Ruinane av fleire busetnader ligg på øya og den mest kjende av desse er Ormaig. Øya er privateigd.
Geografi
Tràigh Bhàn, utsyn søraustover mot Ben More på Mull.
Ulva har ei oval form med ein forreven kyst. Ho strekkjer seg 12 km frå aust til vest og er 4 km på det breiaste. Mellom Ulva og Mull går det eit smalt sund, berre eit par hundre meter breitt. I vest ligg øya Gometra. I sør ligg nesa Ardmeanach og Ross of Mull. I nord går Loch Tuath (Loch-a-Tuath) mellom øya og eit anna nes på Mull og i søraust ligg Loch na Keal (Loch nan Ceall) og øya Eorsa. Det er to viker på sørsida, Port a' Bhàta og Tràigh Bhàn. På nordsida ligg vikene Lòn Bhearnuis (Bearnus lagoon) og Soriby Bay.
Det høgaste punktet på Ulva er Beinn Chreagach på 313 meter over havet. Nabotoppen er Beinn Eoligarry på 306 meter over havet. I søraust ligg ein mindre ås, A' Chrannag, på 118 moh.
Opphavet til namnet Ulva er ikkje sikkert, men det kjem mest truleg frå det norrøne «Ulvøy». Ein er ikkje sikker på om dette viser til namnet Ulv eller dyret ulv.
Old Statistical Account of Scotland skriv at namnet kjem frå ullamh-àth som tyder «klar vadestad», som anten kan vise til tidvasstilknyttinga til Gometra, eller Ulvasundet, der ein kunne føre kveg over.[1]
Historie
Ulva har vore busett sidan førhistorisk tid.«VLWA» og omliggande øyar frå Blaeu sitt Atlas Maior (1654)
Ulva har vore busett sidan førhistorisk tid. Dei ståande steiande på øya er datert til 1500 f.Kr. og ein mødding i Livingston's Cave er datert til om lag 5650 f.Kr. Her har ein funne restar av flint og eit menneskebarn.[2] Dwet vart gjort utgravingar i grotta mellom 1987 og 1990 av arkeologar frå University of Edinburgh.[3]
Det er fleire dolmenar og ståande steinar på øya, mellom vest for Cragaig og ein nordaust for Ormaig.
Ulva låg i antikken i grenseområdet til Kongedømet Dál Riata,[4] og i denn eperioden vart gammalgælisk språk først snakka her. Området var truleg ein del av piktarane sine landområde, men det er få spor att etter denne tida. Regionen var av dei første i Skottland som vart kristna. Dette ser ein igjen i mange stadnamn som inneheld orda «Cill» eller «Ceall», som ofte er anglisert som «Kil-» som tyder munkecelle.
Ormaig var ein gong den største busetnaden på øya.Den einaste huset som i dag er busett
Lachlan Macquarie vart fødd på Ulva i 1762.[7] Han vert stundom kalla «faren til Australia».[4] Han reiste ut då han var 14 og vart guvernør i New South Wales frå 1809 til 1821. Han vendte derimot attende til fødestaden sin og ein kan framleis sjå mausoleet hans ved Gruline ved Loch na Keal på Isle of Mull, med heimøya si i sikte.
Fram til midten av 1800-talet var hovudnæringa på øya hausting av tang og tare, som så vart eksportert.[4] Dette var sesongarbeid og innhaustinga fann stad frå mai til juli, då det var mogeleg å tørke utandørs. Tangen vart vanlegvis brend og oska vart nytta i forskjellige produkt, mellom anna gjødsel og jod.
Francis William Clark kjøpte øya i 1835 og stata ein brutal utkasting av to tredjedelar av innbyggjarane på øyane i løpet av få år. Nokre av dei som vart driven bort fekk inga åtvaring, og fekk takhalmen sett i brann på husa sine. Clark-familien eigde øya til godt ut på 1900-talet. I 1837 var det seksten grender og landsbyar på øya med skomakarar, arbeidarar, båtbyggjarar, kjøpmenn, snikkarar, skreddarar, vevarar og smedar.[3] I 1841 var folketalet på Ulva og Gometra 859, men i 1848 hadde dette falle til 150 på grunn av utkastinga og potetsvelta.[4] I 1889 hadde folketalet på dei to øyane falle til 83, med berre 53 på sjølve Ulva.
Folketalet på Ulva fall utover 1900-talet òg. I 1981 var det 13 innbyggjarar, det lågaste gjennom historia. I 1991 hadde folketalet stige til 30. Clark-familien selde øya i 1945 og ho er framleis i privateige.
{Haswell-Smith, Hamish (2004). The Scottish Islands. Edinburgh: Canongate. s. 102-5. ISBN 1841954543. (Ulva and Gometra)
Howard, J. & Jones, A., The Isle of Ulva: A Visitor's Guide, published av Ulva Estate, (2004)
Keay, J. & Keay, J. (1994) Collins Encyclopaedia of Scotland. London. HarperCollins. Articles: Ulva & "MacQuarrie, Lachlan"
Johnson, Samuel (1775) A Journey to the Western Islands of Scotland. London. Chapman & Dodd. (1924 edition).
Livingston, David LL.D., D.C.L., Missionary Travels and Researches in South Africa Including a Sketch of Sixteen Years' Residence in the Interior of Africa og a Journey from the Cape of Good Hope to Loanda on the West Coast; Thence Across the Continent, Down the River Zambesi, to the Eastern Ocean.
MacKenzie, Donald W. R. As It Was/Sin Mar a Bha: A Ulva Boyhood Birlinn Ltd (16 mai 2000) ISBN 978-1841580425
↑Sinclair, Sir John of Ulbster First Statistical Account of Skottland (1791-2). General Assembly of the Church of Scotland.
