Dwór Lisowieckich w Jaśle

Dwór Lisowieckich w Jaśle-Niegłowicach

nr rej. A-1055 z 10.08.1988[1]
Elewacja południowa
Państwo	Polska
Województwo	podkarpackie
Miejscowość	Niegłowice (Jasło)
Typ budynku	dwór
Styl architektoniczny	klasycystyczny
Ukończenie budowy	1730–32
Kolejni właściciele	Rodzina Lisowieckich do 1919, rodzina Kolarzów
Obecny właściciel	rodzina Kolarzów
Położenie na mapie Jasła Jasło-Niegłowice, dwór
Położenie na mapie Polski Jasło-Niegłowice, dwór
Położenie na mapie województwa podkarpackiego Jasło-Niegłowice, dwór
Położenie na mapie powiatu jasielskiego Jasło-Niegłowice, dwór
49°43′04,4″N 21°27′12,4″E

Dwór Lisowieckich w Jaśle – zabytkowy dwór, który powstał w latach 1730–32, wraz z parkiem, znajdujący się w Jaśle

Opis

W XVIII w. wieś Niegłowice należała do Jurkowieckich^[2] i wtedy w latach 1730–32 powstał dwór. Na przełomie XVIII i XIX w. Kasper Lisowiecki z Podlasia kupił Niegłowice i dwór pozostawał w rękach rodziny Lisowieckich do 1919. W połowie XIX w. dwór uległ znacznej przebudowie i uzyskał cechy klasycystyczne. Na początku XX w. obszar dworski liczył 312 ha. Po zakupie dworu w 1919 przez Czecha Alojzego Kolarza przeszedł on gruntowny remont. W 1935 najmłodszy syn Alojzego Włodzimierz przejął od ojca administrację majątkiem dworskim. Podczas II wojny światowej kwaterowały w nim obce wojska. Po 1950 rozbudowująca się Rafineria i nowopowstająca Naftobudowa przejmują dużą część obszaru dworskiego. Po śmierci Alojzego Kolarza w 1951 dwór pozostawał pusty, ponieważ żadne ze spadkobierców nie mieszkało w nim. W latach późniejszych mieszkali w nim narzuceni lokatorzy z kwaterunku. Na początku XXI właściciel dworu Piotr Liszcz, prawnuk Alojzego Kolarza, urządził w nim sklep z artykułami używanymi sprowadzanymi z zagranicy^[3].

Dwór to nieregularny budynek murowany w części parterowy, w części piętrowy z wgłębnym portykiem frontowym o parze doryckich kolumn i wielobocznym świetlikiem nad klatką schodową. Elewacje wyartykułowane lizenami. Nad częścią parterową dach trójpołaciowy, nad piętrową czterospadowy^[2]. Dachy pierwotnie kryte gontem, obecnie blachą. Budynek podpiwniczony w części parterowj^[3].

• 
  Widok ogólny
• 
  Ogrodzenie

Przypisy

1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podkarpackie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024 [dostęp 2023-12-14] .
2. Piotr Libicki: Dwory i pałace wiejskie w Małopolsce i na Podkarpaciu. Dom Wydawniczy Rebis, Poznań 2012, s. 143. ISBN 978-83-7510-597-1.
3. Zdzisław Świstak i inni: Na śladach dworów i dworków Jasielszczyzny. Mała Poligrafia Redemptorystów w Tuchowie, Jasło 2005, s. 148-172. ISBN 83-86744-58-8. OCLC 749753089.