Czarna wdowa (Latrodectus mactans) – gatunek silnie jadowitego pająka z rodziny
omatnikowatych, największy przedstawiciel tej rodziny. Przeciętna długość ciała dorosłej samicy wynosi 8–10 mm. Samce są zdecydowanie mniejsze – długość ich ciała wynosi zwykle 3–4 mm[2]. Charakterystyczny wygląd nadaje mu czerwona plamka w kształcie klepsydry na spodzie opistosomy. Czarna wdowa jest często mylona z karakurtem.
Latrodectus mactans zamieszkuje wszystkie stany Stanów Zjednoczonych z wyjątkiem Alaski. Występuje również w Meksyku, na Kubie, w Gwatemali, Belize, Hondurasie, Salwadorze aż do Nikaragui i Kostaryki. Dużo osobników zaobserwowano na Jamajce, Haiti i Dominikanie. Spotykany również na Bermudach i Hawajach.
Zaniepokojona ukrywa się, ale lubi żyć blisko ludzi. Jej jad, neurotoksyna, jest 15 razy silniejszy od jadu grzechotnika[2][3], zabija owady i paraliżuje ssaki i ptaki, u człowieka powoduje zatrucie, silne bóle, jednak bardzo rzadko powoduje śmierć, ponieważ pająk wstrzykuje bardzo małą dawkę jadu[3]. Ugryzienie nie jest bolesne[4], dotkliwe są natomiast skurcze mięśni występujące 20–30 minut po ukąszeniu, z czego najgorsze mogą być bóle kurczowe brzucha trwające nawet do 48 godzin.
Jeżeli samiec Latrodectus mactans po kopulacji zbyt długo zwleka z odstąpieniem od samicy może zostać przez nią zjedzony. Czarne wdowy żywią się głównie owadami. Większość z nich żyje 1 rok. Jest gatunkiem występującym licznie i nie wymaga ochrony.
Nazwą czarna wdowa określane są także inne gatunki z rodzaju Latrodectus, których wygląd oraz sposób życia jest zbliżony do Latrodectus mactans.
W Polsce amatorska hodowla czarnej wdowy jest kategorycznie zabroniona[5].
Przypisy
Bibliografia
- Mały słownik zoologiczny: bezkręgowce. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1984. ISBN 83-214-0428-6. Brak numerów stron w książce
Identyfikatory zewnętrzne:
