Ο Πάπας Ιννοκέντιος Θ΄ (Papa Innocenzo IX), κατά κόσμον Τζιοβάννι Αντόνιο Φατσινέττι (Giovanni Antonio Facchinetti, 20 Ιουλίου1519 – 30 Δεκεμβρίου1591) ήταν Πάπας από τις 29 Οκτωβρίου1591 έως το θάνατό του στις 30 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους.[1] Πριν το βραχύβιο ποντιφικάτο του, ήταν ένας Κανονικός νομομαθής, διπλωμάτης, και αρχιεπίτροπος κατά τη παποσύνη του Γρηγορίου ΙΔ΄ (1590-1591).
Πρώτα χρόνια
Ο Φατσινέττι, του οποίου η οικογένεια προερχόταν από το Κρόντο, στην επισκοπή της Νοβάρα, στη βόρεια Ιταλία, γεννήθηκε στην Μπολόνια στις 20 Ιουλίου 1519, ήταν δικηγόρος, και απόφοιτος το 1544 του Πανεπιστημίου της Μπολόνια.[2] Ο Φατσινέττι διέπρεπε στη νομολογία, και έγινε γραμματέας του Καρδινάλιου Νίκολο Αρντινγκέλλι πριν εισέλθει στην υπηρεσία του Αλεσσάντρο Φαρνέζε, αδελφού του Δούκα της Πάρμας και εγγονού του Πάπα Παύλου Γ΄ (1534-1549), ενός από τους μεγαλύτερους πάτρονες της εποχής. Ο Καρδινάλιος, ο οποίος ήταν αρχιεπίσκοπος της Αβινιόν, έστειλε τον Φατσινέττι εκεί ως εκκλησιαστικό αντιπρόσωπο και μετά τον ανακάλεσε στη διευθέτηση των ζητημάτων του στην Πάρμα, όπου ήταν δραστήριος κυβερνήτης της πόλης,από το 1556 έως το 1558.[3] Το 1560, ο Φατσινέττι ονομάστηκε επίσκοπος του Νικάστρο, στην Καλαβρία, και το 1562 ήταν παρών στην Σύνοδο του Τρέντο. Ο Πάπας Πίος Ε΄ (1566-1572) τον έστειλε ως νούντσιο στη Βενετία το 1566 για να μεγαλώσει την παπική συμμαχία με την Ισπανία και τη Βενετία εναντίον των Τούρκων, η οποία τελικά κατέληξε στη νίκη στην Ναυμαχία της Ναυπάκτου (1571).[1] Εγκαταλείποντας την έδρα του για να κυνηγήσει την καριέρα του στη Ρώμη, ονομάσθηκε κατ' όνομα Λατίνος Πατριάρχης της Ιερουσαλήμ το 1572.[3]
Παπική εξουσία
Κατά τη παποσύνη του ασθενικού Γρηγόριου ΙΔ΄, ο οποίος υπέφερε από κρίσεις ελονοσίας, το φορτίο της παπικής διοίκησης έπεσε στους ώμους του. Ακόμα και πριν ο Γρηγόριος ΙΔ΄ πνεύσει τα λοίσθια, Ισπανικές και αντισπανικές φατρίες έκαναν προεκλογική προπαγάνδα για τον επόμενο Πάπα. Η αυταρχική παρεμβολή του Φιλίππου Β΄ της Ισπανίας (1556-1598) στο προηγούμενο Κονκλάβιο δεν ξεχάσθηκε: Έλεγχε όλους εκτός από επτά καρδινάλιους. Αυτή την περίοδο το Ισπανικό κόμμα στο Κολλέγιο των Καρδιναλίων δε έφθασε σε τέτοιο σημείο, αλλά ακόμη έλεγχαν μια πλειοψηφία, και μετά από ένα σύντομο Κονκλάβιο ανέβασαν τον φατσινέττι στον παπικό θρόνο ως Πάπα Ιννοκέντιο Θ΄. Επιμελής στην προέλευση της επιτυχίας του, Ο Ιννοκέντιος Θ΄ υποστήριξε, κατά τη δίμηνη παπική θητεία του, την υπόθεση του Φιλίππου Β΄ και την Καθολική Λίγκα εναντίον του Ερρίκου Δ΄ της Γαλλίας (1589-1610) στους εμφύλιους Θρησκευτικούς Πολέμους (1562-1598), όπου ένας παπικός στρατός ήταν στο πεδίο.[4] Ο θάνατος, όμως, δεν επέτρεψε την πραγματοποίηση των σχεδίων του Ιννοκέντιου Θ΄.
Παραπομπές
↑ 1,01,1Martin, John Jeffries. Venice's Hidden Enemies: Italian Heretics in a Renaissance City, (University of California Press, 1993), 183
