Edoardo Mangiarotti

Edoardo Mangiarotti

Data i miejsce urodzenia	7 kwietnia 1919 Renate
Data i miejsce śmierci	25 maja 2012 Mediolan
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Włochy Igrzyska olimpijskie złoto Helsinki 1952 szermierka (szpada ind.) złoto Helsinki 1952 szermierka (szpada druż.) złoto Melbourne 1956 szermierka (floret druż.) złoto Melbourne 1956 szermierka (szpada druż.) złoto Rzym 1960 szermierka (szpada druż.) srebro Londyn 1948 szermierka (floret druż.) srebro Londyn 1948 szermierka (szpada druż.) srebro Helsinki 1952 szermierka (floret ind.) srebro Helsinki 1952 szermierka (floret druż.) srebro Rzym 1960 szermierka (floret druż.) brąz Londyn 1948 szermierka (szpada ind.) brąz Melbourne 1956 szermierka (szpada ind.) Mistrzostwa świata złoto Kair 1949 szpada druż. złoto Kair 1949 floret druż. złoto Monte Carlo 1950 szpada druż. złoto Monte Carlo 1950 floret druż. złoto Sztokholm 1951 szpada ind. złoto Bruksela 1953 szpada druż. złoto Luksemburg 1954 szpada ind. złoto Luksemburg 1954 szpada druż. złoto Luksemburg 1954 floret druż. złoto Rzym 1955 floret druż. złoto Rzym 1955 szpada druż. złoto Filadelfia 1958 szpada druż. srebro Sztokholm 1951 floret ind. srebro Bruksela 1953 floret ind. srebro Luksemburg 1954 floret ind. srebro Sztokholm 1951 floret druż. srebro Bruksela 1953 floret druż. srebro Filadelfia 1958 szpada ind. brąz Lizbona 1947 szpada druż. brąz Lizbona 1947 floret ind. brąz Kair 1949 floret ind. brąz Filadelfia 1958 floret druż. Reprezentacja  Włochy Igrzyska olimpijskie złoto Berlin 1936 szermierka (szpada druż.) Mistrzostwa świata złoto Paryż 1937 szpada druż. srebro Pieszczany 1938 szpada ind. brąz Pieszczany 1938 szpada druż.
Odznaczenia

Edoardo Mangiarotti (ur. 7 kwietnia 1919 w Renate, zm. 25 maja 2012 w Mediolanie) – włoski szpadzista i florecista, wielokrotny medalista igrzysk olimpijskich i mistrzostw świata.

Na igrzyskach olimpijskich w Berlinie w 1936 roku razem z Giancarlo Cornaggią-Medicim, Saverio Ragno, Franco Riccardim, Giancarlo Brusatim i Alfredo Pezzaną zdobył złoty medal w szpadzie drużynowej. Po zakończeniu II wojny światowej wystartował na igrzyskach olimpijskich w Londynie w 1948 roku, gdzie trzykrotnie stawał na podium. Najpierw razem z Manlio Di Rosą, Renzo Nostinim, Giuliano Nostinim, Giorgio Pellinim i Saverio Ragno był drugi we florecie drużynowym. Następnie wspólnie z Carlo Agostonim, Dario Mangiarottim, Luigim Cantone, Marco Antonio Mandruzzato i Fiorenzo Marinim zdobył srebro w szpadzie drużynowej. Parę dni później wywalczył brązowy medal w szpadzie indywidualnej. W rundzie finałowej wygrał pięć walk, a cztery przegrał, uzyskując tyle samo punktów co Szwajcar Oswald Zappelli. Walkę barażową o srebrny medal ze Szwajcarem przegrał 0:3^[1]. Kolejne cztery medale wywalczył na igrzyskach olimpijskich w Helsinkach w 1952 roku. W swoim pierwszym starcie razem z kolegami zdobył srebro we florecie drużynowym. Następnie był drugi w turnieju indywidualnym, wygrywając sześć z ośmiu walk w rundzie finałowej, przegrywając tylko z Francuzem Christianem d'Oriolą^[2]. Parę dni później Edoardo Mangiarotti, Dario Mangiarotti, Giuseppe Delfino, Carlo Pavesi, Franco Bertinetti i Roberto Battaglia zwyciężyli w szpadzie drużynowej. Ponadto wywalczył złoty medal w szpadzie indywidualnej, wygrywając siedem z dziewięciu walk finałowych^[3]. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach w Melbourne zdobył medale w trzech z czterech startów. We florecie drużynowym Włosi w składzie: Edoardo Mangiarotti, Manlio Di Rosa, Giancarlo Bergamini, Antonio Spallino, Luigi Carpaneda i Vittorio Lucarelli zdobyli złoto. W rywalizacji indywidualnej Mangiarotti odpadł w pierwszej rundzie. W szpadzie drużynowej razem z Giuseppe Delfino, Carlo Pavesim, Franco Bertinettim, Giorgio Anglesio i Alberto Pellegrino odniósł kolejne zwycięstwo. W konkursie szpady indywidualnej, w rundzie finałowej uzyskał tyle samo punktów co Pavesi i Delfino. Z pojedynków barażowych wygrał tylko jeden i ostatecznie stanął na najniższym stopniu podium^[4]. Brał też udział w igrzyskach olimpijskich w Rzymie w 1960 roku, gdzie we florecie drużynowym był drugi, a w szpadzie drużynowej Włosi w składzie: Edoardo Mangiarotti, Giuseppe Delfino, Carlo Pavesi, Alberto Pellegrino, Fiorenzo Marini i Gianluigi Saccaro zdobyli złoty medal. W zawodach indywidualnych tym razem nie startował.

Podczas mistrzostw świata w Paryżu w 1937 roku razem z kolegami z reprezentacji zdobył złoty medal w szpadzie drużynowej. W tej samej konkurencji zdobywał też złote medale na mistrzostwach świata w Kairze (1949), mistrzostwach świata w Monte Carlo (1950), mistrzostwach świata w Brukseli (1953), mistrzostwach świata w Luksemburgu (1954), mistrzostwach świata w Rzymie (1955) i mistrzostwach świata w Filadelfii (1958) oraz brązowe na mistrzostwach świata w Lizbonie (1947) i mistrzostwach świata w Pieszczanach (1938). Zdobył również cztery medale w zawodach indywidualnych: złote na MŚ 1951 i MŚ 1954 oraz srebrne na MŚ 1938 (za Francuzem Michelem Pécheux) i MŚ 1958 (za Brytyjczykiem Billem Hoskynsem)^[5].

Równocześnie wielokrotnie zdobywał medale we florecie. Na mistrzostwach świata w Lizbonie (1947) był trzeci indywidualnie, plasując się za Christianem d’Oriolą i Manlio Di Rosą. W kolejnych startach był ponownie trzeci na MŚ 1949 (za d’Oriolą i Renzo Nostinim) oraz drugi na MŚ 1951 (za Manlio Di Rosą), MŚ 1953 i MŚ 1954 (za d’Oriolą). Ponadto zdobywał medale w turniejach drużynowych: złote na MŚ 1949, MŚ 1950, MŚ 1954 i MŚ 1955, srebrne podczas MŚ 1951 i MŚ 1953 oraz brązowy na MŚ 1958^[6].

Podczas IO 1956 i IO 1960 był chorążym reprezentacji Włoch^[7][8].

W 1977 został odznaczony brązowym Orderem Olimpijskim, a w 2002 srebrnym^[9]. W latach 1981–1984 był sekretarzem generalnym Międzynarodowej Federacji Szermierczej (FIE)^[10].

Szermierzami byli także jego ojciec, Giuseppe Mangiarotti^[11], bracia Dario^[12] i Mario^[13] oraz córka, Carola Mangiarotti^[14].

Starty olimpijskie

Berlin 1936

• szpada – złoto w drużynie

Londyn 1948

• floret – srebro w drużynie
• szpada – brąz indywidualnie i srebro w drużynie

Helsinki 1952

• floret – srebro indywidualnie i w drużynie
• szpada – złoto indywidualnie i w drużynie

Melbourne 1956

• floret – złoto w drużynie
• szpada – brąz indywidualnie i złoto w drużynie

Rzym 1960

• floret – srebro w drużynie
• szpada – złoto w drużynie

Przypisy

1. Olympedia – 1948 Summer Olympics, Fencing, Épée, Individual, Men. olympedia.org. [dostęp 2023-10-23]. (ang.).
2. Olympedia – 1952 Summer Olympics, Fencing, Foil, Individual, Men. olympedia.org. [dostęp 2023-10-23]. (ang.).
3. Olympedia – 1952 Summer Olympics, Fencing, Épée, Individual, Men. olympedia.org. [dostęp 2023-10-23]. (ang.).
4. Olympedia – 1956 Summer Olympics, Fencing, Épée, Individual, Men. olympedia.org. [dostęp 2023-10-23]. (ang.).
5. Fechten – Weltmeisterschaften (Herren – Degen) [online], sport-komplett.de [dostęp 2023-10-23]  (niem.).
6. Fechten - Weltmeisterschaften (Herren - Florett) [online], sport-komplett.de [dostęp 2023-10-23]  (niem.).
7. Olympedia – Flagbearers for 1956 Summer Olympics. olympedia.org. [dostęp 2023-10-23]. (ang.).
8. Olympedia – Flagbearers for 1960 Summer Olympics. olympedia.org. [dostęp 2023-10-23]. (ang.).
9. Olympedia – Olympic Order Recipients. olympedia.org. [dostęp 2023-10-23].
10. Executive Committee Members of the FIE Executive Committee 1981 - 1984. fie.org. [dostęp 2023-10-23]. (ang.).
11. Olympedia – Giuseppe Mangiarotti. olympedia.org. [dostęp 2023-10-23]. (ang.).
12. Olympedia – Dario Mangiarotti. olympedia.org. [dostęp 2023-10-23]. (ang.).
13. Olympedia – Mario Mangiarotti. olympedia.org. [dostęp 2023-10-23]. (ang.).
14. Olympedia – Carola Mangiarotti. olympedia.org. [dostęp 2023-10-23]. (ang.).

Linki zewnętrzne

• Olympedia – Edoardo Mangiarotti. olympedia.org. [dostęp 2023-10-23]. (ang.).

Kontrola autorytatywna (osoba):

• ISNI: 0000000419707911
• VIAF: 315942962
• SBN: TO0V181727

Encyklopedie internetowe:

• PWN: 3937197
• Britannica: biography/Edoardo-Mangiarotti
• Universalis: edoardo-mangiarotti
• БРЭ: 5204132
• SNL: Edoardo_Mangiarotti

Identyfikatory zewnętrzne:

• Olympedia: 22677