ภาษาเมี่ยนเป็นภาษาตระกูลจีน-ทิเบต สาขาแม้ว-เย้า คำศัพท์ใกล้เคียงกับภาษาจีนกวางตุ้ง เขียนด้วยอักษรจีน มีพยัญชนะ 33 เสียง เป็นตัวสะกดได้ 9 เสียง สระมี 10 เสียง เป็นสระเดี่ยว 8 เสียง สระประสม 2 เสียง
ไวยากรณ์
เป็นภาษาคำโดด ไม่มีการผันคำตามกาล คำขยายอยู่หลังคำถูกขยาย เช่น อวม (น้ำ) + จอม (ร้อน) เป็น อวม จอม = น้ำร้อน
อ้างอิง
- ณัฏฐวี ทศรฐ และวีระพงศ์ มีสถาน. สารานุกรมกลุ่มชาติพันธ์ เมี่ยน(เย้า). สถาบันวิจัยภาษาและวัฒนธรรมเพื่อการพัฒนาชนบท. 2540.
|
|---|
| ภาษาราชการ | |
|---|
| กลุ่มภาษาไท | | เชียงแสน | |
|---|
| ตะวันตกเฉียงเหนือ | |
|---|
| ลาว–ผู้ไท | |
|---|
| สุโขทัย | |
|---|
| กลุ่มอื่น ๆ | |
|---|
|
|---|
ชนกลุ่มน้อย
ตามตระกูลภาษา | |
|---|
| ไม่ใช่ภาษาพื้นเมือง | |
|---|
| ภาษามือ | |
|---|
