Województwo gnieźnieńskie (łac. Palatinatus Gnesnensis) – województwo Korony Królestwa Polskiego utworzone w 1768[2] poprzez wydzielenie z województwa kaliskiego jego trzech północnych powiatów; istniało do II rozbioru Polski (1793).
Stolicą województwa było Gniezno. Powierzchnia wynosiła ok. 7 660 km²[3].
Sejmik generalny zbierał się w Kole.
Powiaty:
Sąsiednie województwa:
Wojewodą gnieźnieńskim był m.in. Antoni Sułkowski w latach 1775–1786
Przypisy
- ↑ Tabela:Summaryusz Generalny wszelkich dochodów Rzeczypospolitey tak w Koronie iako i w Litwie z kalkulacyą mil kwadratowych, tak со do dymów, podatków, iako i ludzi, w: Dziennik rządowo-ekonomiczno handlowy. Zaymuiący różne Wiadomości, Rządowe, Handlowe, Ekonomiczne, Fabryczne, Kontraktowe na Dobra, Summy, i Produkta. Zajmujący 3 miesiące kwiecień may czerwiec 1790. R.5. T. II. Warszawa 1790.
- ↑ Volumina Legum t. VII f. 747
- ↑ Zygmunt Gloger, Geografia historyczna ziem dawnej Polski, Województwo Kaliskie i Gnieźnieńskie
Linki zewnętrzne
