Pojęcie Europa łacińska było pierwotnie używane w odniesieniu do państw leżących nad zachodnią częścią Morza Śródziemnego: Andory, Francji, Hiszpanii, Monako, Portugalii, San Marino i Włoch. Te siedem krajów ma wspólne korzenie lingwistyczne (języki wykształciły się z łaciny ludowej), a większość ich mieszkańców przez wieki wyznawała katolicyzm obrządku zachodniego. Definicja ta w szerszym zakresie dotyczy także Watykanu, Walonii w Belgii i tej części Szwajcarii, w której mówi się językiem romansz. Niektórzy zaliczają do tego kręgu również włoskojęzyczne gminy Słowenii oraz Istrię w Chorwacji.
