Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές.Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Για τη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{χωρίς παραπομπές|25|12|2024}}
Η Ferrari 575 Maranello ήταν ένα 2-θέσιο σπορ αυτοκίνητο, που παρήχθη από την ιταλική αυτοκινητοβιομηχανία Ferrari, μεταξύ του 2002 και του 2006. Αντικατέστησε την 550 Maranello, από την οποία έλαβε το πλαίσιο, μετά από έναν μικρό επανασχεδιασμό. Ωστόσο, η 575 εξοπλίστηκε με μεγαλύτερο κινητήρα, ο οποίος ήταν πάλι V12, αλλά κυβισμού 5,75 λίτρων (5.748 cm³), αντί για το μηχανικό σύνολο των 5,5 λίτρων (5.474 cm³) του προκατόχου, εξ ου και το νέο όνομα.
Εκδόσεις
Ferrari 575 Superamerica του 2005.
Η καμπριολέ εκδοχή της προκατόχου, γνωστή ως Ferrari 550 Barchetta, διακόπηκε όταν άρχισε να παράγεται η Ferrari 575M Maranello. Μόνο κατά το τελευταίο έτος παραγωγής της Ferrari 575M, το 2005, κατασκευάστηκε τελικώς μια διάδοχος καμπριολέ σειρά, που ονομάστηκε Ferrari 575 Superamerica. Η περιορισμένη αυτή έκδοση, καθώς παρήχθη σε μόλις 559 αντίτυπα, έφερε μια ειδική δομή οροφής targa, από ηλεκτροχρωμικό γυαλί. Ήταν στερεωμένη σε σταθερό άξονα πίσω από τα προσκέφαλα και μπορούσε να περιστραφεί κατά 180 μοίρες, καθώς και να αποθηκεύεται πίσω στο πορτ-μπαγκάζ. Ειδικά για την 575 Superamerica, ο κινητήρας V12 είχε επαναρυθμιστεί, έτσι ώστε να αποδίδει ισχύ 533 hp (397 kW; 540 PS). Μάλιστα η Ferrari την προώθησε τότε επίσημα ως το ταχύτερο καμπριολέ παγκοσμίως, καθώς είχε τελική ταχύτητα 320 km/h (199 mph).
Το σαλόνι μιας δεξιοτίμονης Ferrari 575 Maranello F1 (με το κιβώτιο ταχυτήτων «F1»).
Από το 2003, επίσης, η Ferrari 575M διατέθηκε και με έξτρα κιβώτιο ταχυτήτων «F1». Το κιβώτιο αυτό προέρχεται από την Φόρμουλα 1 και το σύστημα επιτρέπει την εναλλαγή μέσω «paddles» (μοχλών) πίσω από το τιμόνι. Ανάλογα και με το πρόγραμμα προσαρμογής, για την άνεση ή τις επιδόσεις, οι χρόνοι αλλαγής ταχυτήτων ήταν πολύ σύντομοι. Οι αλλαγές σχέσεων της Maranello F1 με το ημι-αυτόματο κιβώτιο ταχυτήτων ήταν κατά 5 δέκατα του δευτερολέπτου ταχύτερες από αυτές με το χειροκίνητο κιβώτιο. Μάλιστα από την πρώτη στιγμή σχεδόν όλοι οι υποψήφιοι αγοραστές στράφηκαν προς το κιβώτιο ταχυτήτων F1 και είναι εντυπωσιακό ότι από τα 2.056 αντίτυπα της 575M που κατασκευάστηκαν συνολικά, μόλις τα 177 παρήχθησαν με το χειροκίνητο κιβώτιο. Από την άλλη όμως, οι 575M με το χειροκίνητο αναμένεται να γίνουν άκρως συλλεκτικές στο μέλλον και με εξαιρετικά υψηλές τιμές μεταπώλησης, λόγω της σπανιότητάς τους.
Από το 2004, η Ferrari 575 διατέθηκε προαιρετικά και με ένα ειδικό πακέτο ανάρτησης, γνωστό ως 575 GTC, δηλαδή Gran Τurismo Competizione. Αυτό το είδος ανάρτησης είχε σχεδιαστεί ειδικά για χρήση σε αγώνες και συνοδεύτηκε από ένα πακέτο πιο σπορ εμφάνισης, που έφερε, για παράδειγμα, νέα εξάτμιση, αν και στην πράξη η ιπποδύναμη του κινητήρα παρέμεινε αμετάβλητη.
Αντικατάσταση
Στις αρχές του 2006, παρήχθη η τελευταία 575. Σχεδόν αμέσως μετά, παρουσιάστηκε και κυκλοφόρησε η διάδοχός της, η Ferrari 599.
Βιβλιογραφία
Holmes, Mark (2007). Ultimate Convertibles: Roofless Beauty. London: Kandour. pp. 70–73. ISBN 978-1-905741-62-5.
.jpg)
