Zbigniew Doda (ur. 23 sierpnia 1943 w Sobieniu Kiełczewskim, zm. 4 lutego 1999 w Warszawie[1]) – polski prawnik, profesor nauk prawnych, karnista, sędzia Sądu Najwyższego.
Życiorys
Był absolwentem liceum ogólnokształcącego w Brzesku[1]. W 1965 ukończył studia prawnicze na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Następnie podjął pracę na macierzystej uczelni, w Katedrze Postępowania Karnego. W 1970 obronił pracę doktorską Rewizja nadzwyczajna (założenia konstrukcji i jej praktyczne implikacje w polskiej procedurze karnej), w 1983 otrzymał stopień doktora habilitowanego na podstawie pracy Dopuszczalność zażalenia w polskim procesie karnym[1]. W 1992 otrzymał tytuł naukowy profesora nauk prawnych[2]
Od 1990 był sędzią Sądu Najwyższego. W latach 1996–1999 pełnił funkcję Prezesa Izby Karnej Sądu Najwyższego[1].
Znawca i glosator orzecznictwa Sądu Najwyższego, autor prawie 100 publikacji naukowych (m.in. przeglądów orzecznictwa), współautor kodeksu postępowania karnego z 1997, członek Komisji ds. Reformy Prawa Karnego[1].
Pod jego kierunkiem stopień naukowy doktora uzyskał Zbigniew Wrona[2]. Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie[3].
Przypisy
kierujący
pracą Izby Karnej |
|
|---|
kierujący
pracą Izby Cywilnej |
|
|---|
kierujący
pracą Izby Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych |
|
|---|
kierujący
pracą Izby Kontroli Nadzwyczajnej
i Spraw Publicznych |
|
|---|
kierujący
pracą Izby Odpowiedzialności Zawodowej |
|
|---|
kierujący
pracą Izby Dyscyplinarnej |
|
|---|
kierujący
pracą Izby Wojskowej |
|
|---|
Identyfikatory zewnętrzne:
