Tenda[1] (Tende en francés) es una comuna d'Occitània ont se parla l'occitan roiasc (occitan de transicion vèrs lo ligur), dins la Val de Ròia, dins lo departament dei Aups Maritims e la region de Provença-Aups-Còsta d'Azur.
Geografia
Istòria
Administracion
Lista deus cònsols successius
| Periòde
|
Identitat
|
Etiqueta
|
Qualitat
|
| març de 2001
|
2026
|
Jean-Pierre Vassallo
|
UDF-DL puèi UMP puèi divèrs dreta
|
retirat de conselhier tecnic a la Cambre de Comèrci e d'Industria
|
| març de 197
|
2001
|
José Balarello
|
Democracia Liberala
|
senator (1984-2008)
|
|
|
1971
|
|
|
|
| Totas las donadas non son pas encara conegudas.
|
Demografia
Luòcs e monuments
Dialecte Tendasc
Lo tendasc s'escritz emb una grafia itálica (que si lege un pauc coma l’italian).
La letra u si lege [u], la letra ü si lege [y] (coma lo u frances), la letra o si lege [o], la letra ö si lege [œ].
La letra j es una eccepcion perqué si lege coma en frances [ʒ] (coma dins jeu en frances).
La letra g si lege [g] plaçada davant li letra a, o, ö, u, ü, mas si lege [dʒ] davant le letra e, i, parier coma en occitan. Parier per lo c que fa [k] o [tʃ] segond la letra que segue.
Li es finda una consonanta particularia qu’es renduda per la sequela de tres letri : scc (o 4 : scci se plaçadi davant a, o, ö, u, ü). Lo sòn es [ʃtʃ]. Per exemple mesccia, mescciüm significan mescla, mesclum.
La letra r significa un r rotlat, mas rotlat embe la poncha de la lenga.
La letra ř es lo tresòr de la Auta-Roya. Es escasi una meig-consòna. Es un r que si fa en metent la lenga plegada vers la cima dau palat. Si poria dire una r retroflessa, a mieg-camin tra lo r e lo l. Un pauc coma lo r en ingles dins la paraula star (étoile).
L’accent tonic : es totjorn rapresentat, d’una maniera o d’una autra.
- Un accent greve o agut marca totjorn l’accent tonic ;
- Un trema (ö, o ü) marca totjorn l’accent tonic, fòra se li es un accent greve o tonic dins lo mòt (l’accent greve o agut l’empòrta sus lo trema) : sciübitu [‘ʃybitu] ; comünìsta [kumy’niʃta] ;
- Una silaba finala barrada (que finisse m’una consòna) es totjorn tonica (occiton), fòra quora li es un trema o un accent (greve/agut) dins lo mòt : fantetun (petit garçon) es un occiton, mas li màngian (ils mangent) o li brüijan (ils brûlent) son de paroccitons. Es a dire que l’accent (greve o agut) coma lo trema l’empòrtan sus la finala barrada ;
- e quora dins un mòt, n’i na i accent –greve o agut), ni trema, ni finala barrada, alora vòu dire que lo mòt es un parocciton, per dire que l’accent tonic ven sus la penúltima sillaba : fanti (enfants), fastidi (soucis), bicicleta (vélo), ecc…
Veire tanben
Ligams extèrnes
Nòtas
- ↑ Comunas dei Aups Maritims - Sit de Laurenç Revest
.svg)
.svg){kind=small}
