PROFILBARU.COM

Geometria nieprzemienna, geometria niekomutatywna^[1] – dział matematyki wyższej z pogranicza geometrii różniczkowej, analizy funkcjonalnej i abstrakcyjnej algebry operatorów. Zajmuje się badaniem nieprzemiennych algebr funkcji, analogicznych do przemiennych algebr funkcji zdefiniowanych na rozmaitościach^[2]. W ten sposób konstruuje tzw. przestrzenie bezpunktowe, będące dalekim uogólnieniem rozmaitości^[3].

Geneza i rola

Jednym z pionierów geometrii nieprzemiennej był francuski matematyk Alain Connes w latach 70. XX w. Od tego czasu znaleziono interesujące związki tej dziedziny z innymi gałęziami matematyki jak probabilistyka, teoria kategorii czy parkietaż Penrose’a^[4]. Oprócz tego geometria nieprzemienna bywa stosowana w fizyce matematycznej – jako:

alternatywny formalizm mechaniki kwantowej^[5],
opis kwantowego efektu Halla,
formalizm modelu standardowego cząstek elementarnych^[6] z cząstką Higgsa^[7],
opis osobliwości czasoprzestrzennych,
podstawa przyszłych teorii kwantowej grawitacji^[7].

W tych ostatnich dwóch celach geometrię nieprzemienną badali m.in. Michał Heller i Wiesław Sasin^[3]. Dziedzinie tej poświęcono osobne seminarium Instytutu Matematycznego Polskiej Akademii Nauk (IM PAN)^[8].

Zobacz też

C*-algebra

Przypisy

↑ geometrie nieeuklidesowe, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2021-10-09] .
↑ Schreiber 2017 ↓.
↑ ^a ^b Eckstein i Miller 2016 ↓.
↑ Connes 1994 ↓, s. 7, 179.
↑ Connes 1994 ↓, s. 7.
↑ Connes 1994 ↓, s. 609.
↑ ^a ^b Sitarz 2014 ↓, s. 116.
↑ Geometria niekomutatywna, impan.pl [dostęp 2023-02-18].

Bibliografia

Alain Connes: Noncommutative geometry. 1994-06-30. [dostęp 2017-08-09].
Michał Eckstein, Tomasz Miller: Wszechświat nieprzemienny. strona „Tygodnika Powszechnego”, 2016-12-03. [dostęp 2017-08-09].
Urs Schreiber: Noncommutative geometry. ncatlab.org, 2017-03-28. [dostęp 2017-08-08].
Andrzej Sitarz: Geometria nieprzemienna. fais.uj.edu.pl, 2014-12-19. [dostęp 2017-08-09].