PROFILBARU.COM

Sławomir Hulanicki
Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	7 września 1938 ; Rafałówka
Data i miejsce śmierci	10 grudnia 1992 ; Szczecin
	profesor
Alma Mater	Politechnika Wrocławska
Doktorat	14 grudnia 1967 ; Politechnika Wrocławska
Habilitacja	5 maja 1973 ; Politechnika Wrocławska
Profesura	17 września 1982
	rektor Wyższej Szkoły Morskiej w Szczecinie (1984–1987), profesor zwyczajny
Uczelnia	Wyższa Szkoła Morska w Szczecinie
	Odznaczenia

Sławomir Hulanicki (ur. 7 września 1938 w Rafałówce w daw. województwie wołyńskim, zm. 10 grudnia 1992 w Szczecinie) – polski inżynier i wynalazca, ezoteryk^[1], profesor nauk technicznych, nauczyciel akademicki Politechniki Wrocławskiej (1964–1976) i Wyższej Szkoły Morskiej w Szczecinie (1976–1992), a w latach 1984–1987 rektor tej uczelni, wieloletni dyrektor Instytutu Technicznej Eksploatacji Siłowni Okrętowych WSM w Szczecinie^[2].

Biografia

Absolwent magisterskich studiów z zakresu chemii na Wydziale Chemicznym Politechniki Wrocławskiej, które ukończył w 10 kwietnia 1963 roku, uzyskując tytuł zawodowy magistra inżyniera chemika w specjalności technologia paliw. W 1967 r. na Politechnice Wrocławskiej obronił pracę doktorską pt. „Badania nad temperaturą samozapłonu fluidyzujących pyłów naturalnych paliw stałych”, której promotorem był doc. dr hab. Bohdan Głowiak, złożył egzaminy doktorskie z zagadnień ochrony atmosfery oraz ekonomii politycznej i 14 grudnia 1967 roku otrzymał dyplom doktora nauk technicznych. Dnia 5 maja 1973 roku zdał kolokwium habilitacyjne przed Radą Wydziału Inżynierii Sanitarnej Politechniki Wrocławskiej i na podstawie oceny ogólnego dorobku naukowego oraz przedłożonej rozprawy habilitacyjnej pt. „Własności termokinetyczne aerozoli przemysłowych” uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego nauk technicznych ze specjalnością ochrona atmosfery i ochrona przeciwwybuchowa. Tytuł profesora nadzwyczajnego nauk technicznych otrzymał Uchwałą 68/82 Rady Państwa z 17 września 1982, natomiast 1 lipca 1991 został mianowany na stanowisko profesora zwyczajnego, a nominację podpisał sekretarz stanu w Ministerstwie Transportu i Gospodarki Morskiej Jan Kuligowski^[2].

Jego zainteresowania naukowe obejmowały ochronę środowiska, ochronę przeciwpożarową statków oraz bezpieczeństwo i higienę pracy. Zajmował się badaniami właściwości paliw silnikowych oraz emulsji paliwowo-wodnych wykorzystywanymi do zasilania silników okrętowych w kontekście ochrony środowiska morskiego przed zanieczyszczeniami ze statków^[3]. Był promotorem sześciu prac doktorskich. Autor i współautor ponad 100 publikacji i opracowań naukowych, w tym 2 monografii naukowych, 1 skryptu, 71 artykułów, 20 referatów konferencyjnych, a także 55 sprawozdań z prac badawczych. Autor 3 prac projektowych. Twórca wielu wynalazków, uzyskał 23 patenty^[2]. Pośród wynalazków jego autorstwa znajdują się: urządzenie do wytwarzania emulsji olejowo-wodnych, metoda wytwarzania mieszanin paliwowo-wodnych i odolejacz wód zaolejonych^[4].

Oprócz pracy naukowej poświęcał się podróżom. Był autorem 27 publikacji o charakterze nienaukowym, dotyczących kwestii społeczno-kulturalnych i ezoterycznych. Pasjonowała go joga, psychologia i parapsychologia. Opublikował pięć książek dotyczących zdrowego trybu życia, stosowania jogi oraz potęgi podświadomości. Pośród jego prac znajduje się książka dotycząca wierzeń Huna – pierwotnych mieszkańców Hawajów. Większość tytułów została wydana pośmiertnie^[2].

Wg akt Wojewódzkiego Urzędu Spraw Wewnętrznych w Szczecinie, w latach 1984–1989 był kontaktem operacyjnym o ps. Sławomir i SH^[5].

Nagrody i odznaczenia

Otrzymał wiele nagród, w tym sześć nagród Rektora Politechniki Wrocławskiej, trzy indywidualne i jedną zespołową nagrodę Rektora Wyższej Szkoły Morskiej w Szczecinie, nagrodę Komendanta Głównego Straży Pożarnych, indywidualną nagrodę trzeciego stopnia Ministra Nauki, nagrodę Szkolnictwa Wyższego i Techniki (1974) oraz indywidualna nagrodę pierwszego stopnia Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki (1981). Został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1982)^[2].

Wybrane wynalazki

Sposób wyznaczania temperatury samozapłonu pyłów paliw stałych (patent PL055935).
Przyrząd do wyznaczania kinetyki odgazowania areozoli (patent PL064239).
Dozownik pyłowy (patent PL051261).
Przyrząd do wyznaczania temperatury zatlenia areozoli (patent PL064238).
Uniwersalny przyrząd do badań właściwości wybuchowych aerozoli w warunkach przepływu (patent PL064648).
Uniwersalny przyrząd do badań właściwości wybuchowych aerozoli w warunkach mikrostatyki (patent PL064240).
Przyrząd do wyznaczania temperatury samozatlenia aerozoli (patent PL064443).
Przyrząd do wyznaczania morfologicznych własności płomieni powstałych z produktów termicznego rozkładu ciał stałych i ciekłych (patent PL064442).
Kompozycja do płukania silników spalinowych (patent PL128506).
Przyrząd do wyznaczania temperatury samozapłonu osadów aerozoli (patent PL064475).
Klasyfikator pyłu (patent PL057724).
Urządzenie do wytwarzania emulsji olejowo-wodnych (patent PL141444).
Urządzenie do odolejania mieszanin wodno-olejowych (patent 140417).
Urządzenie do wytwarzania emulsji olejowo-wodnych (patent PL138807).
Układ instalacji zasilania silników spalinowych wysokoprężnych (patent PL147570).

Wybrane publikacje naukowe

Kozak E., Piotrowski L., Hulanicki S., Emulsje paliwowo-wodne jako paliwo zastępcze, Wydawnictwo Naukowe WSM w Szczecinie, Szczecin 1987^[6].
Grzywacz S., Stępniak A., Hulanicki S., Emulsje paliwowo-wodne w zastosowaniu do zasilania okrętowych silników wolnoobrotowych, Sympozjum Paliw Płynnych i Produktów Smarowych w Gospodarce Morskiej – Kołobrzeg 1983, Wydawnictwo Instytutu Morskiego, Gdańsk 1983, referat 22^[7].
Kozak E., Piotrowski L., Hulanicki S., Zasilanie wysokoprężnych silników spalinowych paliwowo-wodnymi układami dyspersyjnymi, Sympozjum Paliw Płynnych i Produktów Smarowych w Gospodarce Morskiej – Kołobrzeg 1983, Wydawnictwo Instytutu Morskiego, Gdańsk 1983, referat 18^[8].
Hulanicki S., Badania niektórych własności termokinetycznych aerozoli występujących przy produkcji tłoczyw fenolowych, Wydawnictwo Politechniki Wrocławskiej, Wrocław 1972^[9].
Hulanicki S., Własności termokinetyczne aerozoli przemysłowych, Wydawnictwo Politechniki Wrocławskiej, Wrocław 1972^[10].

Wybrane publikacje społeczno-kulturalne i ezoteryczne

Hulanicki S., Joga – sposób na życie, Pegaz, Warszawa 1996, ISBN 83-856-3912-8^[11].
Hulanicki S., Hathajoga – droga do zdrowia, Pegaz, Warszawa 1996, ISBN 83-856-3914-4^[12].
Hulanicki S., Radżajoga – wolność i nieśmiertelność, Pegaz, Warszawa 1996, ISBN 83-856-3911-X^[13].
Hulanicki S., Huna – tajemna wiedza Kahunów, Pegaz, Warszawa 1993, ISBN 83-856-3903-9^[14].
Hulanicki S., Jak zdobyć radość życia. Joga bez tajemnic, Agencja Promocyjno-Wydawnicza Bipress, Future, Szczecin 1992, ISBN 83-724-5931-2^[15].