Po wkroczeniu Armii Czerwonej na terytorium Polski, jako pełnomocnik delegatury PKWN w Rzeszowie organizował rady narodowe i struktury lubelskiego Stronnictwa Ludowego. Od września 1944 wiceprezes Zarządu Wojewódzkiego SL w Rzeszowie i członek Tymczasowego Zarządu Głównego SL. Od marca 1945 członek Rady Naczelnej SL, wiceprzewodniczący Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie. W sierpniu 1945 wraz z większością struktur SL kierowanych przez Stanisława Bańczyka przeszedł do Polskiego Stronnictwa LudowegoStanisława Mikołajczyka. Od czerwca 1946 w rozłamowym wobec PSL PSL „Nowe Wyzwolenie”, członek Głównego Komitetu Wykonawczego. Od października 1946 członek Rady Naczelnej i wiceprezes GKW stronnictwa. Od lutego 1948 ponownie w SL. Od 1949 należał do ZSL.
Od października 1944 zastępca kierownika Resortu Rolnictwa i Reform Rolnych PKWN, od 31 grudnia 1944 minister rolnictwa i reform rolnych w Rządzie Tymczasowym RP. W lipcu 1945 mianowany prezesem Państwowego Banku Rolnego w Warszawie. Od maja 1949 wicewojewoda poznański. Od 1950 wiceprzewodniczący Prezydium WRN w Poznaniu, jednocześnie wiceprezes Zarządu Wojewódzkiego ZSL w Poznaniu. Od 1 maja 1953 dyrektor departamentu w Ministerstwie Rolnictwa, od czerwca 1961 wiceprezes Narodowego Banku Polskiego.
W latach 1956–1959 zastępca członka Naczelnego Komitetu ZSL, w latach 1959–1961 wiceprzewodniczący Głównego Sądu Partyjnego, od 1964 członek NK ZSL. W styczniu 1963 wybrany na prezesa Komitetu Warszawskiego ZSL.
↑M.P. z 1946 r. nr 26, poz. 43 „w pierwszą rocznicę wyzwolenia Warszawy zasłużonym w walce o wyzwolenie i odbudowę Stolicy (...)”.
↑M.P. z 1955 r. nr 42, poz. 411 - Uchwała Rady Państwa z dnia 10 stycznia 1955 r. nr 0/56 - na wniosek Naczelnego Komitetu Wykonawczego Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego.
↑Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m.st. Warszawy, nr 11, 30 czerwca 1965, s. 7.
