Ο Πάπας Κελεστίνος ή Καιλεστίνος ή Τσελεστίνο Δ΄ διετέλεσε Πάπας από τις 25 Οκτωβρίου1241 μέχρι τις 10 Νοεμβρίου1241. Το κοσμικό του όνομα ήταν Γκοφρέντο ντα Καστιλιόνε (Goffredo da Castiglione)
Βιογραφικό
Πρώτα χρόνια
Γεννήθηκε στο Μιλάνο και ήταν γιος της αδερφής του Πάπα Ουρβανού Γ΄ (1185–87).[1] Δεν υπάρχουν πληροφορίες για τα πρώτα χρόνια της ζωής του μέχρι έως ότου έγινε Καγκελάριος της εκκλησίας του Μιλάνου (ίσως στις αρχές του 1219, σίγουρα την περίοδο 1223–27). Ο Πάπας Γρηγόριος Θ΄ (1227–41) τον χειροτόνησε Καρδινάλιο (18 Σεπτεμβρίου 1227) [1]Αρχειοθετήθηκε 2018-02-13 στο Wayback Machine..[2] Την επόμενη χρονιά (1228) τον έστειλε ως απεσταλμένο στη Λομβαρδία και την Τοσκάνη.[3] Οι πόλεις και οι κοινότητες είχαν κατά κύριο λόγο παραμείνει πιστές στον αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, Φρειδερίκο Β΄, προερχόμενο από τον οίκο των Χοενστάουφεν, σε μια απόπειρα να τους φέρει κοντά στη Ρωμαϊκή Κουρία, χωρίς όμως επιτυχία (Lex. der Mittelalters).[4] Το 1238 έγινε καρδινάλιος επίσκοπος της Σαμπίνα (Pallavicini Bagliani 1972).[5]
Πάπας
Η παπική εκλογή του 1241, με την οποία εξελέγη, πραγματοποιήθηκε κάτω από δύσκολες συνθήκες, κάτι που επέσπευσε το θάνατό του. Η Ρωμαϊκή Κουρία ήταν διχασμένη εξαιτίας των σκληρών αγώνων της προκειμένου να εξαναγκάσει τον αυτοκράτορα και βασιλιά της Σικελίας, Φρειδερίκο Β΄ να υποταχθεί. Μία ομάδα καρδιναλίων στήριζε τα φιλόδοξα σχέδια της Γρηγοριανής Μεταρρύθμισης, και στόχευε να ταπεινώσει τον Φρειδερίκο καθιστώντας τον υποτελή του Πάπα. Ο Φρειδερίκος ωστόσο φέρθηκε σαν ανεπιθύμητους επισκέπτες στο Τίβολι σε δύο καρδινάλιους που αιχμαλώτισε στη θάλασσα, και στη Ρώμη ο σύμμαχός του Καρδινάλιος Τζιοβάνι Κολόνα ήταν σύμμαχός του, κυρίως επειδή η Ρωμαϊκή Κουρία βρισκόταν στα χέρια του μεγαλύτερου εχθρού του Κολόνα, του γερουσιαστή Ματέο Ρόσο Ορσίνι, ο οποίος κρατούσε φυλακισμένο το εκκλησιαστικό συμβούλιο υπό την εποπτεία των φρουρών του στο ετοιμόρροπο παλάτι του στο Σεπτιζόδιουμ.[6] Εκεί τα νερά της βροχής έσταζαν από την οροφή του θαλάμου, αναμεμειγμένα στα κεραμίδια με τα ούρα των φρουρών του Ορσίνι (Abulafia 1988, σ 350).[7] Ένας από τους καρδινάλιους αρρώστησε βαριά και πέθανε.[8] Μία ομάδα, στην οποία συμμετείχε και ο Σινιμπάλντο ντε Φιέσι (Sinibaldo de' Fieschi), ο οποίος θα γινόταν σύντομα ο Πάπας Ιννοκέντιος Δ΄, στήριζε έναν υποψήφιο από το στενό κύκλο του Πάπα Γρηγόριου Θ΄, οποίος αναμενόταν να ακολουθήσει σκληρή πολιτική ενάντια στον Φρειδερίκο Β΄. Μία άλλη ομάδα ήταν υπέρ μιας μέσης λύσης, χωρίς να στηρίζει τους Χοενστάουφεν , αλλά με πρόθεση να δώσει ένα τέλος στον ιταλικό πόλεμο.
Τα ανοίγματα προς το μέρος του Φρειδερίκου ωστόσο, οδήγησαν σε ένα αίτημα από τη μεριά του, το οποίο δεν ήταν δυνατόν να εκπληρωθεί. Ο Φρειδερίκος λίγο πολύ τους ανακοίνωσε ότι αν ήθελαν οι καρδινάλιοι που κρατούσε στα χέρια του να επιστρέψουν στη Ρώμη, θα έπρεπε να εκλέξουν Πάπα έναν από αυτούς, τον Όττο του Αγίου Νικόλα (Otto of St. Nicholas), μια δεκτική και συμβιβάσιμη φιγούρα. Ο υποψήφιος του Ματέο Ορσίνι ήταν επίσης ακατάλληλος. Επρόκειτο για τον Ρομάνο ντα Πόρτο (Romano da Porto), ο οποίος είχε προβεί σε θρησκευτικό διωγμό φοιτητών στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού και είχε εμφανιστεί με άστοχη ενδυμασία, παρουσία της Μητέρας Βασίλισσας. Ο καρδινάλιος επίσκοπος της Σαμπίνα εκλέχτηκε τελικά Πάπας με το όνομα Κελεστίνος Δ΄ μόνο από επτά καρδινάλιους, στις 25 Οκτωβρίου του 1241. Παρέμεινε στον παπικό θρόνο για μόλις 17 ημέρες. Η μόνη αξιοσημείωτη δραστηριότητά του στα πλαίσια του αξιώματός του ήταν ο έγκαιρος αφορισμός του Ματέο Ορσίνι.[9] Πέθανε πριν τη χειροτονία του, λόγω του γήρατος και της σωματικής κόπωσης, στις 10 Νοεμβρίου του 1241. Τάφηκε στη Βασιλική του Αγίου Πέτρου. Ο συγγενής του, Γκοφρέντο Καστιλιόνι (Goffredo Castiglioni), χειροτονήθηκε καρδινάλιος από τον Πάπα Ιννοκέντιο Δ΄ (1243–54) στις 28 Μαΐου του 1244. Πέθανε το Μάρτιο του 1245[2]Αρχειοθετήθηκε 2018-02-13 στο Wayback Machine..
(Αγγλικά) Wendy J. Reardon,Οι θάνατοι των Παπών (The Deaths of the Popes)
(Αγγλικά) Robert Abulafia, 1988. Φρειδερίκος Β΄: ένα αυτοκράτορας του Μεσαίωνα (Frederick II: a Medieval Emperor) (Oxford: Oxford University Press)
(Γερμανικά) Λεξικό του Μεσαίωνα (Lexikon der Mittelalters), τόμος. iii, μέρος 7 (Διαδυκτική έκδοση).
Περαιτέρω ανάγνωση
Agostino Pallavicini Bagliani, 1972. Cardinali di curia e familiae cardinalizie dal 1227 al 1254 in series Italia Sacra vols 18–19 (Padua: Antenore 1972) A standard account.
