Wojciech Brydziński

Wojciech Brydziński
Ilustracja
Wojciech Brydziński (przed 1914)
Data i miejsce urodzenia

28 stycznia 1877
Stanisławów

Data i miejsce śmierci

4 maja 1966
Warszawa

Zawód

aktor, reżyser

Lata aktywności

1899–1963

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy I klasy Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Złoty Krzyż Zasługi Złoty Wawrzyn Akademicki Medal 10-lecia Polski Ludowej
Multimedia w Wikimedia Commons
Wojciech Brydziński i Ludwik Solski w sztuce „Wielki Fryderyk” Adolfa Nowaczyńskiego.
Grób Wojciecha Brydzińskiego na cmentarzu Powązkowskim (2012)

Wojciech Brydziński (ur. 28 stycznia 1877 w Stanisławowie[1], zm. 4 maja 1966 w Warszawie) – polski aktor teatralny, filmowy i radiowy, reżyser, poseł na Sejm PRL I kadencji (1952–1956, bezpartyjny).

Życiorys

Syn Teofila i Antoniny z Ha­asów[1]. Uczęszczał do gimnazjum w Stanisławowie[1]. W wieku 17 lat zadebiutował na scenie miejscowego teatru objazdowego w roli Kosińskiego w „Zbójcach”. Po kilku latach występów w objazdach zamieszkał w 1899 w Łodzi i znalazł się w zespole Teatru Polskiego. W 1906 przeniósł się do Warszawy i zaangażował do Teatru Rozmaitości[1]. W 1914 Arnold Szyfman zaproponował mu pracę w nowym Teatrze Polskim, ale po wybuchu I wojny światowej Brydziński wraz z innymi członkami zespołu został deportowany do Rosji, gdzie w Moskwie powstała filia Teatru Polskiego. W tym okresie wystąpił także w wielu filmach rosyjskich[2]. W 1922 powrócił do kraju.

W okresie międzywojennym występował w wielu filmach. Po wojnie powrócił do Teatru Polskiego, gdzie wystąpił m.in. w inaugurującej powojenną działalność Lilli Wenedzie Juliusza Słowackiego.

Gdy Arnold Szyfman został pozbawiony stanowiska dyrektora teatru, Brydziński złożył dymisję i przeszedł do Polskiego Radia. Gdy Szyfman powrócił na stanowisko dyrektora, Brydziński powrócił do Teatru Polskiego. Występował do 1963.

Zmarł 4 maja 1966 w Warszawie i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 73-6-1)[3].

Filmografia

Ordery i odznaczenia

Nagrody

  • Nagroda Ministra Kultury i Sztuki I stopnia za rolę Aktora I w Hamlecie Williama Szekspira na Festiwalu Szekspirowskim (1947)
  • Nagroda państwowa I stopnia za całokształt twórczości artystycznej ze szczególnym uwzględnieniem pracy scenicznej w Polsce Ludowej (1951)
  • Nagroda m. st. Warszawy (1957)

Przypisy

  1. ↑ a b c d Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest?, (Przedr. fotooffs., oryg.: Warszawa : Wydaw. Głównej Księgarni Wojskowej, 1938.), Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 77.
  2. ↑ NITROFILM - Konserwacja i digitalizacja przedwojennych filmów fabularnych w Filmotece Narodowej [online], nitrofilm.pl [dostęp 2020-03-30] (pol.).
  3. ↑ Cmentarz Stare Powązki: ZOFJA BRYDZIŃSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-05-15].
  4. ↑ M.P. z 1955 r. nr 91, poz. 1144 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
  5. ↑ M.P. z 1952 r. nr 64, poz. 984 „w związku z 75-tą rocznicą urodzin, za wybitną pracę artystyczną”.
  6. ↑ M.P. z 1934 r. nr 259, poz. 337 „za zasługi na polu sztuki scenicznej”.
  7. ↑ M.P. z 1930 r. nr 31, poz. 52 „za zasługi na polu sztuki dramatycznej”.
  8. ↑ M.P. z 1946 r. nr 28, poz. 48 „w uznaniu wielkich zasług, położonych przy odbudowie gmachu Teatru Polskiego w Warszawie i wskrzeszeniu jego artystycznej działalności”.
  9. ↑ M.P. z 1937 r. nr 257, poz. 406 „za szerzenie zamiłowania do polskiej literatury dramatycznej”.
  10. ↑ M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/196 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Prezesi Związku Artystów Scen Polskich (ZASP)

W latach 1950–1952 Stowarzyszenie Polskich Artystów Teatru i Filmu (SPATiF), w latach 1952–1981 SPATiF-ZASP.

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!