Walentin Koźmicz Iwanow
19 listopada 1934 Moskwa
8 listopada 2011 Moskwa
178 cm
napastnik
Walentin Koźmicz Iwanow, Валентин Козьмич Иванов (ur. 19 listopada 1934 w Moskwie, zm. 8 listopada 2011 tamże[1]) – rosyjski piłkarz występujący na pozycji napastnika, trener i menedżer piłkarski, reprezentant Związku Radzieckiego. Mąż mistrzyni olimpijskiej w gimnastyce Lidiji Iwanowej i ojciec sędziego piłkarskiego Walentina W. Iwanowa.
Iwanow rozpoczynał swoją karierę piłkarską w drużynie zakładowej, gdzie wypatrzył go trener Grigorij Żarkow i w 1952 młody piłkarz został zawodnikiem pierwszoligowego Torpedo Moskwa. Już po roku wywalczył sobie miejsce w podstawowym składzie, pomimo dużej konkurencji i młodego wieku. Do jego partnerów w drużynie klubowej należeli m.in. Eduard Strielcow i Giennadij Gusarow. Na płaszczyźnie klubowej odnosił również znaczące sukcesy, jednak jedynie krajowe. Karierę piłkarską zakończył w 1967 roku.
26 czerwca 1955 debiutował w reprezentacji Związku Radzieckiego w meczu towarzyskim ze Szwecją (6–1), w swoim debiucie zdobył jedną z bramek. Iwanow szybko wywalczył sobie miejsce w reprezentacji ZSRR, z którą sięgnął w 1956 w Melbourne po mistrzostwo olimpijskie, zaś w 1960 po mistrzostwo Europy. W 1962 na mistrzostwach świata w Chile zdobył dla drużyny narodowej 4 bramki (wszystkie w fazie grupowej), co pozwoliło mu (wraz z pięcioma innymi graczami) wywalczyć tytuł króla strzelców. Drużyna ZSRR odpadła z turnieju w ćwierćfinale. W wielkich turniejach Iwanow uczestniczył również w 1958 w mistrzostwach świata w Szwecji oraz w mistrzostwach Europy 1964, kiedy jego drużyna wywalczyła wicemistrzostwo Europy). Ogółem rozegrał w reprezentacji ZSRR 59 meczów i zdobył 26 goli (trzeci strzelec w historii po Błochinie i Protasowie), zaś w drużynie olimpijskiej zagrał 4 razy i zdobył 3 bramki.
Kariera trenerska Iwanowa związana jest głównie z klubem Torpedo Moskwa, z którym zdobył najwięcej trofeów. W 1976 wywalczył z zespołem mistrzostwo ZSRR, zaś trzykrotnie (w 1968, 1972 i 1986) krajowy puchar. Iwanow dostał nagrodę zasłużonego trenera ZSRR. W latach 1992–1993 prowadził marokański klub pierwszoligowy Raja z Casablanki. W 1994 wrócił do Rosji, gdzie kilka razy trenował przez krótkie okresy Torpedo Moskwa. Pełnił także funkcję wiceprezydenta klubu Priemjer-Ligi FK Moskwa.