Ulster Grand Prix 1957

Vlag van Noord-Ierland Ulster Grand Prix 1957
Dundrod Circuit
Land Vlag van Noord-Ierland Noord-Ierland
Datum 10 augustus 1957
Organisator FIM/ACU
500 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees
Eerste Vlag van Italië Libero Liberati
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke
350 cc
Snelste ronde Vlag van Australië Keith Bryen
Eerste Vlag van Australië Keith Campbell
Tweede Vlag van Australië Keith Bryen
Derde Vlag van Italië Libero Liberati
250 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Chadwick
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Cecil Sandford
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Chadwick
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb
125 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Tarquinio Provini
Eerste Vlag van Zwitserland Luigi Taveri
Tweede Vlag van Italië Tarquinio Provini
Derde Vlag van Italië Remo Venturi

De Ulster Grand Prix 1957 was de vijfde en voorlaatste Grand Prix van wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1957. Voor het eerst werd de Ulster Grand Prix op één dag afgewikkeld, op zaterdag 10 augustus 1957 op het Dundrod Circuit, een stratencircuit in County Antrim. Het was de enige Grand Prix waar de zijspanklasse niet aan de start kwam. In deze Grand Prix werden de wereldtitels in de 350cc-, de 250cc- en de 125cc-klasse beslist. In de 500cc-klasse werd wel de constructeurstitel beslist in het voordeel van Gilera. In de 250cc-race debuteerde Tommy Robb.

Algemeen

Bij de start van de Ulster Grand Prix had Libero Liberati nog maar 14 punten, omdat hij na de Belgische Grand Prix gediskwalificeerd was. In werkelijkheid, maar achteraf, had hij echter al 22 punten omdat zijn diskwalificatie in januari 1958 door de FIM werd teruggedraaid. Liberati werd dus al in Ulster wereldkampioen, maar dat wist op dat moment nog niemand. Geoff Duke kwam voor het eerst in dit seizoen aan de start na zijn ongeval tijdens een voorjaarsrace op Imola. Dat betekende dat Bob Brown zijn 500- en 350cc-Gilera's moest inleveren. Dave Chadwick had een goede dag door in de 350cc-klasse vijfde, in de 250cc-klasse tweede en in de 125cc-klasse vierde te worden.

500cc-klasse

De 500cc-race werd een groot succes voor Gilera, met de overwinning van Libero Liberati, de tweede plaats van Bob McIntyre en de derde plaats voor de herstelde Geoff Duke. John Surtees reed weliswaar de snelste ronde, maar viel uit, net als Keith Campbell met zijn Moto Guzzi Otto Cilindri. Voor MV Agusta werd Terry Shepherd zesde en Norton-coureur Keith Bryen kreeg voor de gelegenheid een Moto Guzzi Monocilindrica 500, waarmee hij vijfde werd. Gilera was nu zeker van de constructeurstitel, maar de wereldtitel was nog open omdat McIntyre nog kans had om Liberati te passeren. Dat kwam omdat Liberati in België gediskwalificeerd was. Uiteindelijk werd Liberati zonder dat hij het wist al wereldkampioen in Ulster, want zijn diskwalificatie werd begin 1958 door de FIM teruggedraaid.

Gilera 500 4C

Uitslag 500cc-klasse

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Libero Liberati Gilera 1:37"11'8 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre Gilera + 37'2 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke Gilera + 59'2 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Tanner Norton + 2"58'2 3
5 Vlag van Australië Keith Bryen Moto Guzzi + 3"22'2 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Terry Shepherd MV Agusta + 4"27'2 1
7 Vlag van Ierland Robert Matthews Norton + 1 ronde
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jimmy Buchan Norton + 1 ronde
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Clark Moto Guzzi + 1 ronde
10 Vlag van Ierland Jackie Wood Norton + 1 ronde
11 Vlag van Nieuw-Zeeland John Hempleman Norton
12 Vlag van Verenigd Koninkrijk Denis Christian Matchless
13 Vlag van Verenigd Koninkrijk Fred Wallis BSA
14 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ralph Rensen Norton
15 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Powell Matchless
16 Vlag van Verenigd Koninkrijk Vernon Cottla Norton
17 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dennis Chapman Norton
18 Vlag van Australië Dick Thomson Matchless
19 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jimmy Jones Norton
20 Vlag van Nieuw-Zeeland Harry Lowe BSA
21 Vlag van Verenigd Koninkrijk Harry Grant BSA
22 Vlag van Verenigd Koninkrijk Martin Brosnan Norton
23 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Holmes BSA
24 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jimmy Hayes AJS
25 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Coulter BSA
26 Vlag van Ierland M. Hall Norton

Niet gefinisht

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië Keith Campbell Moto Guzzi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Brett Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees MV Agusta
Vlag van Verenigd Koninkrijk Robert McCracken Norton

Niet deelgenomen

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië Bob Brown Gilera Geen machine[1]
Vlag van Duitsland Ernst Hiller BMW
Vlag van Duitsland Hans-Günter Jäger BMW
Vlag van Duitsland Walter Zeller BMW
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Trow Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Minter Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dickie Dale Moto Guzzi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike O'Rourke Norton
Vlag van Italië Alfredo Milani Gilera
Vlag van Italië Umberto Masetti MV Agusta

Top tien tussenstand 500cc-klasse

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Italië Libero Liberati (wereldkampioen) Gilera 30
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre Gilera 20
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees MV Agusta 14
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Brett Norton 9
5 Vlag van Duitsland Walter Zeller BMW 8
6 Vlag van Australië Keith Bryen Norton /
Moto Guzzi
7
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dickie Dale Moto Guzzi 6
8 Vlag van Australië Bob Brown Gilera 4
Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke Gilera
10 Vlag van Duitsland Ernst Hiller BMW 3
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Minter Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Terry Shepherd MV Agusta
Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Tanner Norton

350cc-klasse

Met zijn overwinning in de 350cc-race stelde Keith Campbell de vijfde achtereenvolgende wereldtitel voor de Moto Guzzi Monocilindrica 350 zeker. Libero Liberati kon nog op hetzelfde puntenaantal komen, maar dan had hij minder overwinningen dan Campbell. Ook in deze klasse kreeg Keith Bryen een Moto Guzzi, waarmee hij tweede werd. Daarmee hielp hij Cambell aan de wereldtitel, want hij snoepte Liberati twee punten af.

Moto Guzzi Monocilindrica 350

Uitslag 350cc-klasse

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Australië Keith Campbell Moto Guzzi 1:44"22"' 8
2 Vlag van Australië Keith Bryen Moto Guzzi 6
3 Vlag van Italië Libero Liberati Gilera 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle Norton 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Chadwick Norton 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Fron Purslow Norton 1

Niet gefinisht

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre Gilera
Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke Gilera
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees MV Agusta

Niet deelgenomen

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië Bob Brown Gilera Geen machine[1]

Onbekend[2]

Coureur Merk
Vlag van Australië Dick Thomson AJS
Vlag van Australië Eric Hinton Norton
Vlag van Duitsland Helmut Hallmeier NSU
Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Brett Norton
Vlag van Italië Adelmo Mandolini Moto Guzzi
Vlag van Italië Alano Montanari MV Agusta
Vlag van Italië Alfredo Milani Gilera
Vlag van Italië Giuseppe Colnago Moto Guzzi
Vlag van Italië Umberto Masetti MV Agusta
Vlag van Nieuw-Zeeland Peter Murphy AJS

Top tien tussenstand 350cc-klasse

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Australië Keith Campbell (wereldkampioen) Moto Guzzi 30
2 Vlag van Italië Libero Liberati Gilera 22
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre Gilera 14
4 Vlag van Australië Keith Bryen Norton /
Moto Guzzi
12
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle Norton 10
6 Vlag van Australië Bob Brown Gilera 6
7 Vlag van Italië Alano Montanari MV Agusta 5
8 Vlag van Duitsland Helmut Hallmeier NSU 4
9 Vlag van Italië Umberto Masetti MV Agusta 3
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees MV Agusta
Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Brett Norton

250cc-klasse

Bij de start van de 250cc-race stond Cecil Sandford al stevig aan de leiding van het wereldkampioenschap, maar door zijn overwinning was hij niet meer in te halen. Zijn stalgenoot een grootste concurrent Sammy Miller viel uit, net als Tarquinio Provini, Luigi Taveri en Remo Venturi. Daardoor konden privérijders met de toch wat verouderde NSU Sportmax veel punten scoren.

Mondial 250 Bialbero

Uitslag 250cc-klasse

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Cecil Sandford Mondial 1:40"6'0 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Chadwick MV Agusta 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb NSU 4
4 Vlag van Nieuw-Zeeland Bob Brown NSU 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk David Andrews NSU 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Sammy Hodgins Velocette 1

Niet gefinisht

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Zwitserland Luigi Taveri MV Agusta
Vlag van Verenigd Koninkrijk Sammy Miller Mondial
Vlag van Italië Remo Venturi MV Agusta
Vlag van Italië Tarquinio Provini Mondial

Niet deelgenomen

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Italië Carlo Ubbiali MV Agusta Blessure[3]
Vlag van Italië Roberto Colombo (†) MV Agusta Overleden[4]

Onbekend[2]

Coureur Merk
Vlag van Tsjechië František Bartoš ČZ
Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa
Vlag van Duitsland Günter Beer Adler
Vlag van Duitsland Helmut Hallmeier NSU
Vlag van Verenigd Koninkrijk Arthur Wheeler Moto Guzzi
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle MV Agusta
Vlag van Italië Alano Montanari Moto Guzzi
Vlag van Italië Enrico Lorenzetti Moto Guzzi
Vlag van Italië Fortunato Libanori MV Agusta

Top tien tussenstand 250cc-klasse

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Cecil Sandford (wereldkampioen) Mondial 26 (30)
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Sammy Miller Mondial 12
3 Vlag van Italië Roberto Colombo (†) MV Agusta 10
4 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri MV Agusta 8
Vlag van Italië Carlo Ubbiali MV Agusta
Vlag van Italië Tarquinio Provini Mondial
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle REG /
MV Agusta
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Chadwick MV Agusta 7
9 Vlag van Tsjechië František Bartoš ČZ 5
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Arthur Wheeler Moto Guzzi 4
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb NSU

125cc-klasse

Tarquinio Provini werd onderweg naar Ulster al wereldkampioen, want zijn laatste concurrent Carlo Ubbiali zat niet op de boot omdat hij geblesseerd was.

Uitslag 125cc-klasse

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri MV Agusta 56"43'0 8
2 Vlag van Italië Tarquinio Provini Mondial 6
3 Vlag van Italië Remo Venturi MV Agusta 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Chadwick MV Agusta 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Sammy Miller Mondial 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Webster MV Agusta 1

Niet deelgenomen

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Italië Carlo Ubbiali MV Agusta Blessure[3]
Vlag van Italië Roberto Colombo (†) MV Agusta Overleden[4]

Onbekend[2]

Coureur Merk
Vlag van Tsjechië František Bartoš ČZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Ernst Degner MZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Horst Fügner MZ
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Maddrick MV Agusta
Vlag van Verenigd Koninkrijk Cecil Sandford Mondial
Vlag van Italië Fortunato Libanori MV Agusta
Vlag van Italië Guido Sala Mondial

Top tien tussenstand 125cc-klasse

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Italië Tarquinio Provini (wereldkampioen) Mondial 30 (36)
2 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri MV Agusta 22 (24)
3 Vlag van Italië Carlo Ubbiali MV Agusta 14
4 Vlag van Italië Roberto Colombo (†) MV Agusta 11
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Cecil Sandford Mondial 9
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Sammy Miller Mondial 6
7 Vlag van Italië Remo Venturi MV Agusta 4
8 Vlag van Duitse Democratische Republiek Horst Fügner MZ 3
Vlag van Tsjechië František Bartoš ČZ
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Webster MV Agusta
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Chadwick MV Agusta
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van België 1957
FIM wereldkampioenschap wegrace
9e seizoen (1957)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace der Naties 1957

Vorige race:
Ulster Grand Prix 1956
Ulster Grand Prix Volgende race:
Ulster Grand Prix 1958

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!