Шкло (Львоўская вобласць)

Пасёлак гарадскога тыпу Шкло укр.: Шкло Герб Царква св. Параскевы 1732 г. Краіна  Украіна Вобласць Львоўская вобласць Раён Яварыўскі раён Каардынаты 49°57′01″ пн. ш. 23°31′33″ у. д.^HGЯO Першая згадка 1456 ПГТ з 1969 Плошча 4,556 км² Вышыня цэнтра 258 ± 1 м Насельніцтва 6000 [1] чалавек (2022) Шчыльнасць 1263 чал./км² Часавы пояс UTC+2, летам UTC+3 Тэлефонны код +380-3259 Паштовы індэкс 81050 КААТУУ 4625856500 Шкло на карце Украіны ±

Медыяфайлы на Вікісховішчы

Шкло (укр.: Шкло) — пасёлак гарадскога тыпу ў Львоўскай вобласці Украіны ў складзе Яварыўскага раёна, размешчаны на аднайменнай рацэ ў 12 км на ўсход ад райцэнтра і за 30 км на захад ад Львова.

Гісторыя

Першыя згадкі аб паселішчы адносяцца да 1456 г. У захаваным акце перадачы Яварыўскіх зямель каралём Казімірам IV галіцкаму баярыну Пятру Шаматульскаму ўказваліся межы: «ад ракі Шкло да крыніцы „Ванячка“ (назва звязана з непрыемным пахам серавадароду) і вакол яго да Шклоўскага лесу».

У 1576 г. мясцовасць наведаў польскі лекар Войцех Ачко. Ён зрабіў першае медыцынскае апісанне лячэбных уласцівасцяў тутэйшых крыніц. Менавіта з гэтага часу Шкло пачынаюць наведваць для лячэння.

Падрабязныя апісанні «вод гаючых» маюцца ў пуцявых нататках нямецкага вучонага Ульрыха фон Вердума, якія ён зрабіў у 1670—1672 гг., падарожнічаючы ў «зямлю рускую» праз Польшчу. У сваім дзённіку даследчык пісаў: «у 1670 г. непадалёк ад вёскі Шкло невялікі пяшчаны пагорак пасля землятрусу з вялікім шумам праваліўся, а з ямы рынула столькі вады, што заліло побач ляжачае поля. Потым на месцы пагорка ўтварылася возера, якое мае каля 600 крокаў па акружнасці, там яшчэ і цяпер можна ўбачыць свежыя абрывы праваленай зямлі. Вада празрыстая і вельмі глыбокая, а на пах і смак аддае салетрою. Без сумневу, што сярністыя крыніцы, якія маюцца тут пад зямлёй і выклікалі гэты землятрус».

Курорт

У пасёлку знаходзіцца бальнеялагічны і гразевы курорт. Серавадародную ваду выкарыстоўваюць для купання, гідракарбанатна-кальцыевую — для піцця. Маецца былы санаторый Міністэрства абароны Украіны, які цяпер выкуплены прыватнай асобай.

Нафтуся-Шкло

Сярод крыніц Шкло з даўніх часоў існуе калодзеж глыбінёй 12 метраў, абсталяваны драўляным шахтавым зрубам. Назву ёй далі «Нафтуся»: ад слова нафта. Сапраўды, змешваючыся з нафтавымі гарызонтамі падземных вод, яна набывае выразны газападобны пах. «Нафтуся-Шкло» ўяўляе сабой маламінералізаваную (0,7 г/л) гідракарбанатна-натрыева-кальцыевую ваду з утрыманнем сярністых вугляводаў, арганічных дабавак, мікраэлементаў (ёд, марганец, жалеза).

Серавадародныя крыніцы

Выкарыстанне серавадародных крыніц паляпшае кровазвароту, асабліва перыферыйнага; прымяняецца для гінекалагічных серавадародных арашэнняў пры хранічных запаленнях і іншых захворваннях; яна спрыяе нармалізацыі артэрыяльнага ціску, павышэнню супраціўляльнасці скуры і слізістых абалонак да розных мікраарганізмаў.

Тарфяніста-мінеральныя лячэбныя гразі

Шклоўская лячэбная гразь — тыповы купарвасны асокава-трасцінавы тарфянік з высокім утрыманнем сульфатаў жалеза і алюмінія, а таксама серавадароду і бітумаў. Гэта абумоўлівае моцную кіслую рэакцыю і высокія лячэбныя ўласцівасці гразі. Лячэбны эфект выяўляецца ў памяншэнні болевага пачуцця, рассмоктванні рубцоў і запаленчых інфільтраў пасля аперацый і ран, гаенне гнойных ран і свіршчоў.

Маляўнічая прырода, чыстае лясное паветра, прыгажосць пейзажаў спрыяюць адпачынку і лячэнню.

1. http://db.ukrcensus.gov.ua/PXWEB2007/ukr/publ_new1/2022/zb_Сhuselnist.pdf