Grad su osnovali kolonisti sa obližnjeg otoka Tasos u 6. vijek pne. i nazvali ga Neapolis (novi grad). Neapolis je bio luka makedonske prijestolnice Filipi od koje je bio udaljen samo 14 km. Najvjerojatnije da je Neapolis bio i slavni Datum (Δάτον) po svojim rudnicima zlata.
Neapolis je bio član Drugog Atenskog saveza, to znamo po natpisu sa stupa pronađenog u Ateni u kojem se spominje doprinos Neapolisa savezu.
Za bizanta grad se zvao Christoupolis među grčkim stanovnicima a
Morunec među slavenskim stanovnicima. Morunec je vjerojatno trebao značiti da je to grad na moru. U 6. vijeku bizantski carJustinijan I. utvrdio je grad da ga zaštiti od sve učestalijih napada barbarskih plemena sa sjevera.
Stalni bugarski napadi u 8. i 9. vijeku , primorali su bizantske vladare da reorganiziraju obranu cijelog teritorija, organizirajući značajan garnizon u utvrdi grada Kristopolisa. Za vrijeme Normanske provale u Makedoniju1185 god. grad je bio opljačkan i zapaljen.
Grad je obnovljen pri kraju 15. vijeka, tad se prvi put spominje pod imenom Kavala. Sredinom 16. vijeka veliki vezir sultana Sulejmana I. Veličanstvenog - Ibrahim paša porijeklom iz Kavale, učinio je puno za razvoj i prosperitet grada izgradnjom akvadukta.[1] U to vrijeme su Turci povećali bizantsku utvrdu na brdu Panagia, tako da su utvrda i vodovod najpoznatiji gradski simboli do danas.
Muhamed Ali Paša, albanac iz Kavale, valijaEgipta i osnivač istoimene vladarske kuće koja je vladala Egiptom do 1952 rođen je u Kavali 1769 godine. Njegova rodna kuća danas je memorijalni muzej.
Kavala u novije doba
Kavalu je oslobodila Grčka mornarica za vrijeme Prvog Balkanskog rata1913 godine. Nakon Grčko-turskog rata 1919-1922 grad je doživio novi polet dolaskom brojnih izbjeglica iz Male Azije nakon razmjene stanovništva sa Turskom. Razvijala se industrija ( naročito prerada duhana) ali i poljoprivreda oko grada.
Kasnih 1950-ih grad se proširao na teren dobijen nasipavanjem mora u području zapadno od luke.
↑Kiel, Machiel (1971). „Observations on the History of Northern Greece during the Turkish Rule: Historical and Architectural Description of the Turkish Monuments of Komotini and Serres, their place in the Development of Ottoman Turkish Architecture and their Present Condition”. Balkan Studies12: 416.