8 Pułk Dragonów (austro-węgierski)

(Czeski) Pułk Dragonów Grafa Montecuccoli Nr 8

(Böhmisches) Dragonerregiment Graf Montecuccoli Nr. 8

Kirasjer Pułku Jung-Savoyen w czasie wojny o sukcesję polską 1734
Historia
Państwo	Austro-Węgry
Sformowanie	1618
Rozformowanie	1918
Nazwa wyróżniająca	Czeski
Patron	Raimondo Montecuccoli
Tradycje
Święto	5 czerwca
Działania zbrojne
wojna o sukcesję polską I wojna światowa
Organizacja
Dyslokacja	Pardubice, Hradec Králové, Przemyśl, Jarosław, Radymno
Rodzaj sił zbrojnych	c. i k. Armii
Rodzaj wojsk	kawaleria
Podległość	9 Brygada Kawalerii 5 Brygada Kawalerii

Graf Montecúccoli - patron pułku

GdK Leopold von Sternberg

Umundurowanie Pułku Kirasjerów arcyksięcia Maksymiliana w 1762 roku

(Czeski) Pułk Dragonów Grafa Montecuccoli Nr 8 (DR. 8) – pułk kawalerii cesarskiej i królewskiej Armii.

Historia pułku

Pułk utworzony został w 1618 roku^[1].

Swoje święto pułk obchodził 5 czerwca w rocznicę marszu na Hofburg w 1619 roku^[1].

Tego dnia Ferdynand przyjął na audiencji w Hofburgu przedstawicieli wiedeńskich ewangelików, którzy zażądali potwierdzenia swoich praw. Ferdynand znajdując się sam na sam z uzbrojonymi protestantami odmówił ich żądaniom. W tym krytycznym momencie na pomoc Ferdynandowi przybyły cztery kompanie kirasjerów Dampierre’a. Dzień później pod mury Wiednia dotarła czeska armia powstańcza, było już jednak za późno, ponieważ wraz z przybyciem kirasjerów sytuacja w Wiedniu przechyliła się na korzyść katolików^[2].

W 1620 roku regiment został przeformowany w Pułk Arkebuzerów, trzy lata później przeszedł reorganizację, a w 1626 roku został przemianowany na Pułk Kirasjerów. W 1679 roku oddział przeszedł kolejną reorganizację. W 1798 roku został przemianowany na Pułk Kirasjerów Nr 8 (niem. Kürassier-Regiment Nr. 8), a 1 października 1867 roku na Pułk Dragonów Nr 8^[1].

W 1888 roku pułk otrzymał „na wieczne czasy” imię generała porucznika i marszałka polnego grafa Raimondo Montecuccoli^[1].

W 1889 roku pułk stacjonował Pardubicach (niem. Pardubitz) i wchodził w skład 9 Brygady Kawalerii, natomiast kadra zapasowa stacjonowała w Hradec Králové (niem. Königgrätz)^[3]. W 1896 roku kadra zapasowa została przeniesiona do Pardubic^[4].

W 1900 pułk został przeniesiony na terytorium 10 Korpusu (sztab pułku i 1. dywizjon do Przemyśla, 2. dywizjon do Radymna) i włączony w skład 5 Brygady Kawalerii. Kadra zapasowa pozostała w Pardubicach na terytorium 9 Korpusu, z którego pułk nadal otrzymywał rekrutów^[5][6].

W 1910 sztab pułku razem z 1. dywizjonem został przeniesiony do Jarosławia. 2. dywizjon pozostał w koszarach w Radymnie, a kadra zapasowa w Pardubicach^[7]. Dyslokacja i podporządkowanie pułku nie uległo zmianie do 1914 roku^[8].

Skład etatowy

• Komenda
• dwa dywizjony po trzy szwadrony po 117 dragonów
• szwadron zapasowy
• pluton pionierów
• patrol telegraficzny

Stan etatowy: 37 oficerów i 874 podoficerów i dragonów.

Szefowie pułku

Kolejnymi szefami pułku byli:

• GFWM(inne języki) Heinrich Duval von Dampierre(inne języki) (1619 – †9 X 1620^[9]),
• FM arcyksiążę Maksymilian (1761 – 1780),
• GdK Friedrich Anton von Hohenzollern-Hechingen(inne języki) (1780 – †26 II 1812),
• książę Prus Karol (1848 – †21 I 1883),
• GdK Leopold von Sternberg(inne języki) (1883 – †21 IX 1899^[10]).

Drugimi szefami pułku byli:

• GdK Friedrich Anton von Hohenzollern-Hechingen (1775–1780).

Żołnierze

Komendanci pułku

• płk Eduard Karger ( – 1890 → komendant 20 Brygady Kawalerii)
• płk Joseph Bayer von Bayersburg (1890 – 1896 → komendant 5 Brygady Kawalerii)
• płk Alphons Montecuccoli Polinago (1896 – 1899 → urlopowany)
• ppłk / płk Ottokar Pizzighelli (1899 – )
• płk Ludwig Vetter ( – 1909)
• płk Viktor Bauer von Bauernthal (1909 – 1914^[1])

Oficerowie

• rtm. Samuel Rozwadowski († 1915)
• por. Edmund Szeparowycz

Przypisy

1. Schematismus 1914 ↓, s. 678.
2. Rychlík 2018 ↓, s. 40.
3. Schematismus 1890 ↓, s. 111, 594.
4. Schematismus 1897 ↓, s. 658.
5. Schematismus 1901 ↓, s. 129, 696.
6. Schematismus 1910 ↓, s. 145, 760.
7. Schematismus 1911 ↓, s. 151, 764.
8. Schematismus 1914 ↓, s. 101, 678.
9. Schmidt-Brentano 2006 ↓, s. 23.
10. Schmidt-Brentano 2007 ↓, s. 179.

Bibliografia

• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1890. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1889. (niem.).
• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1897. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1896. (niem.).
• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1901. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1900. (niem.).
• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1910. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1909. (niem.).
• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1911. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1910. (niem.).
• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914. (niem.).
• Juliusz Bator: Wojna galicyjska. Działania armii austro-węgierskiej na froncie północnym (galicyjskim) w latach 1914-1915. Kraków: Wydawnictwo EGIS Sp. z o.o., 2008. ISBN 978-83-7396-747-2. (pol.). Brak numerów stron w książce
• Jan Rychlík. Państwo czeskie podczas wojny trzydziestoletniej. „Studia Środkowoeuropejskie i Bałkanistyczne”. XXVII, 2018. Kraków: Polska Akademia Umiejętności. ISSN 2451-4993. (pol.). 
• Antonio Schmidt-Brentano: Kaiserliche und k.k. Generale (1618-1815). Wiedeń: Austriackie Archiwum Państwowe, 2006.
• Antonio Schmidt-Brentano: Die k. k. bzw. k. u. k. Generalität 1816-1918. Wiedeń: Austriackie Archiwum Państwowe, 2007.