Obiekt zlokalizowany jest w południowo-zachodniej części miasta, w dzielnicy Repty Śląskie, u zbiegu ulic: Księdza Henryka Renka oraz Jana Waliski. W pobliżu przebiega również ul. Wincentego Witosa – droga powiatowa nr 3221S powiatu tarnogórskiego[8]. Obok zabytku znajduje się końcowy przystanek autobusowy Repty Śląskie Witosa linii 289, umożliwiającej dojazd z centrum miasta[9].
Woda ze skał dolomitowych w tym miejscu wybijać ma, według przekazów mieszkańców, od „niepamiętnych czasów”[1]. Nie jest jasne pochodzenie jego nazwy, niemniej istotne są niezwykłe walory smakowe jego wód, od dziesięcioleci przyciągające mieszkańców okolicznych miejscowości[2]. Pierwotnie źródło było tylko wypływem wód podziemnych, dającym początek jednemu z cieków źródłowych rzeki Dramy[2][1]. W 1969 roku nowo utworzone repeckie koło terenowe Stowarzyszenia Miłośników Ziemi Tarnogórskiej podjęło się uporządkowania źródła i jego otoczenia. Prace zakończono po pięciu latach, w 1974 roku[1][2][5]. Do obudowania źródła wykorzystano kamienie graniczne z polsko-niemieckiej granicy z okresu międzywojennego, a także fragmenty kamieniarki rozebranego repeckiego pałacuKrafta von Donnersmarcka[1]. Wypływ części wody ujęto trzema kranami w kształcie lwich głów[1].
Większość źródlanej wody spływa kamiennym kanałem do Dramy. Nad wlotem do przelewu wody płynącej ze źródła wmurowano w ścianę oporową kamienny ozdobny szczyt o trójkątnym zwieńczeniu, z dwiema dużymi kamiennymi muszlami po bokach (istnieją do dziś). W szczycie znajdowała się okrągła brązowa plakieta ze starym, trójdzielnym herbem Rept, a pod nim dwie wąskie tablice z napisem ZDRZÓDŁO REPECKE. Ozdoby te zostały skradzione po 2006 roku[6].
W 1999 roku przeprowadzono prace renowacyjne polegające na wybrukowaniu terenu wokół źródła, zmianie zadaszenia oraz ustawieniu nowych ławeczek[2][1]. Obok dotychczasowej funkcji zdroju, obiekt stał się również kapliczką. Podczas uroczystości, które odbyły się 31 maja 1999 roku, umieszczono w niej figurkę Matki Bożej Ubogich, którą z sanktuarium w belgijskimBanneux(inne języki) w Ardenach przywiozła rodzina Wojtasów[5].
Kamień graniczny w Reptach Śląskich
Źródło Młodości jest jednym z dwóch ostatnich – obok Paulsbornu zlokalizowanego na terenie Kolonii Lasowice – czynnych źródeł w południowej części miasta; większość z nich zanikła w wyniku obniżenia wód gruntowych wskutek działalności Głębokiej Sztolni „Fryderyk”[3]. Źródło Repeckie powiązane jest z lokalnym systemem krążenia infiltrujących wód opadowych, a jego wydajność wynosi 0,8 dm³/s[3]. W jego wodzie mało jest wapnia, przekroczony jest za to dopuszczalny poziom zanieczyszczenia azotanami (przenikającymi głównie z okolicznych pól), stąd nie zaleca się jej spożywania[3][10].
W pobliżu źródła stoi pomnik – ustawiony na niewielkim kamiennym cokolemiędzywojennyznak graniczny (granitowy słup) z wyrytą inskrypcją Versailles 28.6.1919 odnoszącą się do traktatu wersalskiego oraz literami P i D oznaczającymi Polskę i Niemcy (Deutschland) po bokach[2]. Podobnie jak kamienie z obudowy źródła, pochodzi on z dawnej granicy polsko-niemieckiej; prawdopodobnie z jej odcinka między Reptami a Stolarzowicami[1] lub Ptakowicami[2].
Zarówno źródło, wraz z obudową i kapliczką z figurą MB Ubogich, jak i pobliski pomnik figurują w gminnej ewidencji zabytków miasta Tarnowskie Góry[4].
↑ abcdeTadeusz B.T.B.HadaśTadeusz B.T.B., Przyroda i jej przemiany w Dziejach Tarnowskich Gór. Środowisko geograficzno-przyrodnicze – stosunki wodne i ich przeobrażenia, [w:] JanJ.Drabina (red.), Historia Tarnowskich Gór, Tarnowskie Góry: Muzeum w Tarnowskich Górach, 2000, s. 716, ISBN 83-911508-3-6.
↑ abcBIP – Urząd Miejski w Tarnowskich Górach: Gminna Ewidencja Zabytków. 2013-09-06. [dostęp 2018-07-21]. (pol.).
↑ abRepty Śląskie (Tarnowskie Góry) – Źródło Młodości, [w:] Szamot, Tarnowskie Góry-Repty Śląskie – Źródło Młodości, Eksploratorzy. Forum Zbuntowanych Poszukiwaczy, 17 czerwca 2015 [dostęp 2020-04-25].
↑Tadeusz B.T.B.HadaśTadeusz B.T.B., Przyroda i jej przemiany w Dziejach Tarnowskich Gór. Środowisko geograficzno-przyrodnicze – stosunki wodne i ich przeobrażenia, [w:] JanJ.Drabina (red.), Historia Tarnowskich Gór, Tarnowskie Góry: Muzeum w Tarnowskich Górach, 2000, s. 713, ISBN 83-911508-3-6.
