Erih Koš je rođen 15. 4. 1913 u Sarajevu u obitelji jevrejskog podrijetla.[1] Osnovnu školu i gimnaziju završio je u Sarajevu. Naprednom pokretu pristupio je u gimnaziji, a na Beogradskom univeritetu je stupio u revolucionarni radnički pokret i primljen u članstvo Komunističke partije Jugoslavije (KPJ). 1934 izabran je za člana Univerzitetskog veća, a te godine izabran je i za člana Mjesnog komiteta (MK) KPJ Sarajevo. Diplomirao je pravo na Beogradskom univerzitetu 1935 godine. 1936 godine bio je osuđen od suda za zaštitu Kraljevine Jugoslavije u Beogradu kao komunista na jednodišnju robiju. Narodnooslobodilačkoj vojsci Jugoslavije se priključio 1941 godine. Bio je na političkoj dužnosti u Orjenskom partizanskom odredu III divizije i komesar brigade "Galibardl". Nosilac je Partizanske spomenice 1941.[1]
Po završetku Drugog svjetskog rata, Erih je bio potpredsednik Komiteta za kulturu Vlade FNR Jugoslavije, zatim načelnik Ministarstva za kulturu i prosvetu u Saveznom izvršnom veću. Jedno je vreme bio u diplomatiji. Potom je radio u Narodnom muzeju kao pomoćnik upravnika. Na dužnosti generalnog sekretara Jugoslovenske lige za mir, nezavisnost i ravnopravnost naroda proveo je pet godina (1964-1969).
Bio je u više mandata član uprave Udruženja književnika Srbije, kao i predsednik i član uprave P.E.N. Srbije. Učestvovao je, zapaženim referatima, na više kongresa ove međunarodne književne organizacije. Takođe je jedan od osnivača i prvih urednika časopisa "Savremenik". Srpska akademija nauka i umetnosti izabrala je Eriha Koša 1974 za dopisnog, a i 1978 godine za svog redovnog člana. Erih Koš je umro u Beogradu 25. 5. 2010 godine.
Priznanja
Za svoje književno delo akademik Erih Koš je dobio više priznanja, među ostalim i nagradu Saveza književnika Jugoslavije za roman "Veliki mak" (1958), Oktobarsku nagradu Beograda za zbirku "Prvo lice jednine" (1964) i NIN-ovu nagradu za najbolji roman godine "Mreže" (1968). Takođe, dodeljeno mu je i najveće priznanje Srbije - Sedmojulska nagrada, koju je dobio za životno delo.
Bibliografija
Zbirke pripovedaka
U vatri (1947)
Tri hronike (1949)
Zapisi o mladim ljudima (1950)
Vreme ratno (1952)
Najlepše godine (1955)
Kao vuci (1958)
Prvo lice jednine (1963)
Na autobuskoj stanici (1974)
Izlet u Paragvaj, kao osmu knjigu Sabranih dela (1983)
Bosanske priče (1984);
Romani
Čudnovata povest o kitu velikomtakođe zvanom Veliki mak (1956)
Romano, Jaša (1980). Jevreji Jugoslavije 1941-1945: žrtve genocida i učesnici narodnooslobodilačkog rata, Beograd: Jevrejski Istorijski Muzej, Saveza jevrejskih opština Jugoslavije.
