Wykonując postanowienia uchwały Rady Ministrów z 23 maja 1922 roku, Minister Spraw Wewnętrznych rozkazem z 9 listopada 1922 roku zmienił nazwę „Baony Celne” na „Straż Graniczną”[1]. Wprowadził jednocześnie w formacji nową organizację wewnętrzną[2]. 44 batalion celny przemianowany został na 44 batalion Straży Granicznej.
44 batalion Straży Granicznej funkcjonował w strukturze Komendy Powiatowej Straży Granicznej w Wilejce, a jego dowództwo stacjonowało w Dokszycach[3]. W skład batalionu wchodziły cztery kompanie strzeleckie oraz jedna kompania karabinów maszynowych w liczbie 3 plutonów po 2 karabiny maszynowe na pluton[4]. Dowódca batalionu posiadał uprawnienia dyscyplinarne dowódcy pułku. Cały skład osobowy batalionu obejmował etatowo 614 żołnierzy, w tym 14 oficerów[5].
W lipcu 1923 roku 44 batalion SG w Dołhinowie[6] przekazał swój odcinek sąsiednim batalionom SG i został rozwiązany[7].
7 maja 1923, na odcinku 44 batalionu SG, poseł na Sejm RP Antoni Owsiannik, będąc w stanie nietrzeźwym, próbował łódką przeprawić się przez Wilię. Interweniujący żołnierze batalionu byli werbalnie obrażani i poniżani. Dowództwo SG przekazało sprawę do prokuratury w Wilnie[9].
Zarządzenia władz zwierzchnich dotyczące likwidacji Straży Granicznej → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin. (sygn.161/15.)
Opis zajścia na odcinku granicznym 44 baonu SG z udziałem posła na Sejm RP Antoniego Owsiannika → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin. (sygn.161/126.)