Bohdan Czeszko

Bohdan Czeszko
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1 kwietnia 1923
Warszawa

Data i miejsce śmierci

21 grudnia 1988
Warszawa

Poseł na Sejm PRL IV, V, VI i VII kadencji
Okres

od 1965
do 1980

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Odznaczenia
Order Budowniczych Polski Ludowej Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1943–1989) Warszawski Krzyż Powstańczy Medal 40-lecia Polski Ludowej Medal 10-lecia Polski Ludowej Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego
Odznaka Nagrody Państwowej Odznaka Nagrody Państwowej Odznaka Nagrody Państwowej Odznaka Nagrody Państwowej Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (złota)
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Bohdan Władysław Czeszko, ps. „Agawa” (ur. 1 kwietnia 1923 w Warszawie, zm. 21 grudnia 1988 tamże) – polski pisarz, scenarzysta i publicysta, poseł na Sejm PRL IV, V, VI i VII kadencji[1]. Budowniczy Polski Ludowej.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Leonarda i Marii z domu Załęskiej. Przed wybuchem II wojny światowej ukończył w Warszawie szkołę średnią[2].

W czasie okupacji niemieckiej pracował w warsztatach stolarskich i działał w konspiracji, od 1942 żołnierz Gwardii Ludowej i Armii Ludowej, ps. „Agawa”, członek Związku Walki Młodych. Brał udział m.in. w zamachu na Cafe-Club. Walczył w powstaniu warszawskim w batalionie AL „Czwartaków” na Woli, Starówce i Śródmieściu, jako sierżant i zastępca Lecha Matawowskiego „Mirka”, pełniąc funkcję szefa batalionu. Ranny podczas walk na Woli 6 sierpnia 1944. Po upadku powstania nadal działał w konspiracji w Częstochowie, w 1945 był komendantem MO w Częstochowie[2], po czym w marcu 1945 wstąpił do 2 Armii Wojska Polskiego. Został ranny podczas forsowania Nysy. Po wojnie działał w Polskiej Partii Robotniczej i Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej.

Po zakończeniu wojny, w latach 1945–1947 uczył się w Państwowym Liceum Plastycznym w Warszawie, w 1947 zdał maturę[2]. W latach 1947–1951 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie i podjął działalność literacką. Debiutował w 1948 tomem opowiadań Początek edukacji. Autor powieści o tematyce okupacyjnej i wojennej, między innymi Pokolenia z 1951. Powieść ta, opisująca historię Gwardii Ludowej i Armii Ludowej, nie należy do wzorcowych utworów socrealistycznych, została zekranizowana przez Andrzeja Wajdę w 1954. Był także autorem Trenu z 1961, który został negatywnie oceniony przez ówczesną oficjalną krytykę za „pacyfizm i czarnowidztwo”.

W latach 1954–1955 był korespondentem „Trybuny Ludu” w Moskwie. Po powrocie do kraju był redaktorem „Przeglądu Kulturalnego”, później zastępca redaktora naczelnego warszawskiej „Kultury” (1963–1967), od 1967 współpracował z „Nowymi Książkami”[2]. Od 1965 do 1980 był posłem na Sejm PRL. Należał do władz naczelnych Związku Bojowników o Wolność i Demokrację. Od 1971 był także członkiem Obywatelskiego Komitetu Odbudowy Zamku Królewskiego w Warszawie[3].

Zmarł w Warszawie, pochowany z honorami na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera 31C-tuje-8)[4]. W imieniu władz PRL w pogrzebie uczestniczyli m.in. minister kultury i sztuki prof. Aleksander Krawczuk oraz kierownik Wydziału Kultury KC PZPR Tadeusz Sawic[5].

Nagrobek Bohdana Czeszki na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Ordery i odznaczenia

Nagrody[2]

Twórczość

Przypisy

  1. ↑ Dariusz Jarosz, Działalność Podstawowej Organizacji Partyjnej PZPR przy Zarządzie Głównym Związku Literatów Polskich w latach 1949–1953 (w świetle akt własnych), „Mazowieckie Studia Humanistyczne”, 5 (1), s. 5–45 [zarchiwizowane z adresu 2019-01-13]. [zob. s. 9]
  2. ↑ a b c d e f g Bohdan Czeszko [online], leksykonkultury.ceik.eu.
  3. ↑ „Biuletyn Zamek”, nr 17a, 19 czerwca 1971, s. 4.
  4. ↑ Wyszukiwarka grobów w Warszawie.
  5. ↑ Pogrzeb B. Czeszki, „Głos Pomorza”, nr 301, 29 grudnia 1988, s. 2.
  6. ↑ „Trybuna Robotnicza”, 1984, nr 172, s. 2.
  7. ↑ M.P. z 1954 r. nr 112, poz. 1564 („w 10. rocznicę Polski Ludowej za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”).
  8. ↑ Lista odznaczonych Warszawskim Krzyżem Powstańczym. „Stolica”. Rok XXXVII, Nr 30 (1803), s. 14, 10 października 1982. Warszawa: Warszawskie Wyd. Prasowe RSW „Prasa-Książka-Ruch”. [dostęp 2024-09-25]. 
  9. ↑ Uznanie dla twórców kultury, „Trybuna Robotnicza”, nr 170, 19 lipca 1984, s. 1–2.
  10. ↑ M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 – Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/196 – na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.
  11. ↑ „Wojskowy Przegląd Historyczny”, nr 1 (41), styczeń–marzec 1967, s. 430.
  12. ↑ Potrzeby i nowe zadania, „Rzeczpospolita”, nr 229, 1 października 1986, s. 8.
  13. ↑ Nadzwyczajna sesja Sejmu, „Trybuna Robotnicza”, nr 172, 22 lipca 1966, s. 1.
  14. ↑ Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m.st. Warszawy, nr 11, 30 czerwca 1965, s. 7.
  15. ↑ Uchwała Prezydium Rządu w sprawie przyznania nagród za osiągnięcia w dziedzinie nauki, postępu technicznego, literatury i sztuki za rok 1952. „Trybuna Ludu”. Rok V, Nr 203 (1265), s. 6, 23 lipca 1952. Warszawa: KC PZPR. [dostęp 2024-07-31]. 
  16. ↑ „Dziennik Polski”, rok VIII, nr 176, (2639), s. 2.
  17. ↑ „Dziennik Polski”, rok XX, nr 171 (6363), s. 3.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Pokolenie Kolumbów

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!