Był synem Leona Babińskiego i Stefanii z Karpińskich[1]. Ukończył gimnazjum w Warszawie i Wydział Nauk Społecznych na Uniwersytecie Ludwika i Maksymiliana w Monachium, gdzie uzyskał stopień naukowy doktora nauk ekonomicznych. Przez kilka lat pracował jako urzędnik w warszawskim oddziale Międzynarodowego Banku Handlowego w Paryżu. W latach 1915–1917 był sekretarzem prezydenta Warszawy Zdzisława Lubomirskiego, a 1917 i 1918 dyrektorem kancelarii w gabinecie cywilnym Rady Regencyjnej.
1 grudnia 1918 wstąpił do służby dyplomatycznej II Rzeczypospolitej[1]. Pracował w centrali Ministerstwa Spraw Zagranicznych, kolejno jako radca ministerialny (1919), naczelnik Wydziału Konsularnego MSZ, wicedyrektor Departamentu Konsularnego po reorganizacji MSZ (1920) i dyrektor Departamentu Konsularnego (od 28 sierpnia 1924).
19 stycznia 1929 mianowany został na posła nadzwyczajnego i ministra pełnomocnego w Belgradzie, którą to funkcję pełnił do maja 1931. 16 czerwca 1931 został posłem RP w Hadze, przy czym od maja 1940 do 31 sierpnia 1944 sprawował tę misję przy rządzie holenderskim na emigracji w Londynie. W latach 1942–1944 obowiązki posła łączył z funkcją zastępcy sekretarza generalnego MSZ. Od 1 listopada 1944 do 5 lipca 1945 był posłem RP w Kanadzie.
Był żonaty z Marią z domu Wodzińską[1] (1894–1975), która 17 października 1938 w Rotterdamie została matką chrzestną zwodowanego wówczas okrętu podwodnego „Sęp”[4][5]. Pochowany na cmentarzu Stare Powązki w Warszawie (kwatera 96-3-1,2,3)[6]
Odznaczenia
Wielka Wstęga Orderu Odrodzenia Polski – pośmiertnie (20 września 1957, przyznany przez Prezydenta RP na uchodźstwie za zasługi w długoletniej służbie dla narodu i państwa polskiego)[2]
↑ abcdStanisławS.ŁozaStanisławS. (red.), Czy wiesz kto to jest?, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 16.
