Włodzimierz Wojciech Starosolski (ur. 1933 w Warszawie[1]) – polski naukowiec, inżynier budownictwa, profesor, specjalista od konstrukcji żelbetowych[2].
Życiorys
Włodzimierz Starosolski urodził się w roku 1933 w Warszawie. Po II wojnie światowej zamieszkał w Bytomiu. W roku 1956 ukończył studia na Wydziale Budownictwa Przemysłowego i Ogólnego Politechniki Śląskiej. Po studiach rozpoczął pracę jako asystent na uczelni oraz w biurze projektowym Koksoprojekt. W 1962 roku uzyskał stopień naukowy doktora (temat pracy doktorskiej: "Studium belki sprężonej przy dowolnej zmienności kształtu i parametrów sprężania"), w roku 1963 uprawnienia budowlane, w 1968 habilitację (na podstawie pracy "Z zagadnień płaskich stropów bezgłowicowych"). W latach 1980 pracował w biurze projektowym Miastoprojekt w Zabrzu, zajmując się między innymi badaniami prefabrykatów wielkopłytowych[3]. W roku 1986 otrzymał tytuł naukowy profesora nadany przez Radę Państwa. W 1989 roku uzyskał uprawnienia rzeczoznawcy. Przez dwie kadencje był członkiem Komitetu Inżynierii Lądowej i Wodnej Polskiej Akademii Nauk[1][2]. W działalności naukowej zajmuje się konstrukcjami żelbetowymi, w tym prefabrykowanymi, oraz murowymi – projektowaniem oraz badaniem istniejących konstrukcji[2][4]. Jest członkiem zarządu biura projektowego Unidom[5], współpracuje także z Krzysztofem Grajkiem przy tworzeniu pakietu programów MES ABC[1].
Odznaczenia
Za działalność dydaktyczną i zawodową wielokrotnie odznaczony odznaczeniami państwowymi i branżowymi[1]. Część z nich wymieniono poniżej:
Przypisy
Identyfikatory zewnętrzne:
