En 1989 pilotou nas 24 Horas de Le Mans por primeira vez. Compartiu o Porsche962 do equipo Brun Motorsport con Mauricio Sandro Sala e Walter Lechner, retirouse na terceira hora.
Correu nos seguintes catro Le Mans, novamente con Brun en 1991 e co equipo de ADR en 1990, 1992 e 1993. O seu mrllor resultado chegou en 1993, cando xunto a Mauro Martini e Naoki Nagasaka terminaron quintos nun Toyota 93 CV.[1]
Fórmula Un
Na tempada de 1994, finalmente logrou a súa ambición de converterse en piloto de Fórmula Un, firmando un contrato de cinco carreiras co novo equipo Simtek[1] dirixido por Nick Wirth.
A súa campaña comezou cun mal inicio no Gran Premio do Brasil de 1994 en Interlagos, onde non puido clasificarse. Pero chegou á grella na seguinte rolda no Circuíto Internacional Tanaka en Aida, Xapón, xa que a súa experiencia na pista logo dos seus días nas carreiras de turismo era o único piloto no circuíto que pilotara antes neste circuíto. Terminou 11º.[1]
Ratzenberger morreu durante a cualificación do Gran Premio de San Marino de 1994 no Autódromo Enzo e Dino Ferrari o sábado 30 de abril de 1994. Saírase da pista na volta anterior, danando a súa á dianteira, pero no canto de entrar nos boxes, continuou, xa que estaba competindo polo posto final da grella.[2] A alta velocidade na recta, e, polo tanto, a alta forza aerodinámica xerada, finalmente rompeu a á, enviándoa debaixo do coche. O seu coche non puido virar na curva Villeneuve e golpeou contra o muro exterior a 314´9 km/h.[3]
Ratzenberger foi declarado morto ao chegar ao hospital Maggiore en Bologna, trasladado aí desde o centro médico do circuíto de Imola, onde fora inicialmente trasladado desde o lugar de choque nunha ambulancia. A causa da morte foi unha fractura de cranio basilar.
Curva Villeneuve, a localización do accidente mortal de Ratzenberger. Ayrton Senna morreu ao día seguinte na mesma curva.
Ratzenberger foi o primeiro piloto de carreiras que perdeu a súa vida nun fin de semana de gran premio desde a tempada 1982 de Fórmula Un, cando Riccardo Paletti morrera en Canadá no Circuíto Gilles Villeneuve. Ratzenberger tamén foi o primeiro piloto en morrer nun coche de F1 desde Elio de Angelis durante unha proba en 1986.
Bernie Ecclestone persuadiu ao equipo Simtek para participar na carreira o día seguinte para superar o choque. En sinal de respecto, o lugar de Ratzenberger na grella de saída quedou baleiro. O compañeiro de equipo de Ratzenberger, David Brabham, retirouse logo de 27 voltas.
A súa morte tivo un legado duradeiro. O 1 de maio de 1994, durante o briefing habitual dos pilotos, os pilotos restantes acordaron a reforma da Asociación de pilotos de Gran Premio, con Senna, Gerhard Berger e Michael Schumacher como os seus primeiros directores. A asociación meteu presión a continuación para mellorar a seguridade dos automóbiles e dos circuítos como consecuencia do acciedente de Imola e outros graves accidentes durante a tempada de 1994, en 2003, a FIA impuxo o uso do dispositivo HANS, deseñado para evitar o tipo de ferida que sufriu Ratzenberger.[4]
Cando os comisarios de pista examinaron os restos do automóbil de carreiras de Senna, atoparon unha bandeira austríaca. Senna planeara levala logo da carreira, na honra de Ratzenberger.[5]
O presidente da FIA, Max Mosley, asistiu ao funeral de Ratzenberger, a pesar da abafadora atención do funeral de Senna, tanto no mundo do automobilismo como no mundo. Nunha conferencia de prensa, dez anos máis tarde, Mosley dixo: "Roland foi esquecido. Entón fun ao seu funeral porque todos foron ao de Senna. Pensei que era importante que alguén fora ao seu".[6] Outros membros da comunidade de Fórmula 1 que asistiron foron Johnny Herbert, Heinz-Harald Frentzen e compatriotas de Ratzenberger Karl Wendlinger e Gerhard Berger, foron os únicos catro pilotos de F1 que asistiron.[7] Ratzenberger debía pilotar máis tarde ese ano nas 24 Horas de Le Mans para Toyota. Eddie Irvine tomou o seu lugar no equipo e o nome de Ratzenberger quedou no coche (o que sería o segundo na xeral) como homenaxe.
Ratzenberger está enterrado en Maxglan, Salzburgo, Austria.
Rexistro de carreiras
Resultados completos no British Touring Car
(key) (Carreiras en grosa indican pole position – 1982–1990 na súa clase) (Carreiras en cursiva indican volta rápida – outorgábase 1 punto – 1989 na súa clase)
↑Longmore, Andrew (31 de outubro de 1994). "Ayrton Senna: The Last Hours". The Times. p. 30. Volta á pista, nos restos destruídos do automóbil de Senna, descubriron unha bandeira austríaca dobrada que Senna tiña a intención de dedicar na súa 42ª vitoria nun gran premio á memoria de Ratzenberger.
.jpg)
.svg)
