Był wydawcą i redaktorem szeregu pism: „Przegląd Społeczny”, „Kurier Lwowski” (redaktor naczelny w latach 1887–1919), „Przyjaciel Ludu” (1889–1902). W 1886 opracował program dla samodzielnej partii chłopskiej[3].
W 1894 był inicjatorem utworzenia Towarzystwa Demokratycznego Polskiego, a w 1895 Stronnictwa Ludowego w Galicji, w którym był członkiem Rady Naczelnej (od 1903 partia występowała pod nazwą „Polskie Stronnictwo Ludowe”). W latach 1912–1913 był prezesem partii PSL – Zjednoczenie Niezawisłych Ludowców, w latach 1913–1923 członkiem PSL „Piast”, w okresie 1923–1925 członkiem PSL „Wyzwolenie”, w 1925 członkiem Klubu Pracy. W okresie 1922–1927 był senatorem. Jako senator padł ofiarą napadu na pociąg pod Łunińcem, zorganizowanego 24 września 1924 przez czterdziestoosobową grupę dywersyjną, która po napadzie zbiegła do ZSRR[4].
W 1928 wycofał się ostatecznie z życia politycznego.
