Syn Godzilli

Syn Godzilli
怪獣島の決戦 nowikiゴジラの息子
Ilustracja
Gatunek

familijny, przygoda, science fiction

Data premiery

16 grudnia 1967
sierpień 1974 (Polska)

Kraj produkcji

Japonia

Język

japoński

Czas trwania

86 minut (wersja oryginalna)
66 minut (wersja Toho Champion Festival)
84 minut (wersja Walter Reade Organization)

Reżyseria

Jun Fukuda

Scenariusz

Shinichi Sekizawa
Kazue Kiba

Główne role

Akira Kubo
Bibari Maeda
Tadao Takashima

Muzyka

Masaru Satō

Zdjęcia

Kazuo Yamata

Scenografia

Takeo Kita
Akira Watanabe

Montaż

Ryohei Fujii

Wytwórnia

Tōhō

Dystrybucja

Tōhō

Przychody brutto

260 000 000 ¥

Poprzednik

Ebirah – potwór z głębin

Kontynuacja

Zniszczyć wszystkie potwory

Syn Godzilli (jap. 怪獣島の決戦 ゴジラの息子 Kaijū-tō no kessen: Gojira no musuko)japoński film typu kaijū z 1967 roku w reżyserii Juna Fukudy. Ósmy film z serii o Godzilli.

Fabuła

Na odludnej wyspie Sollgel mieszczącej się na Pacyfiku, zespół naukowców pod przewodnictwem profesora Kusumiego próbuje dokonać eksperymentu zmieniającego pogodę. Akcję sponsoruje ONZ licząc, że sukces eksperymentu przyczyni się do upraw jedzenia na niesprzyjającym klimacie i tym samym rozwiąże problem głodu na świecie.

Pewnego dnia na wyspę trafia spadochroniarz. Intruz przedstawia się jako dziennikarz śledczy Gorō Maki, który planował zrobić reportaż na temat eksperymentu. Naukowcy są wzburzeni, jako że eksperyment jest ściśle tajny, ale pozwalają Makiemu zostać na wyspie pod warunkiem, że pomoże gotować, sprzątać i działać jako fotograf zespołu. Nocą stację badawczą nawiedzają 2-metrowe modliszki grasujące w dżungli. W miarę upływu dni Gorō dostrzega piękną dzikuskę pływającą w jeziorku, kiedy próbuje ją sfotografować, ta szybko zanurza się pod wodą i znika. Naukowcy nie wierzą w jego rewelację.

Następnego dnia testuje się urządzenie do kontroli pogody celem obniżenia temperatury. Jednak dzieje się na odwrót i powoduje eksplozję balona z radioaktywną kapsułą. Temperatura wzrasta do 70 stopni i zaczyna się burza. Powoduje to, że jeden z naukowców, Furukawa nie mogąc znieść pobytu na wyspie doświadcza załamania nerwowego. Gdy pogoda uspokaja się prof. Kusumi i Gorō idą na rozpoznanie terenu, widzą gigantyczne modliszki nazwane przez Gorō Kamacuras. Są to 2-metrowe modliszki, które urosły z powodu promieniowania i upału.

Wkrótce Kamacuras wydobywają gigantyczne jajo, z którego wykluwa się gadziątko. Wkrótce na wyspę przybywa Godzilla, który zdaje się być rodzicem gadziątka i zabija dwa Kamacuras, pozwalają uciec ostatniemu. Tajemnicza dzikuska zaprzyjaźnia się z synem Godzilli. W końcu Gorō wpada na jej trop i znajduje ją w jaskini. Dziewczyna nazywa się Saeko Matsumiya, która była córką zmarłego 7 lat temu Tadashiego Matsumiyi, archeologa który ukrywał się na wyspie Solgell po porażce Japonii podczas II wojny światowej. Saeko zaznajamia się z naukowcami, którzy przeprowadzają się do jej jaskini po tym jak ich obóz badawczy uległ zniszczeniu podczas pochodu Godzilli.

Rezydentów jaskini ogarnia gorączka, którą wyleczyć może ciepła woda z dolinie Kumongi nazwanej od żyjącego tam gigantycznego pająka. Udający się tam Gorō i Saeko obserwują Godzillę ze swym potomkiem. Potwór jest dość surowym, a nawet wyrodnym rodzicem. Następnego dnia Saeko w poszukiwaniu ziół natrafia się na Kamacuras. Ucieka przed owadem, dopóki do akcji nie włącza się mały Godzilla. Jednak ten przypadkowo wybudza Kumongę. Saeko i Gorō uciekają przed Kumongą do jaskini, gdzie radiooperator Fujisaki kontaktuje się z ONZ, by przysłało podwodną łódź ratunkową. Wszyscy czując, że mogą nie przeżyć do tego czasu, postanawiają ponowić eksperyment w celu zamrożenia potworów.

Kumonga próbuje pożreć wszystkich przebywających w jaskini. Syn Godzilli próbuje pomóc Saeko, lecz wpada w sieć Kumongi. Pająk po zabiciu jadem Kamacuras chce zrobić to samo z malcem. Godzilla zbudzony wołaniem o pomoc potomka rusza mu na ratunek. Eksperyment naukowy okazuje się sukcesem i spada śnieg. Widząc walkę Godzilli z Kumongą, naukowcy, Gorō i Saeko widzą okazję do ucieczki na pontonie. Godzilla i jego syn zabijają Kumongę. Godzilla chce opuścić wyspę, jednak gdy widzi, że jego dziecko przewraca się w śniegu decyduje się, by razem zapaść w stan hibernacji. Rezydenci wyspy Solgell zaś zostają ocaleni przez ONZ-owską łódź podwodną.

Obsada

Produkcja

Scenariusz

„Chcieliśmy zrobić nowe podejście. Sądziliśmy, że będzie nieco dziwne, jeśli Godzilla miałby córkę, więc daliśmy mu syna. Skupiliśmy się na relacji między Godzillą a jego synem przez całego Syna Godzilli.”
Jun Fukuda[1]

Film powstał w odpowiedzi na rosnącą konkurencję ze strony innych japońskich wytwórni tworzących filmy kaijū[2]. Tomoyuki Tanaka wpadł na pomysł, by Godzilla miał dziecko i zlecił scenarzystce Kazue Kibie wokół tego napisać skrypt[3].

Prototypem Syna Godzilla był projekt 2Tsu no Gojira: Nihon S.O.S.! (jap. 2つのゴジラ:日本S.O.S.ǃ; pol. Dwie Godzille: S.O.S. Japoniiǃ). Akcja miała się dziać na Wyspach Japońskich, a Godzilla i jego niewiele mniejszy potomek, niebieskoskóry Godzilla Junior wspólnie mieli siać zniszczenie. W przeciwieństwie do późniejszych łagodnych wersji syna Godzilii, Godzilla Junior miał stanowić zagrożenie jak jego ojciec. Urządzenie do kontroli pogody, pojawiające się w gotowym filmie, miało za zadanie zatrzymać Godzillę[4].

W dalszej fazie scenariuszowej, zdecydowano by syn Godzilli był łagodniejszy i nabrał kształtów ludzkiego dziecka[5]. Grupą docelową miały być młode pary, które w tamtym czasie były znaczącą grupą odbiorców w japońskich kinach, a wedle Tanaki dziewczynom spodobałby się uroczy dziecięcy potwór[6].

Casting

Fukuda zdecydował się zatrudnić Tadao Takashimę, na przekór jego karierze aktora komediowego, w roli poważnego profesora Kusumiego. 37-letni Takashima został ucharakteryzowany na znacznie starszego niż w rzeczywistości. W roli Saeko zagrała początkująca aktorka Bibari Maeda, dla której była to czwarta rola filmowa. W rolach drugoplanowych wystąpili etatowi aktorzy filmów kaijū, m.in. Akihiko Hirata, Yoshio Tsuchiya, Kenji Sahara[7].

Jest to pierwszy film, w którym Godzillę grał ktoś inny niż Haruo Nakajima. Kostium został stworzony jako większy w stosunku poprzednich filmów, jako że Godzilla miał być wyższy od swego syna[5] i był niepraktyczny dla Nakajimy i ograniczył się do zagrania dwóch scen wodnych[8]. W rolę Godzilli wcielił się wyższy od niego japoński baseballista Seiji Ōnaka:

Kostium był tak ciężki, że myślałem, że umrę… pierwszy raz w środku był trudnym doświadczeniem. W moim przypadku, miałem mówić takie rzeczy jak „synu, chodź tutaj, tam jest niebezpiecznie” lub „Tak się strzela radioaktywnym promieniem”. To była naprawdę ciężka praca, ale wynagrodzenie było bardzo dobre. Zazwyczaj pensja aktorów kaskaderskich wynosiła 20 tys. jenów miesięcznie plus 800 jenów dziennie za każdy dzień zdjęć. Ale gdybyś mógł dostać się do Godzilli, mógłbyś zarobić nawet osiem razy więcej[9].

Rolę syna Godzilli otrzymał karłowaty zapaśnik i kaskader „Little Man” Machan ze względu na akrobatyczne umiejętności, niezbędne przy pracy w kostiumie z grubej powłoki[5].

Realizacja

Przy Synu Godzilli uczestniczyła ta sama ekipa tworząca Ebirah – potwór z głębin, jako że dotychczasowa ekipa tworząca filmy z Godzillą (Ishirō Honda, Eiji Tsuburaya i Akira Ifukube) została zatrudniona do pracy przy bardziej priorytetowej Ucieczce King Konga. I tak jak Ebirah – potwór z głębin film miał obniżony budżet i z tego powodu umiejscowiony na wyspie[5].

Zdjęcia kręcono na Terytorium Guamu[10] oraz w Japonii (Gotenba, jezioro Yamana, Pięć Jezior Fudżi, Oshima).

Efekty specjalne

Był to pierwszy film, w którym Sadamasa Arikawa został oficjalnie wymieniony jako reżyser efektów specjalnych, chociaż otrzymał nadzór od Tsuburayi, kiedy ten był dostępny[5].

Kostium Godzilli miał nadać bardziej mu „ojcowski” wygląd[11]. Twarz jego syna była oparta na tej Chibity z mangi Osomatsu-kun[12]. Za projekt Kumongi odpowiedzialny był Yasuyuki Inoue[13]. Kostiumy Godzilli i jego syna oraz marionetkę Kumongi wykonali Teizō Toshimitsu i Yasuei Yagi[12][13], a marionetki Kamacuras wykonał Nobuyuki Yasumaru[14]. Dodatkowo wykonano 60-centymetrowy model przedstawiający nowonarodzonego syna Godzilli[14].

Marionetki Kamacurasów zostały zbudowane z twardej gąbki i materiału typowego dla mat do kąpieli. W sumie wykonano dziewięć rekwizytów Kamacurasów: trzy duże, trzy średnie i trzy małe, w celu zapewnienia bardziej zróżnicowanej perspektywy potworów w różnych ujęciach. Dwa średnie i małe rekwizyty Kamacuras zostały faktycznie spalone podczas kręcenia, aby zobrazować dwa Kamacurasy spalane przez atomowy oddech Godzilli. W oczach rekwizytów Kamacurasów zainstalowano elektroniczne światła, które pozwoliły im świecić podczas nocnych scen[14]. Pełnowymiarowe modele nóg Kamacurasów i Kumongi zostały skonstruowany na potrzeby scen potworów atakujących ludzkie postacie[15].

Oryginalna marionetka Kumongi mierzyła ok. 5 metrów[13]. Prawie 20 osób było potrzebnych do obsługi strun fortepianowych sterujących marionetkami z belki nad planem filmowym, gdzie byli wystawieni na intensywne ciepło lamp studyjnych, które podobno powodowało, że ich pot spływał na plan jak deszcz. Wymagało to zaangażowania praktycznie całej ekipy filmowej w prace związane z kablami, z wyjątkiem reżyserów i aktorów. Aby nakręcić kulminacyjną bitwę potworów w filmie, potrzeba było dwóch dni, a reżyser efektów specjalnych Arikawa zauważył, że twórcy filmu bardzo zmagali się z okablowaniem dla Kumonga i napotkali wiele trudności. Jednak Arikawa był pod wrażeniem końcowego efektu na filmie i był zadowolony z dobrej oceny marionetek stawonogów wśród widowni[14]. Podobnie jak jedwab larwy Mothry, sieć Kumongi została stworzona przy użyciu gumy rozpuszczonej w rozcieńczalniku i rozpylonej przez mechanizm w ustach rekwizytu[15].

Do scen wodnych wykorzystano kostium Godzilli z Inwazji potworów i Ebiraha – potwora z głębin[11]. Grający w nich Nakajima był zanurzony w basenie, wisząc na uchwycie szynowego wózka fotograficznego, który był przymocowany przy pomocy drutu do ciężarówki z napędem na cztery koła. Jego prędkość i przyczepność zapewniały potężne fale, gdy Nakajima był ciągnięty. Ponieważ nie słyszał sygnału, lina zawiązana wokół jego nogi była ciągnięta, aby ostrzec go, gdy kamera zacznie kręcić. Było to trudne ryzykowne, gdyż ustnik służący do oddychania miał tendencję do wyślizgiwania się i mogło zakończyć się potencjalną śmiercią aktora[8][16]. W połowie produkcji Seiji Ōnaka połamał sobie palce u rąk, więc Eiji Tsuburaya zatrudnił Hiroshiego Sekitę, który, także wyższy od Nakajimy, zagrał Godzillę w większości scen[8].

Machan miał trudności z poruszaniem się w kostiumie ze względu na kształt ciała. To spowodowało, że aktor chodził chwiejnym krokiem i nie był w stanie samodzielnie wstać, gdy przewracał się w kostiumie. Sadamasa Arikawa był jednak zadowolony z tego efektu, uważając że występ Machana doskonale uosabia małe dziecko[12]. Początkowo Arikawa chciał, aby atomowy oddech syna Godzilli zakrzywiał się pionowo w powietrzu jak shuriken, ale Eiji Tsuburaya poradził mu, aby zamiast tego potwór wypuszczał pierścienie dymu[7]. Animacja efektów syna Godzilli strzelającego inspirowanym shurikenem promieniem ciepła w Kamacurasa została ukończona, ale ostatecznie nie była używana[17][18].

Na tym etapie produkcji syn Godzilli nie został jeszcze nazwany, a także w samym filmie jego imię nie pojawiło się ani razu. W trakcie kampanii reklamowej urządziło konkurs na nadanie imienia potwora. Z 8211 aplikacji najczęściej pojawiało się Minira (ang. Minya lub Minilla) i to imię zostało nadane synowi Godzilli podczas oficjalnej ceremonii nadania imienia na planie filmu[14][15].

Ekipa od efektów specjalnych miała problemy z ostatnią sekwencją. Arikawa wspominał, że na początku użyto styropianu jako śniegu, ale przyklejał się do kostiumów potworów i źle to wyglądało. Wobec zaczęto eksperymentować z innymi materiałami: „Wosk parafinowy można roztopić w wysokiej temperaturze, a rozgrzany bardzo szybko zniknie. Jak założysz go na gumowy kostium, najpierw będzie biały, a potem spłynie jak woda. (...) W każdym razie spróbowaliśmy go raz, ale ponieważ nie było wystarczającego budżetu, a materiały były drogie, użyliśmy go tylko na górne partie potworów”. Sekwencja ta była także ostatnią nakręconą przez Arikawę w obawie o utratę czasu przez czyszczenie kostiumów[19]. Oryginalne zakończenie, gdzie Godzilla zostawia Minyę na zamrożonej wyspie Sollgel i przed udaniem się na brzeg zawraca, zostało wycięte w montażu, by uczynić Godzillę bardziej sympatycznym oraz przyspieszyć tempo[20][15].

Muzyka

Tak jak w poprzednim filmie z Godzillą kompozytorem był Masaru Satō: „Moim celem było sprawienie, by Godzilla i jego syn byli jak ludzie i okazywali sobie wzajemne uczucie. Próbowałem wymyślić coś nieoczekiwanego dla publiczności. Godzilla nie może grać aktorsko, prawda? Dlatego musiałem wyrazić jego uczucia poprzez muzykę. To było trochę przesadzone, ale trzeba było wyrazić ich uczucia… Zawsze traktowałem Godzillę i syna jak przyjaciół.”[21]

Postprodukcja

Tōhō zleciło na rynek międzynarodowy anglojęzyczną wersję Syna Godzilli wykonaną przez studio Frontier Enterprises z Tokio[2]. W anglojęzycznej wersji językowej przeznaczonej na rynek międzynarodowy Saeko, Kamacuras i Kumonga nazywają się Riko, Gimantis i Spiega[22]. Zmiana imienia Saeko najprawdopodobniej wynikała z tego, że Saeko brzmi podobnie do psycho (ang. psychol).

Odbiór filmu

Premiera

Premiera kinowa odbyła się 16 grudnia 1967 roku w podwójnym pokazie Kimi ni Shiawase o-senchimentaru bōi[14]. Film wznowiono w 1973 roku w ramach bloku filmowego dla dzieci Toho Champion Festival[23].

Był to drugi film z Godzillą, który nie otrzymał kinowej premiery w Stanach Zjednoczonych i został wydany bezpośrednio w telewizji w 1969 roku. Dystrybutorem był Waltera Reade Organization oraz na niektórych rynkach American International Pictures[10]. Film w tej wersji został skrócony do 84 minut, usunąwszy prolog[24], i otrzymał dubbing w reżyserii Petera Fernandeza[10], pomimo istnienia anglojęzycznej wersji zleconej przez Tōhō na rynek międzynarodowy[25].

Polska premiera odbyła się w czerwcu 1974 roku[26][27].

Wyniki finansowe

Film zarobił 260 mln jenów przy sprzedanych 2,48 mln biletach. Film wznowiono w japońskich kinach w 1973 roku w ramach bloku filmowego dla dzieci Toho Champion Festival, dodatkowo sprzedając 610 tys. biletów. Film okazał się porażką finansową. Był wówczas najmniej zarabiającym filmem z udziałem Godzilli i kolejnym, któremu nie udało mu się dostać premiery kinowej w Stanach Zjednoczonych[2].

Odbiór krytyczny

Syn Godzilli wzbudził kontrowersje, ponieważ Godzilla – zdaniem niektórych – nazbyt się uczłowieczył[28]. Nawet Ishirō Honda, twórca Godzilli i reżyser poprzednich filmów, stwierdził, że trudno byłoby mu ten film wyreżyserować[29]. Także Henry G. Saperstein, amerykański dystrybutor filmów Tōhō i koproducent niektórych z nich, uważał pomysł potomka Godzilla za chybiony i nie pasujący do postaci[30]. Różnie też został odebrany Minya. Jedni uważali go za maskotkę, a inni za jeden z najmniej udanych wytworów wytwórni Tōhō. Wśród niektórych fanów jest uznawany za jeden z najgorszych potworów z filmów z Godzillą[7]. Film ten był uznany za początek obniżającej się jakości serii o Godzilli, co przyczyniło się do zszargania jej reputacji[2]. Film rozpoczął też spekulacje nt. jakiej płci faktycznie może być Godzilla[31][32].

Wedle wspomnień polskiej pisarki Aleksandry Ziółkowskiej-Boehm, film się spodobał polskiemu dziennikarzowi Melchiorowi Wańkowiczowi: „Dziewiątego sierpnia, w dzień urodzin Tomusia, wybraliśmy się wszyscy na Syna Godzilli. Bałam się, że [Melchior] będzie poirytowany tego typu filmem. I znów spotkała mnie niespodzianka, obserwowałam, z jakim zainteresowaniem ogląda obraz. Powiedział potem, że tego gatunku nigdy nie widział, ale że zachwyciła go technika wykonania”[26].

Kostium Godzilli z tego filmu jest uznany za jeden z najgorszych, jeśli nie najgorszy w historii[2][11][24]. O ile kostiumy jego i Minyi były krytykowane, tak wykonanie Kumongi i Kamacurasów było oceniane dobrze[14][13][33].

Dziedzictwo

Syn Godzilli był odpowiedzialny za stworzenie konceptu potomka Godzilli, który stał się kolejnym motywem w serii[34][35]. W związku z tym Godzilla jest niekiedy żartobliwie przytaczany jako przykład wyrodnego rodzica[36][37][38].

Prawdopodobnie na Minyi był wzorowany Godzooky z animowanej wersji Godzilli z lat 1978–1979, produkcji Hanna-Barbera, ukazany jako siostrzeniec Godzilli. Producent animacji, Joseph Barbera stworzył go w wyniku nacisków NBC złagodzenie treści: „Wymyśliłem więc postać Godzooky’ego, który był jak jego [Godzilli] syn. Program miał rodzaj relacji ojciec-syn, co robiliśmy wcześniej w programach takich jak Augie Piesek i pies Tata i Jonny Quest.”[2] Serial też prawdopodobnie inspirował się Kamacuras i Kumongą przy tworzeniu odcinka pt. Valley of the Giants, gdzie występowały gigantyczne stawonogi, które tak jak w Synu Godzilli osiągały gigantyczny rozmiar poprzez radioaktywną pogodę, zaś głównym antagonistą była gigantyczna czarna wdowa[39].

Potomek Godzilli pojawił się ponownie w drugiej serii filmowej z Godzillą zwanej Heisei, w postaci Godzilli Juniora, który został cieplej przyjęty przez fandom[40].

W następnej amerykańskiej wersji Godzilli z 1998 roku pojawia się potomstwo Godzilli spłodzone aseksualnie[41]. Miały wystąpić w niezrealizowanej kontynuacji filmu z 1998 roku, w której stado „nastoletnich Godzill” wychowywane są przez następnego Godzillę w australijskim buszu[42]. W powstałym w zastępstwie serialu animowanym Godzilla ocalałe młode z ostatniego filmu dorosło i stało się głównym bohaterem. W odcinka pt. Web Site pojawiły się zmutowane pająki, dla których Kumonga był jedną z inspiracji[43].

Minya, Kumonga i Kamacuras pojawili się w filmie Godzilla: Ostatnia wojna z 2004 roku świętującym 50-lecie Godzilli[44].

W 2020 roku został odkryty w Iranie nowy gatunek pająka z rodziny rozsnuwaczowatych nazwany Scytodes kumonga od Kumongi z powodu podobieństwa ataku jedwabistą cieczą zastygającą w kontakcie z ofiarą[45].

Odniesienia w kulturze popularnej

  • Fragmenty z tego filmu pojawiły się w reklamie społecznej It Takes A Man To Be A Dad Ad Council i National Fatherhood Initiative z 2003 roku dot. bycia dobrym ojcem. Narrację do reklamy stworzył Tom Selleck[46].
  • Pojawiający się w komiksie Top 10(inne języki) saurianin Ernesto Gograh, lider ulicznego gangu Piekielnej Piątki (ang. Fabulous Five) jest parodią potomka Godzilli i Gorgo z Potwora z otchłani[47].
  • Minya pojawia się w odcinku serialu anime Urusei Yatsura pt. Taikutsu Shindorōmu! Tomobiki Chō wa Izu ko he!? jako jeden z potworów z sennego wymiaru nawiedzającego rzeczywistość[48]. Z kolei w pełnometrażowym filmie Urusei Yatsura 2: Beautiful Dreamer podczas gorączkowych przygotowań w liceum w Tomobiki-cho do festiwalu biegnie Minya noszący skrzynię[49].
  • Minya pojawia się jako jeden z potworów żyjących w Murazji w odcinku serialu anime Sonica X pt. Sonikku tai chitei kaijū[50].
  • W odcinku Sanford and Son pt. Sanford and Rising Son Fred chcąc uniknąć kłopotliwych pytań Lamonta opowiada o tym, jak wiele dobrych rzeczy stworzyła Japonia, tym Syna Godzilli i uważa, że Godzilla i Syn to dobry tytuł na serial telewizyjny[51].
  • Koncept potomka Godzilli został wyśmiany w odcinku serialu animowanego Simpsonów pt. 101 Mitigations, gdy w video promującym pana Burnsa wyreżyserowanym przez Guillermo del Toro pojawia się małoletni siostrzeniec Godzilli[52].
  • Amerykański muzycy hip hopowi Kwite Def i Spice będąc członkami grupy hip hopowej Monsta Island Czars nosili pseudonimy Kamackeris i Spiga[53].
  • Portal internetowy Nerdist w 2020 roku stworzył prześmiewczy poradnik filmowy dla rodziców Godzilla’s Guide to Parenting wykorzystujący fragmenty z Syna Godzilli i Rewanżu Godzilli[54].
  • Robot KingDan X10 z odcinka serialu anime Mazinger Z pt. Gōsutomajingā shutsugen i potwór zesłany przez Ascot z odcinka serialu anime Wojowniczki z Krainy Marzeń pt. Sutemi no Ferio Sabaku no Koi mają głos Kamacurasa[55][56].
  • W polskim tłumaczeniu komiksu Farlige film, z udziałem Myszki Miki i Goofy, w multipleksie Pigmaliona jest grany Powrót wnuka Godzilli[57].

Przypisy

  1. David Milner. Jun Fukuda Interview. „Cult Movies”. 13, s. 52, 1995. Hollywood: Videosonic Arts. [dostęp 2018-12-18]. 
  2. a b c d e f Steve Ryfle: Japan’s Favorite Mon-star: The Unauthorized Biography of „The Big G”. Toronto: ECW Press, 1998, s. 139–143, 145, 151, 209. ISBN 1-55022-348-8. (ang.).
  3. Tomoyuki Tanaka: ゴジラ大百科[メカゴジラ編]. Gakken, grudzień 1993, s. 69. ISBN 4-05-600174-X.
  4. John LeMay: The Big Book of Japanese Giant Monster Movies: The Lost Films. Bicep Books, 2017, s. 134–138. ISBN 978-1-5481-4525-5. (ang.).
  5. a b c d e Gaisha Kabushiki: ゴジラ・デイズ―ゴジラ映画40年史. Tokio: Shūeisha, 1993, s. 63–64. ISBN 4-08-781091-7. (jap.).
  6. August Ragone, Bob Eggleton. The Complete Godzilla Chronology 1954-2004. „Famous Monsters of Filmland”, s. 23, 2014. Movieland Classics LLC.. (ang.). 
  7. a b c Peter H. Brothers: The Sons of Godzilla: From Destroyer to Defender. Seattle: CreateSpace Independent Publishing, 2018, s. 60–64, 66. ISBN 978-1-72466-727-4.
  8. a b c Michiko Imamura, Ed Godziszewski, Kuni Takikawa. Godzilla Speaks!: A Conversation with Haruo Nakajima. „G-Fan”. 22, s. 50, 1966. Daikaiju Enterprises, Ltd.. (ang.). 
  9. Ed Godziszewski: The Illustrated Encyclopedia of Godzilla. Steinbach: Daikaiju Enterprises, 1994, s. 135.
  10. a b c Stuart Galbraith IV: The Toho Studios Story: A History and Complete Filmography. Scarecrow Press, 2008, s. 245. ISBN 1-4616-7374-7. (ang.).
  11. a b c Joshua Reynolds, Joshua Sudomerski: Godzilla: Through the Ages. Toho Kingdom, 2016-08-13. [dostęp 2020-12-21]. (ang.).
  12. a b c オール東宝怪獣大図鑑. Wyd. 4. Yosensha, wrzesień 2016, s. 137, seria: 別冊映画秘宝. ISBN 978-4-8003-0362-2. (jap.).
  13. a b c d Toshiaki Iwahata, Akai Masanao: テレビマガジン特別編集 誕生40周年記念 ゴジラ大全集. Bunkyō: Kōdansha, 1994, s. 117, 143. ISBN 4-06-178417-X. (jap.).
  14. a b c d e f g Tenohira Motoyama, Kazuhiro Matsunomoto, Kazuyasu Asai, Nobutaka Suzuki: 東宝特撮映画大全集. Village Books, wrzesień 2012, s. 118–121. ISBN 978-4-86491-013-2. (jap.).
  15. a b c d Naohiko Mamiya: ゴジラ1954-1999超全集. Chiyoda: Shōgakukan, styczeń 2000, s. 122. ISBN 4-09-101470-4. (jap.).
  16. Guy Mariner Tucker: Age of the Gods: A History of the Japanese Fantasy Film. Nowy Jork: Daikaiju Publishing, 1996, s. 192–193.
  17. SOG – Scrapped Minilla heat ray.gif. Wikizilla.org. [dostęp 2017-12-21]. (ang.).
  18. SOG – Scrapped Minilla heat ray against Kamacuras.gif. Wikizilla.org. [dostęp 2017-12-21]. (ang.).
  19. Hiroshi Takeuchi: 東宝特撮怪獣映画大鑑 増補版. Asahi Sonorama, marzec 1999, s. 322–323. ISBN 4-257-03559-5. (jap.).
  20. Paulie Stradiol: Scrapped footage from the ending of Son of Godzilla.. Twitter, 2018-12-24. [dostęp 2020-12-21]. (ang.).
  21. Stuart Galbraith IV: Monsters are Attacking Tokyo!: The Incredible World of Japanese Fantasy Films. Venice: Stuart Galbraith, 1998, s. 86–87. ISBN 0-922915-47-4.
  22. Anthony Romero: Article: What’s in a Name?. Toho Kingdom, 2006-09-09. [dostęp 2019-04-07]. (ang.).
  23. Anthony Romero: Toho Champion Festival. Toho Kingdom, 2013-12-15. [dostęp 2020-12-20]. (ang.).
  24. a b Robert Biondi, John Rocco Roberto: Godzilla in America | Son of Godzilla. Dalek Empire. [zarchiwizowane z tego adresu (19-06-2004)]. (ang.).
  25. Cody Himes: Son of Godzilla (1967) – Dub Comparison. Dailymotion, 2003. [dostęp 2021-06-12]. (ang.).
  26. a b Aleksandra Ziółkowska-Boehm: Blisko Wańkowicza. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1988, s. 95. ISBN 83-08-01917-X.
  27. Przed premierą. „Film”. 23, s. 19, 1974-06-09. Warszawa: RSW Prasa-Książka-Ruch. 
  28. Ed Godziszewski. Godzilla: A Film History. „Japanese Giants”. 6, s. 14, 1974. Salt Lake City: Brad Boyle. 
  29. Steve Ryfle, Ed Godziszewski: Ishiro Honda: A Life in Film, from Godzilla to Kurosawa. Wesleyan University Press, wrzesień 2017, s. 230. ISBN 978-0-8195-7741-2. (ang.).
  30. Steve Ryfle: REGARDING HENRY: The „Lost Interviews” with Godzilla’s Overseas Agent, Henry G. Saperstein. Henshin!Online, 2004-07-14. [dostęp 2020-12-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-08-15)]. (ang.).
  31. Aisha Harris: Is Godzilla Male or Female?. Slate Magazine, 2014-05-16. [dostęp 2021-06-15]. (ang.).
  32. Chris Edwards: The complicated history of Godzilla’s gender. Little White Lies, 2019-05-29. [dostęp 2021-06-15]. (ang.).
  33. Jon D. B: Son of Godzilla (1967). SKREEONK! Kaiju Film Database, 2021-09-05. [dostęp 2021-06-13]. (ang.).
  34. Daniel Kurland: 10 Ways Godzilla Has Changed Since 1954. CBR, 2021-04-14. [dostęp 2021-06-15]. (ang.).
  35. Nicholas Driscoll: The Many Loves of Godzilla: An Exploration and Ranking of Godzilla’s Sundry Significant Others. Toho Kingdom, 2015-02-14. [dostęp 2021-06-15]. (ang.).
  36. Alex Abad-Santos: The amateur’s guide to Godzilla. Vox, 2014-09-16. [dostęp 2020-12-21]. (ang.).
  37. James Rolfe: Godzillathon #8 Son of Godzilla. Cinemassacre, 2008-10-10. [dostęp 2020-12-21]. (ang.).
  38. Brandon Tenold: Brandon’s Cult Movie Reviews: Godzilla vs. Destoroyah. YouTube, 2020-12-15. [dostęp 2017-12-20]. (ang.).
  39. Valley of the Giants. Douglas Booth, Martha Humphreys, Glenn Leopold, Ted Pedersen, Dick Robbins, Tom Swale, David Wise (scen.), Oscar Dufau, George Gordon, Ray Patterson, Carl Urbano (reż.). Godzilla. NBC. 24 listopada 1979. Odcinek 11, sezon 2.
  40. David Milner: Takao Okawara Interview II. Kaiju Conversations, lipiec 1994. [dostęp 2021-06-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-18)]. (ang.).
  41. シン・ゴジラWalker [怪獣王新たなる伝説]. Kadokawa, 2016, s. 81. ISBN 978-4-04-895632-1. (jap.).
  42. Tab Murphy: GODZILLA 2 Story Treatment. Dalek Empire. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-02-27)]. (ang.).
  43. Web Site. Marsha F. Griffin (scen.), Christopher Berkerley (reż.). Godzilla. Fox Kids. 20 marca 1999. Odcinek 18, sezon 1.
  44. Naohiko Mamiya: ゴジラファイナルウォーズ超全集. Chiyoda: Shōgakukan, styczeń 2005, s. 16–17, 21. ISBN 4-09-101498-4. (jap.).
  45. Jako: Ten niepozorny pająk ma potworny rodowód.. Ryjówka – Blog Wszechfilmowy, 2021-02-02. [dostęp 2021-02-02]. (pol.).
  46. Jeff Williams: Godzilla and Son commercial from Ad Council – Everyone loves it. YouTube, 2008-01-16. [dostęp 2020-12-21]. (ang.).
  47. Alan Moore, Gene Ha, Zander Cannon: Top 10. Nowy Jork: Vertigo, 2015, s. 50–51. ISBN 978-1-4012-5493-3. (ang.).
  48. 退屈シンドローム!友引町はいずこへ!?. Toshiki Inoue (scen.), Iku Suzuki, Kazuo Yamazaki (reż.). Urusei Yatsura. FNS. 10 kwietnia 1985. Odcinek 2, seria 4.
  49. Davis Madole: Urusei Yatsura 2: Beautiful Dreamer – All References and Cameos (Sci-Fi, Kaiju, Tokusatsu, etc.). YouTube, 2018-12-07. [dostęp 2020-12-20]. (ang.).
  50. ソニック対地底怪獣. Mihiro Yamaguchi (reż.), Masahiko Shiraishi (scen.). Sonic X. TV Tokyo. 29 lutego 2004. Odcinek 22, seria 2.
  51. Sanford and Rising Son. Ted Bergman, Garry Shandling (scen.). Sanford and Son. 21 listopada 1975. Odcinek 10, sezon 5.
  52. 101 Mitigations. Brian Kelley, Dan Vebber, Rob LaZebnik (scen.), Mike B. Anderson, Mark Kirkland (reż.). Simpsonowie. Fox Broadcasting Company. 2019-03-03. Odcinek 15, sezon 30.
  53. Monsta Island Czars. Genius Lyrics. [dostęp 2020-02-27]. (ang.).
  54. Christopher Fiduccia: Godzilla Offers Parenting Tips in Hilarious New Video with His Son Minilla. Screen Rant, 2020-11-22. [dostęp 2021-05-06]. (ang.).
  55. ゴーストマジンガー出現. Susumu Takaku (scen.). Mazinger Z. Fuji TV. 31 grudnia 1972. Odcinek 7, seria 1.
  56. [[1]]. Keiko Maruko (scen.). Wojowniczki z Krainy Marzeń. Yomiuri TV. 28 listopada 1994. Odcinek 7, seria 1. [dostęp 21 grudnia 2020].
  57. Bob Ingersoll, Noel Van Horn. Ale kino. „Kaczor Donald”. 11, s. 16, 1997-05-29. Warszawa: Egmont Polska. ISSN 1231-451X. [dostęp 2021-06-15]. (pol.). 

Linki zewnętrzne

Read other articles:

Heidi Hulan Heidi Hulan en 2018 Embajadora de Canadá en Austria Actualmente en el cargo Desde el 2017 Información personalNacionalidad CanadienseEducaciónEducada en Universidad McGill (B.A. en Filosofía y Ciencias Políticas) Información profesionalOcupación Diplomática [editar datos en Wikidata] Heidi Alberta Hulan es una política y diplomática canadiense. Ha sido embajadora de Canadá en Austria desde 2017. Educación Hulan es licenciada en filosofía y ciencias pol...

 

Медіна-де-лас-ТорресMedina de las Torres Герб {{{official_name}}}ГербМуніципалітетКраїна  ІспаніяАвтономна спільнота ЕстремадураПровінція БадахосКоординати 38°20′38″ пн. ш. 6°24′43″ зх. д. / 38.344° пн. ш. 6.412° зх. д. / 38.344; -6.412Координати: 38°20′38″ пн. ш. 6°24...

 

Queensland Railways AC16 classAC16 221A pictured outside the Ipswich Railway WorkshopsType and originPower typeSteamBuilderBaldwin Locomotive WorksSerial number69451-69470ModelUSATC S118 ClassBuild date1943Total produced20SpecificationsConfiguration:​ • Whyte2-8-2Gauge1,067 mm (3 ft 6 in)Leading dia.2 ft 2 in (660 mm)Driver dia.4 ft 0 in (1,219 mm)Trailing dia.2 ft 6 in (762 mm)Length59 ft 5+1⁄2...

2006 American filmHow to Eat Fried WormsTheatrical release posterDirected byBob DolmanScreenplay byBob DolmanBased onHow to Eat Fried Wormsby Thomas RockwellProduced by Mark Johnson Philip Steuer Starring James Rebhorn Kimberly Williams-Paisley Tom Cavanagh CinematographyRichard RutkowskiEdited by Janice Hampton Frederick Wardell Music by Mark Mothersbaugh Bob Mothersbaugh ProductioncompanyWalden MediaDistributed byNew Line CinemaRelease date August 25, 2006 (2006-08-25) Runnin...

 

Komisi Pusat Inspeksi Disiplin Partai Komunis Tiongkok 中国共产党中央纪律检查委员会Lambang Partai Komunis TiongkokJenisJenisLembaga kontrol Jangka waktu5 tahunPimpinanSekretarisZhao Leji sejak 25 Oktober 2017 Wakil SekretarisYang Xiaodu, Zhang Shengmin, Liu Jinguo, Yang Xiaochao, Li Shulei, Xu Lingyi, Xiao Pei, Chen Xiaojiang Sekretaris JenderalYang Xiaochao sejak Juli 2015 Lembaga indukKomite Pusat Partai Komunis Tiongkok Dipilih olehKongres Nasional Partai Komunis Tiongkok Ber...

 

Sir John ConroyBt KCHLukisan tentang Sir John Conroy, gelar bangsawan Inggris pertama pada tahun 1837 karya Henry William Pickersgill[1]LahirJohn Ponsonby Conroy(1786-10-21)21 Oktober 1786Maes-y-castell, Caerhun, Caernarvonshire, WalesMeninggal2 Maret 1854(1854-03-02) (umur 67)Arborfield Hall, sekitar Reading, Berkshire, InggrisDikenal atasKepala ajudan Pangeran Edward, Adipati Kent dan Strathearn; Pengawas keuangan Putri Victoria dari Saxe-Coburg-Saalfeld di Istana Kensington, p...

Swedish actress This article has multiple issues. Please help improve it or discuss these issues on the talk page. (Learn how and when to remove these template messages) This article possibly contains original research. Please improve it by verifying the claims made and adding inline citations. Statements consisting only of original research should be removed. (June 2019) (Learn how and when to remove this template message) This article may contain an excessive amount of intricate detail that...

 

American musical television film ZombiesPromotional posterGenre Musical Zombie Based onZombies & Cheerleadersby David Light & Joseph RasoWritten byDavid Light & Joseph RasoDirected byPaul HoenStarring Milo Manheim Meg Donnelly Trevor Tordjman Kylee Russell Carla Jeffery James Godfrey ComposerGeorge S. ClintonCountry of originUnited StatesOriginal languageEnglishProductionExecutive producers Effie Brown Paul Hoen ProducerMary PantelidisCinematographyRobert DrinkmannEditorLisa Jane ...

 

1982 studio album by JandekLiving in a Moon So BlueStudio album by JandekReleased1982GenreFolk, blues, outsiderLength43:15LabelCorwood IndustriesProducerCorwood IndustriesJandek chronology Chair Beside a Window(1982) Living in a Moon So Blue(1982) Staring at the Cellophane(1982) Professional ratingsReview scoresSourceRatingAllMusic [1]OP Magazine, Issue S(unfavorable) [2]OP Magazine, Issue T(favorable) [3]Forced Exposure(favorable) [4] Living in a Moon ...

Nepalese architect Jogbir Sthapit Old Narayanhiti Palace ca. 1920, demolished in 1958. Swayambhu stupa after restoration, ca 1920. Jogbir Sthāpit (Nepali: जोगवीर स्थापित) (alternative names: Joglāl Sthāpit, Bhāju Mān Sthāpit and Jogbir Nāyo) (1838–1926) was a renowned Nepalese architect best known as the designer of Narayanhiti Royal Palace and renovator of the Swayambhu stupa in Kathmandu.[1][2] He was a master of both Western and traditiona...

 

Largest of the Apostle Islands in Lake Superior An early map of Chequamegon Bay. The ferry Nichevo II, about to leave for Madeline Island. Nichevo is Russian for no matter.[1] Madeline Island is an island in Lake Superior. Now part of Ashland County, Wisconsin, it has long been a spiritual center of the Lake Superior Chippewa. Although the largest of the Apostle Islands, it is not included in the Apostle Islands National Lakeshore. It is the only island in the Apostle Island chain ope...

 

Trade identifier of products or services For other uses, see Trademark (disambiguation). For guidelines on using trademarks within Wikipedia, see Wikipedia:Manual of Style/Trademarks. Registered trademark symbolTrademark symbol Intellectual property Authors' rights Copyleft Copyright Database right Farmers' rights Geographical indication Indigenous intellectual property Industrial design right Integrated circuit layout design protection Moral rights Patent Peasants' rights Plant breeders' rig...

Italian road bicycle racer This biography of a living person needs additional citations for verification. Please help by adding reliable sources. Contentious material about living persons that is unsourced or poorly sourced must be removed immediately from the article and its talk page, especially if potentially libelous.Find sources: Emanuele Bindi – news · newspapers · books · scholar · JSTOR (March 2020) (Learn how and when to remove this template m...

 

Pakistani TV series or programme BetiGenreSerial dramaCreated byAbdullah SejaWritten bySophia KhurramDirected byMohsin MirzaStarringSaheefa Jabbar KhattakFahad MirzaAsma AbbasCountry of originPakistanOriginal languageUrduNo. of episodes24ProductionProducerAbdullah SejaProduction locationsKarachi, SindhCamera setupMulti-camera setupProduction companyIdream EntertainmentOriginal releaseNetworkARY DigitalRelease11 December 2018 (2018-12-11) –26 February 2019 (2019-02-26) Be...

 

Indian university This article about higher education may require cleanup. Please review editing advice and help improve this article. (March 2020) National Institute of Technology UttarakhandMottoAbhyasadhyarayetah VidyaMotto in EnglishKnowledge is maintained through Practice and HardshipTypePublic technical universityEstablished2009ChairmanDr. R. K. TyagiDirectorProf. Lalit Kumar AwasthiAddressNH7, Srinagar, Uttarakhand, India30°13′06″N 78°46′00″E / 30.21843°...

Peta menunjukkan lokasi Bataan Bataan merupakan sebuah provinsi di Filipina. Ibu kotanya ialah Balanga City. Provinsi ini terletak di Region Luzon Tengah. Provinsi ini memiliki luas wilayah 1.373 km² dengan memiliki jumlah penduduk sebanyak 662.153 jiwa (2007) dengan memiliki angka kepadatan penduduk 482 jiwa/km². Pembagian wilayah Provinsi Bataan terbagi menjadi 11 munisipalitas, yaitu: Abucay Bagac Dinalupihan Hermosa Limay Mariveles Morong Orani Orion Pilar Samal Sarana pendidikan W...

 

Loteng paduan suara Kapel Sistina pada awal abad ke-17, digambarkan oleh Agostino Tassi (di sini dalam salinan tahun 1848 oleh Ingres). Paduan Suara Kapel Sistina atau secara resmi Coro della Cappella Musicale Pontificia Sistina dalam bahasa Italia, adalah paduan suara pribadi Paus. Ia melakukan fungsi kepausan di Kapel Sistina dan di gereja lain mana pun di Roma di mana Paus memimpin, termasuk Basilika Santo Petrus. Salah satu paduan suara tertua di dunia, paduan suara ini dibentuk sebagai p...

 

Largest low pitched instrument in the saxophone family Subcontrabass SaxophoneWoodwind instrumentClassification Single-reedHornbostel–Sachs classification422.212-71(Single-reed aerophone with keys)Inventor(s)Adolphe SaxDevelopedConceived as part of Sax's 1846 patent; first playable instrument built by J’Élle Stainer in 2010Playing range Subcontrabass saxophone in B♭ sounds three octaves and a major second lower than written.Related instruments Sizes:SoprilloSopraninoSopranoAltoTenorBar...

Roger Hassenforder (* 23. Juli 1930 in Sausheim im Elsass; † 3. Januar 2021 in Colmar[1]) war ein französischer Radrennfahrer und Gastronom. Hassenforder galt als Unikum und „boute-en-train“ („Ulknudel“) im Hauptfeld der Tour de France. Er wurde international berühmt durch spektakuläre Einlagen wie zum Beispiel Interviews während der Fahrt. Seine acht Etappenerfolge bei der Tour fuhr er von 1953 bis 1959 ein und war dort auch 1953 vier Tage Träger des Gelben Trikots. Er...

 

Yang Berhormat Dato' HajahSiti Zailah Mohd Yusoff DJMK, JMK, SMK (Kelantan) سيتي زايلة بنت محمد يوسفAnggota Parlimen Malaysiauntuk Rantau PanjangPenjawat kiniMemegang jawatan 19 Disember 2022Dalam jawatan28 April 2008 – 10 Oktober 2022Didahului oleh Abdul Fatah HaronMajoriti4,486Timbalan Menteri Pembangunan Wanita, Keluarga dan MasyarakatDalam jawatan30 Ogos 2021 – 10 Oktober 2022RajaAl-Sultan AbdullahPerdana Menteri Ismail Sabri YaakobMenteri Yan...

 

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!