Wierzba trójpręcikowa, wierzba migdałowa (Salix triandra, syn.Salix amygdalina) – gatunekdrzewa należący do rodziny wierzbowatych. Występuje w Azji, Europie i Afryce Północnej (Algeria, Maroko, Tunezja)[3]. W Polsce w stanie naturalnym występuje na całym obszarze, bardziej pospolita jest w Karpatach i na południu Polski.
Morfologia
Pokrój
Krzew, rzadziej małe drzewo o wysokości do 7 m i gałęziach wzniesionych i odstających.
Gałęzie brązowe lub żółtozielone i bez sinego nalotu, niełamliwe, nagie. Pędy długie i elastyczne. Kora ma barwę szarobrązową, łatwo łuszcząca się na starszych gałęziach (podobnie, jak u platana)[5]. Pączki zaostrzone i nagie.
Wąskoeliptyczne, krótko zaostrzone, o długości 5-10 cm[5] i gruczołkowato piłkowanych brzegach. Górą liście ciemnozielone, na spodniej stronie zielone lub niebieskawe, nagie[5]. Są podobne do liści wierzby kruchej[5]. Ogonki liściowe długości 1-2 cm, nagie. Przylistki trwałe, drobne, o nerkowatym kształcie. Liście nie czernieją podczas schnięcia.
Roślina dwupienna. Kwiaty zebrane w kotki o dwubarwnych przysadkach; górą czarnych lub rdzawych, dołem jasnych. Przysadki trwałe, pozostają na pędach do dojrzenia owoców. Kotki cienkie i luźnokwiatowe. Kwiaty żeńskie z jednym miodnikiem, wyrastający na trzonku słupek bez szyjki, o znamionach grubych i poziomo odstających, bardzo krótkich. Każdy kwiat męski ma dwa miodniki. Charakterystyczną cechą gatunkową jest występowanie w kwiatach męskich 3 pręcików[5]. Są one w nasadzie gęsto owłosione.
Salix triandra ssp. triandra – liście spodem jasnozielone, ogonki liściowe i pączki nagie. Gatunek charakterystyczny dla All.Salicion albae[6].
Salix triandra ssp. discolor (Koch)Arcang. – liście spodem niebieskozielone, młode ogonki liściowe i pączki owłosione. Gatunek charakterystyczny dla All. Salicion albae[6].
↑Michael A.M.A.RuggieroMichael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20](ang.).
↑ abcWładysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4. Brak numerów stron w książce
Bibliografia
W. Kulesza: Klucz do oznaczania drzew i krzewów. Warszawa: PWRiL, 1955. Brak numerów stron w książce
Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8. Brak numerów stron w książce
Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953. Brak numerów stron w książce