1670: Christoph Kraker von Schwartzenfeld
1676: Johann Kraker von Schwartzenfeld początek XVIII w. prawdopodobnie: Martin Scholz von Löwenkron 1746: Thomas Scholz von Löwenkron 1755: spadkobiercy Löwenkronów 1755–1756: Karl Christoph von Owstin 1765: Jacob Karl Psczenski 1790–1796: Georg Leopold von Reiswitz 1796–1805: Erdmann Gustav Henckel von Donnersmarck 1805-1856: Johann Sedlaczek 1856–1876: Johann Paul Sedlaczek 1856–1886: Heinrich Sedlaczek 1886–1888: Hugo Sedlaczek 1888–1906: Ottilia Sedlaczek 1907–1945: H. Sedlaczek, G.m.b.H. Wein-Grosshandlung[2]
Dom Sedlaczka – pochodzący z XVI w. zabytkowy budynek znajdujący się przy Rynku w Tarnowskich Górach (Rynek 1)[1].
Historia
Fragment holu Domu Sedlaczka wraz z wejściem do Muzeum
Pierwotnie był siedzibą starostówziemi bytomskiej. W 1805 roku został wykupiony przez czeskiego kupca Jana Sedlaczka, który wcześniej w 1786 urządził w nim, istniejącą do dziś, winiarnię (do 1922 była prowadzona przez potomków Sedlaczka).
W 2019 roku miał miejsce remont krytego gontem dachu[4][5].
Architektura
Dekoracja z puttami nad wejściem do budynku
Budynek jest piętrowy, na planie prostokąta. Posiada więźbę dachową pokrytą gontem. Na parterze zachowały się sklepienia kolebkowe z lunetami, a piwnice są nakryte kolebkowo z lunetami oraz żaglastymi sklepieniami.
Pod dachem w narożu budynku można zaobserwować kamienną głowę z pióropuszem (prawdopodobnie z końca XVII wieku) przedstawiającą Augusta III. Nad wejściem do budynku znajduje się, pochodząca z 1786 roku, ozdobna dekoracja z puttami, podtrzymującymi kotarę oraz pierwszy herb miasta, będący jednocześnie herbem górniczym. Na miejscu tego herbu, między XVIII a II połową XX wieku, znajdował się orzeł Królestwa Prus. Wnętrza parteru zdobiły pierwotnie dziewiętnastowieczne malowidła i płaskorzeźba z wizerunkiem króla Augusta II Mocnego, które nie zachowały się.
Na pierwszym piętrze znajduje się założone w 1958 roku muzeum, z głównie górniczymi zbiorami i wystawami dotyczącymi miasta, jego zabytków i jego historii na przestrzeni wieków. W jednej z tamtejszych sal, tzw. „Sali pod Renesansowym Stropem” organizowane są spotkania naukowo-kulturalne.
Obecnie piętro jest własnością Urzędu Miasta Tarnowskie Góry, a piwnice i parter są własnością prywatną[3].
↑Fundacja Kruszce Śląska: Rynek 1. [w:] Internetowe Vademecum Architektury Tarnowskich Gór [on-line]. vademecum-tg.pl, 2018. [dostęp 2019-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (pol.).
Marian Broniec, Ryszard Bednarczyk, Arkadiusz Czech, Mieczysław Filak, Krzysztof Gwóźdż, Jan Hahn, Marek Kandzia, Alicja Kosiba-Lesiak, Zofia Krzykowska, Dominik Ochman, Marek Panuś, Przemysław Rubacha, Anna Sopuch, Gabriela Szubińska, Marek Wojcik, Roman Wolniszewski: Przewodnik Tarnowskie Góry. Tarnowskie Góry: Drukpol sp.j., 2009. ISBN 978-83-61458-36-4.Sprawdź autora:15.
ZofiaZ.KrzykowskaZofiaZ., IrenaI.BiałasIrenaI., TeresaT.NogajTeresaT., Lata II wojny światowej i powojennego półwiecza. Muzeum w Tarnowskich Górach, [w:] JanJ.Drabina (red.), Historia Tarnowskich Gór, Tarnowskie Góry: Muzeum w Tarnowskich Górach, 2000, s. 643–662, ISBN 83-911508-3-6.
