Po pierwszym rozbiorze roku 1772 prawie całe województwo bełskie dostało się pod panowanie Austrii (zobacz cyrkuł zamojski). Przy Koronie pozostały tylko: z dóbr prywatnych – miasteczko Korytnica na prawym brzegu Bugu i 16 wsi; z dóbr królewskich – miasto Dubienka i 10 włości; z dóbr duchownych – 2 wsie. Mimo to, Sejm Wielki nie dopuścił do zupełnego zniesienia województwa bełskiego, nadal obierając dwóch posłów oraz deputata trybunalskiego do sejmików. Miejscem wyborów był kościół farny w Dubience. Z przyczyny szczupłości województwa (liczącego wówczas już tylko kilka mil kwadratowych) dopuszczano obywateli ziemi chełmskiej i województwa wołyńskiego, którzy posiadali posesje dziedziczne, do sejmikowania w województwie bełskim, wraz z dostępem do jego wszelkich urzędów i funkcji[5].
↑Stefan Krzysztof Kuczyński, Polskie herby ziemskie. Geneza, treści, funkcje, Warszawa 1993, s. 215.
↑Antoni Sozański, Wykład politycznej geografii, rządu i administracyi dawnej Polski przy końcu istnienia całego państwa (1648–1772), Kraków 1889, s. 6.
↑Tabela: Summaryusz Generalny wszelkich dochodów Rzeczypospolitey tak w Koronie iako i w Litwie z kalkulacyą mil kwadratowych, tak со do dymów, podatków, iako i ludzi, w: Dziennik rządowo-ekonomiczno handlowy. Zaymuiący różne Wiadomości, Rządowe, Handlowe, Ekonomiczne, Fabryczne, Kontraktowe na Dobra, Summy, i Produkta. Zajmujący 3 miesiące kwiecień may czerwiec 1790. R.5. T. II. Warszawa 1790.
