Bertold III (ok. 1085–1122), syn, książę Zähringen od 1111
Konrad I (ok. 1090–1152), brat, książę Zähringen od 1122, rektor Burgundii od 1127
Bertold IV (ok. 1125–1186), syn, książę Zähringen od 1152, rektor Burgundii
Bertold V (ok. 1160–1218), syn, książę Zähringen od 1186, rektor Burgundii
Po śmierci Bertolda V jego władztwo zostało podzielone między hrabiów Urach i Kyburga. Znaczna część zyskała samodzielność od lokalnych feudałów i zyskała status wolnych terytoriów Rzeszy. Od drugiego syna Bertolda I pochodziła dynastia margrabiów, a następnie książąt badeńskich, panująca do 1918 r.[3]
Nazwa rodu
Zamek Zähringer (Gundelfingen, Badenia) od płn.-zach.
Nazwę rodu przyjęto od wioski Zähringen i zbudowanego tam zamku, obecnie w ruinie, położonego dziś w granicach gminy Gundelfingen, niedaleko Fryburga Bryzgowijskiego. Pierwsza pisemna wzmianka o wiosce Zähringen pochodzi z 1008 r., acz nazwa wskazuje na jej wcześniejsze – alemańskie (lub celtyckie[4]) pochodzenie[5]. Istnienie zamku na wzgórzu nad Zähringen wspomina dokument z 1080 r., a z 1102 r. pochodzi pierwszy dokument łączący zamek z lokalnym rodem arystokratycznym, siebie samych nazywającym Herzoge von Zähringen – książęta z Zähringen, którzy zlecili budowę zamku. Z tytułem książęcym nie wiązała się godność mianowanego przez króla urzędnika ani tym bardziej władza książęca (Herzogsherrschaft)[5].
Przypisy
↑Tak spolszczona wersja nazwy rodu występuje we współczesnym piśmiennictwie, w Kodeksie orderowym z 1939 r. jego autor W. Bończa-Tomaszewski wprowadził przymiotnik «zeryngeński», niepojawiający się w innych źródłach.
