]. Podczas rundy kwalifikującej Mistrzostw Świata w Lekkoatletyce Rutherford uległ kontuzji ścięgna podkolanowego, przez co nie przeszedł do finału[13].
W maju 2012 roku Greg Rutherford wyrównał brytyjski rekord w skoku w dal (8,35 m), który w lipcu poprzedniego roku ustanowił Chris Tomlinson[18][19]. W sierpniu wystąpił na Letnich Igrzyskach Olimpijskich organizowanych w Londynie. W rundzie kwalifikacyjnej oddał skok na 8,08 m., dzięki czemu z 3. miejsca zakwalifikował się do finału[20]. Wykonał w nim skok na 8,31 m, który zapewnił mu zdobycie złotego medalu igrzysk[21][22][23]. Rutherford został tym samym drugi Brytyjczykiem, który zdobył złoty medal w tej konkurencji[24][a]. Niedługo po wygraniu medalu dla Wielkiej Brytanii, wizerunek Rutherforda (i pozostałych brytyjskich medalistów) znalazł się na znaczkach pocztowych Royal Mail, a na jego cześć dwie skrzynki pocztowe w jego rodzinnym Milton Keynes zostały przefarbowane na złoty kolor.
Skrzynki pocztowe w Milton Keynes przefarbowane na złoto na cześć Grega Rutherforda
W lipcu 2013 roku Rutherford ponownie uległ kontuzji ścięgna podkolanowego, tym razem podczas rozgrywek Diamentowej Ligi w Paryżu, przez co musiał zrezygnować z udziału w rywalizacji[25]. Sportowiec zakwalifikował się do udziału w Mistrzostw Świata w Lekkoatletyce[26], ale nie przeszedł do finału, zajmując 14. miejsce w rundzie kwalifikacyjnej z wynikiem 7,87 m.[27]. Jesienią tego samego roku zaczął trenować biegi krótkodystansowe u boku Jonasa Tawiah-Dodoo[28].
W lutym 2015 roku wygrał Halowe Grand Prix Birmingham z wynikiem 8,17 m, ustanawiając swój życiowy rekord halowy[33]. W czerwcu wygrał rozgrywki Diamond League w Birmingham z wynikiem 8,35 m.[34] oraz w Oslo z wynikiem 8,25 m.[35]. 25 sierpnia zdobył złoty medal na Mistrzostwach Świata w Lekkoatletyce, oddając skok na 8,41 m, swój drugi najdalszy skok w historii[36]. Tydzień po mistrzostwach świata wygrał finał Diamentowej Ligi w skoku w dal. Wygrana sprawiła, że został pierwszym w historii Brytyjczykiem, który w jednym czasie zdobył wszystkie możliwe tytuły mistrzowskie w rozgrywkach uprawianych na świeżym powietrzu: mistrza olimpijskiego, Świata, Europy, Wspólnoty Narodów oraz Diamentowej Ligi[37].
W 2012 roku Greg Rutherford i gimnastyk Louis Smith wzięli udział w jednym z odcinków programu The Million Pound Drop (w Polsce znanego jako Postaw na milion), występując w specjalnej, charytatywnej serii „Gry Celebrytów”[41]. W 2013 roku sportowiec wystąpił w programie Fake Reaction[42] oraz wziął udział w specjalnej, celebryckiej edycji programu The Cube. W 2014 roku brał udział w drugiej edycji programu The Great British Bake Off (w Polsce znanym jako Bake off – Ale ciacho!)[43], a także uczestniczył w programie The Chase[44]. Od 23 września do 20 listopada 2016 brał udział w czternastej edycji programu Strictly Come Dancing (w Polsce znanym jako Taniec z gwiazdami). Jego partnerką była Natalie Lowe, z którą zajął ostatecznie siódme miejsce.
Greg Rutherford mieszka obecnie w Woburn Sands, małym mieście na przedmieściach Milton Keynes[45]. Obecnie jest w związku z Susie Verill. Mają dwóch synów: Milo (ur. październik 2014)[46] oraz Rexa (ur. lipiec 2017)[47]. Para zaręczyła się w maju 2019[48].
W czerwcu 2014 roku w rodzinnym mieście Rutherforda został postawiony – na jego cześć – metalowy posąg o wartości 100 tys. funtów[49].