Przewozy pasażerskie stanowią znikomy odsetek ogólnego transportu ludzi, a to ze względu na długi czas podróży. Jedynie w niektórych regionach świata, na przykład na obszarach o silnie rozwiniętej linii brzegowej lub w państwach wyspiarskich, ważną rolę odgrywa komunikacja promowa.
Żegluga według obszaru działania
W zależności od obszaru działalności żeglugę można podzielić na: morską, przybrzeżną i śródlądową.
Żegluga morska
Żegluga morska realizowana jest między portami morskimi za pomocą wyspecjalizowanych statków, np.:
Żeglugę przybrzeżną uprawiają statki o małej zdolności żeglugowej wynikającej z ich konstrukcji (np. małe wymiary, niewielkie zanurzenie). Jednostki wchodzące w skład tej floty nazywane są białą flotą, a zaliczają się do niej nieduże statki pasażerskie zarówno o charakterze komunikacyjnym, jak i wycieczkowo-rekreacyjnym. Mała zdolność żeglugowa tych statków rekompensowana jest różnorodnością floty: w jej składzie można znaleźć tramwaje wodne, wodoloty, małe wycieczkowce (w tym bocznokołowce), repliki statków dawnych czy też stylizowane na sławne statki przeróbki kutrów rybackich. Ten rodzaj żeglugi uprawiają często holowniki morskie. Nie wynika to z ich niskiej dzielności morskiej, ale raczej z polityki armatorów i rejonu ich działania. Statek uprawiający żeglugę przybrzeżną ma do spełnienia niższe wymagania odnośnie do wyposażenia i minimalnej bezpiecznej obsady niż statek uprawiający żeglugę międzynarodową.
Definicje żeglugi przybrzeżnej różnią się w zależności od kraju. W Polsce do 2017 r. włącznie obowiązywała definicja podana przez Rozporządzenie Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 7 sierpnia 2013 r. w sprawie wyszkolenia i kwalifikacji członków załóg statków morskich:
Żegluga przybrzeżna – podróże po akwenie Morza Bałtyckiego i akwenach przyległych do 8° długości geograficznej wschodniej[3].
Żegluga kabotażowa lub kabotaż to żegluga pomiędzy portami tego samego państwa. Jeśli odbywa się w obrębie jednego morza, nazywana jest kabotażem małym (np. Gdynia-Świnoujście). Jeśli porty te znajdują się na różnych morzach, mowa wtedy o kabotażu wielkim (np. Archangielsk-Władywostok lub Nowy Jork-San Francisco).
Ogólnie kabotażem nazywana jest żegluga przybrzeżna[4]. Nazwa pochodzi od nazwiska Giovanniego Cabota.
Żegluga trampowa lub tramping to rodzaj żeglugi bez stałego rozkładu rejsów; przewóz najczęściej całookrętowych ładunków wynikający z aktualnego zapotrzebowania rynku przewozowego.
Żegluga wahadłowa to forma żeglugi odbywająca się naprzemiennie między dwoma portami lub przystaniami. Może zaliczać się do żeglugi pełnomorskiej, przybrzeżnej lub śródlądowej. W skład floty obsługującej taką formę transportu często wchodzą statki typu Ro-ro (w tym promy) z furtami dziobowymi i/lub rufowymi umożliwiającymi wjazd i wyjazd pojazdów.
Rodzaje żeglugi w polskim prawie
Podział na rodzaje żeglugi został określony w Rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 1 lipca 2002 w sprawie wymagań dotyczących technicznego i pozatechnicznego bezpieczeństwa żeglugi jednostek pływających Straży Granicznej. Poza niżej wymienionymi prawodawca wyszczególnia także żeglugę śródlądową i międzynarodową.
Żegluga bałtycka
Żegluga bałtycka oznacza żeglugę po Morzu Bałtyckim i innych morzach zamkniętych o podobnych warunkach żeglugowych, a także żeglugę na morzach otwartych do 50 mil morskich od miejsca schronienia, z dopuszczalną odległością między dwoma miejscami schronienia do 100 mil morskich.
Żegluga przybrzeżna
Definicje żeglugi przybrzeżnej różnią się w zależności od państwa. W Polsce obowiązuje definicja podana przez Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z 4 lutego 2005 w sprawie wyszkolenia i kwalifikacji zawodowych marynarzy: Żegluga przybrzeżna – podróże po obszarach Morza Bałtyckiego i akwenach przyległych do 8° długości geograficznej wschodniej.
Żegluga krajowa
Żegluga krajowa oznacza żeglugę na wodach morskich w odległości nie większej niż 12 mil morskich od brzegu morskiego Rzeczypospolitej Polskiej.
Żegluga osłonięta
Żegluga osłonięta oznacza żeglugę na akwenach zalewów Szczecińskiego i Wiślanego oraz po Zatoce Gdańskiej na zachód od linii łączącej punkt na Mierzei Helskiej o współrzędnych 54°35′ szerokości geograficznej północnej i 18°49′ długości geograficznej wschodniej z punktem na Mierzei Wiślanej o współrzędnych 54°22′ szerokości geograficznej północnej i 18°57′ długości geograficznej wschodniej.
↑§ 2 pkt 23 Rozporządzenia Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej z dnia 23 kwietnia 2018 r. w sprawie wyszkolenia i kwalifikacji członków załóg statków morskich (Dz.U. z 2018 r. poz. 802).
.jpg)
