Wybory prezydenckie we Francji w 2012 roku odbyły się w niedziele 22 kwietnia oraz dwa tygodnie później 6 maja 2012. W pierwszej turze prezentowało się dziesięciu kandydatów, do drugiej zostało wyłonionych dwóch: François Hollande i Nicolas Sarkozy.
6 maja 2012 wybory wygrał socjalista[1] François Hollande, zdobywając 51,64% głosów (18 000 668 głosów)[2]. Nicolas Sarkozy zajmował urząd prezydencki do 15 maja 2012, po czym wycofał się z życia politycznego[3].
Aby móc zaprezentować się w pierwszej turze wyborów, kandydat musi zebrać podpisy co najmniej pięciuset osób demokratycznie wybranych na stanowisko w jakiejś instytucji publicznej. Istnieje we Francji około 47 000 mandatów odpowiadającym tym kryteriom, niemniej ze względu na możliwość łączenia mandatów, w rzeczywistości kandydaci muszą ubiegać się o poparcie pięciuset wśród 42 000 „wybranych”. Mogą to być burmistrzowie, radni, posłowie, senatorowie, członkowie Parlamentu Europejskiego[4]. 19 marca 2012 Rada Konstytucyjna zatwierdziła kandydatury dziesięciu kandydatów ubiegających się o urząd prezydenta Francji[5]. Corinne Lepage nie udało się zdobyć wystarczającej liczby głosów, a Dominique de Villepin, mimo zebranych podpisów, zrezygnował z ubiegania się o urząd[6].
Terytoria zależne głosowały dzień przed metropolią, w sobotę 21 kwietnia 2012. Dyspozycja ta dotyczyła Antyli Francuskich, Saint-Pierre i Miquelon, Polinezji, jak i konsulatów usytuowanych w krajach kontynentu amerykańskiego, w tym na Hawajach.
22 kwietnia głosowały natomiast Francja metropolitalna, Gwadelupa, Majotta, Nowa Kaledonia, wyspy Wallis i Futuna i inne ambasady i konsulaty zagraniczne[7]
Frankofońskie media belgijskie i szwajcarskie podawały częściowe wyniki wyborów przed ustawową godziną 20, ze względu na inne legislacje dotyczące ciszy wyborczej panujące w tych dwóch krajach[8].
Frekwencja w I turze wyborów wyniosła 79,47%[2].
W ciągu dwóch tygodni, które dzieliły obie tury wyborów, kandydaci którzy nie przeszli do drugiej tury wypowiedzieli się na temat ewentualnego poparcia dla jednego z dwóch głównych kandydatów. Jean-Luc Mélenchon i Eva Joly od 22 kwietnia zajęli jednoznaczne stanowisko na rzecz François Hollande’a[9]. Zgodnie z przewidywaniami, Marine Le Pen ogłosiła 1 maja 2012, że odda głos nieważny (vote blanc)[10]; Nicolas Sarkozy mimo tego dołączył do swego programu niektóre z propozycji wyborczych Le Pen, by przyciągnąć jej elektorat[11]. Centrysta François Bayrou, mimo że historycznie bliższy jest prawicy (m.in. partii Sarkozy’ego), stwierdził podczas oczekiwanej konferencji prasowej, że on sam głosować będzie na Hollande’a[12].