Откако било заземена од страна на српската војска во Втората балканска војна во 1913 година, селото било запалено. Во 1914 година, српските власти убиле 7 селани.
Според истражувањата од 1928 година, родови во селото.
Доселеници:Цветановци (1 к.). Миховци (15 к.). Митрови (Димчевци) (3 к.). Велановци (9 к.). Коридовци (3 к.) и Велковци (7 к.) сите потекнуваат од предци кои се доселиле од Стар Гарван, село кое постоело во Тиквеш (неготинско). Овде се доселиле пред околу 300 години.[14]
Самоуправа и политика
Селото влегува во рамките на Општина Конче, една од ретките општини во Македонија, која не била променета по новата територијална поделба на Македонија во 2004 година. Во периодот од 1996-2004 година, селото било исто така во рамките на Општина Конче.
Во периодот од 1965 до 1996 година, селото се наоѓало во рамките на големата општина Радовиш. Селото припаѓало на некогашната општина Радовиш во периодот од 1957 до 1965 година, додека во периодот 1955-1957 припаѓало на тогашната општина Конче.
Во периодот 1952-1955, селото било во рамките на тогашната Општина Лакавица, во која покрај селото Гарван, се наоѓале и селата Балталија, Брест, Гарочино, Загорци, Лакавица, Лесковица, Липов Дол, Љуботен, Ново Село, Пиперово, Пухче, Скоруша, Степанци, Суво Грло, Танатарци, Чифлик и Шопур. Во периодот 1950-1952, селото било дел од Општина Загорци, во која влегувале селата Гарван, Долни Радеш, Загорци и Скоруша.
Избирачко место
Во селото постои избирачкото место бр. 1616 според Државната изборна комисија, сместени во просториите на приватен објект.[15]
↑„Оваа категорија опфаќа лица коишто учествуваат во вкупното резидентно население, но поради нивно одбивање да бидат попишани, неможност да бидат најдени на својата адреса на живеење и непотполност во работата на попишувачите не биле официјално попишани, туку за нив податоците биле преземени од административни извори и затоа не учествуваат во изјаснувањето за етничка припадност, вероисповед и мајчин јазик (Прочитајте повеќе...).“
↑Јелена Павловска, Наташа Ниќифоровиќ и Огнен Коцевски (2011). Валентина Божиновска (уред.). Карта на верски објекти во Македонија. Менора - Скопје: Комисија за односи во верските заедници и религиозните групи. ISBN978-608-65143-2-7.