Zbigniew Pacelt (ur. 26 sierpnia 1951 w Ostrowcu Świętokrzyskim , zm. 4 października 2021 w Łodzi [1] [2] polski pływak i pięcioboista , olimpijczyk , trener, działacz sportowy oraz polityk, poseł na Sejm V , VI i VII kadencji, w latach 2007–2008 sekretarz stanu w Ministerstwie Sportu i Turystyki .
Grób Zbigniewa Pacelta na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie Syn Jana i Zofii[1] XXXIX Liceum Ogólnokształcące im. Ludowego Lotnictwa Polskiego w Warszawie (1970)[3] Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie , uzyskując tytuł zawodowy magistra wychowania fizycznego.
Karierę sportową rozpoczynał w sekcji pływackiej KSZO Ostrowiec Świętokrzyski . W latach 1970–1972 był zawodnikiem AZS Warszawa , zaś w latach 1972–1980 Lotnika Warszawa i CWKS Legia Warszawa . Mistrz Polski w pływaniu (200 m stylem zmiennym : 1967, 1968, 1970, 1971, 1972; 400 m stylem zmiennym: 1971), dwunastokrotny rekordzista Polski na basenie 25 m i osiemnastokrotny na basenie 50 m. Jako pływak brał udział na ME w Barcelonie w 1970 oraz na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Meksyku w 1968 i w Monachium w 1972 . Jako pięcioboista nowoczesny wywalczył tytuł wicemistrza Polski , dwukrotnie drużynowe mistrzostwo świata (1977 i 1978), a także wystąpił na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Montrealu w 1976 .
Po zakończeniu kariery sportowej pracował jako trener i działacz sportowy. W latach 1980–1988 był trenerem Legii Warszawa, a następnie szkoleniowcem reprezentacji narodowej w pięcioboju nowoczesnym, m.in. podczas LIO w Barcelonie w 1992 (na których reprezentacja wywalczyła dwa złote medale – drużynowy i indywidualny Arkadiusza Skrzypaszka ). W 1992 uznany za „Trenera Roku” w Plebiscycie „Przeglądu Sportowego” .
W 1994 objął kierownictwo Departamentu Sportu Wyczynowego w Urzędzie Kultury Fizycznej i Turystyki , funkcję tę pełnił do 2000. W latach 2001–2002 był wiceprezesem Urzędu Kultury Fizycznej i Sportu , od 2002 do 2005 zajmował stanowisko wiceprezesa Polskiej Konfederacji Sportu [4] Polskiego Związku Pięcioboju Nowoczesnego , członek zarządu Polskiego Komitetu Olimpijskiego , członek Komisji do Zwalczania Dopingu w Sporcie, członek zarządu głównego Akademickiego Związku Sportowego . W latach 1996–2004 pełnił funkcje zastępcy szefa misji, szefa misji i zastępcy szefa delegacji, szefa sztabu przygotowań olimpijskich na kolejnych igrzyskach olimpijskich. W 2006 był szefem misji olimpijskiej na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w Turynie .
W wyborach parlamentarnych w 2005 został wybrany do Sejmu z okręgu kieleckiego z listy Platformy Obywatelskiej , w październiku tego samego roku wstąpił do tej partii. W przedterminowych wyborach parlamentarnych w 2007 po raz drugi uzyskał mandat poselski, otrzymując 8455 głosów. Od 26 listopada 2007 do 21 listopada 2008 zajmował stanowisko sekretarza stanu w Ministerstwie Sportu i Turystyki [5] wyborach w 2011 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję, dostał 8842 głosy[6] wyborach uzupełniających do Senatu w 2014 , zajmując 3. miejsce spośród 6 kandydatów[7] Bronisława Komorowskiego przed wyborami prezydenckimi [8]
Był autorem książki Moje olimpiady czyli Szczęśliwa „13” (Estrella, Warszawa 2011).
Został pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach [9]
Odznaczony Złotym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe (dwukrotnie), Złotym Krzyżem Zasługi i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1996)[10] honorowego obywatela Ostrowca Świętokrzyskiego (2009). W 2017 nagrodzony medalem Kalos Kagathos [11]
Przypisy
↑ a b Zbigniew Pacelt . rejestry-notarialne.pl. [dostęp 2021-11-26].↑ Zbigniew Pacelt nie żyje . rp.pl, 5 października 2021. [dostęp 2021-10-05].↑ Alina Kielarska, Danuta Walksberg, Henryka Kapuśniak, Grażyna Goss, Zbigniew Zemka, Sławomir Ignasiak: 40 lat mojego „DWL-otu” . Warszawa: 2003, s. 122. ISBN 83-11-0967-5 . ↑ Odszedł śp. Zbigniew Pacelt, poseł w latach 2005–2015 . sejm.gov.pl, 7 października 2021. [dostęp 2021-10-09].↑ Wiceminister sportu odwołany . wp.pl, 22 listopada 2008. [dostęp 2015-03-21].↑ Serwis PKW – Wybory 2011 . [dostęp 2015-03-21].↑ Serwis PKW – Wybory 2014 . [dostęp 2015-03-21].↑ Barbara Sowa: Kto wszedł do komitetu poparcia Komorowskiego, a kto z niego wypadł? Cała lista . dziennik.pl, 16 marca 2015. [dostęp 2015-03-21]. ↑ Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze . cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 2021-10-20].↑ M.P. z 1997 r. nr 19, poz. 178 ↑ Ogłoszono laureatów medalu „Kalos Kagathos” . uj.edu.pl, 31 lipca 2017. [dostęp 2018-02-26].
Bibliografia
Identyfikatory zewnętrzne:
_01.jpg)
