Stanisław Hiller

Stanisław Hiller

Data i miejsce urodzenia	27 grudnia 1891 Łódź
Data i miejsce śmierci	5 lipca 1965 Gdańsk
profesor nauk medycznych
Specjalność: embriologia, histologia
Alma Mater	Uniwersytet Jagielloński
Doktorat	1921
Profesura	1938
Polska Akademia Umiejętności
Status	członek korespondent
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Uniwersytet Jagielloński Uniwersytet Stefana Batorego Akademia Medyczna w Gdańsku

Grób profesorów Stanisława Hillera i Jerzego Dybickiego na cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku

Stanisław Hiller (ur. 27 grudnia 1891 w Łodzi, zm. 5 lipca 1965 w Gdańsku) – polski histolog i embriolog.

Życiorys

W 1911 zdał maturę w Gimnazjum Polskim w Łodzi^[1]. Od 1912 roku studiował na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Był uczniem profesora Emila Godlewskiego (młodszego)^[2]. W 1914 walczył w 1 Kompanii Kadrowej Józefa Piłsudskiego. W latach 1914–1917 pełnił funkcję szefa sanitarnego 1 pułku piechoty I Brygady Legionów Polskich^[1]. W 1918 brał udział w walkach o Lwów z Ukraińcami, w szeregach 1 Dywizji Piechoty Legionów walczył w wojnie polsko-bolszewickiej^[1].

W 1921 obronił pracę doktorską. W latach 1926–27 przebywał na stypendium Fundacji Rockefellera w Stanach Zjednoczonych. Odbywał staże w Uniwersytecie Cornella i Uniwersytecie Yale. Podczas studiów pracował w Zakładzie Fizjologii, następnie w Zakładzie Biologii i Embriologii Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1928 otrzymał stopień doktora habilitowanego na podstawie rozprawy Wpływ głodu na regenerację u aksolotla^[1]. W latach 1929–39 pełnił funkcję kierownika Katedry Histologii i Embriologii Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie. W 1929 otrzymał tytuł profesora tytularnego, zaś w 1938 – profesora zwyczajnego. W roku akademickim 1935/1936, 1937/1938 i 1939 był dziekanem Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Stefana Batorego^[3].

Podczas II wojny światowej pracował w wileńskich szpitalach i uczestniczył w tajnym nauczaniu^[1].

W 1945 przybył do Gdańska, gdzie objął funkcję kierownika Zakładu Embriologii i Histologii Akademii Lekarskiej, w 1950 przemianowanej na Akademię Medyczną^[3]. Kierował zakładem do emerytury w 1962. W latach 1959–1962 był prorektorem Akademii Medycznej. Pełnił obowiązki kuratora Bratniej Pomocy Studentów tej uczelni^[1].

Był autorem 30 prac naukowych i 86 rozdziałów w podręcznikach dla studentów i lekarzy oraz artykułów o charakterze popularnonaukowym^[1]. Zajmował się m.in. procesami regeneracji tkanki mięśniowej i nerwowej bezkręgowców^[4]. Wykonał pionierskie w Polsce histochemiczne badania organogenezy u kręgowców. Przedmiotem jego zainteresowań naukowych były mszywioły.

W 1939 został członkiem korespondentem Polskiej Akademii Umiejętności^[3]. Od 1959 do 1963 był prezesem Gdańskiego Towarzystwa Naukowego^[5]. W 1963 r. otrzymał tytuł "Bene Meritus" Polskiego Towarzystwa Histochemików i Cytochemików^[6].

Został pochowany na cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku (rejon IX, kwatera profesorów)^[7].

Przypisy

1. Uleczyć z niewoli. Sylwetki wybranych postaci walczących o niepodległość związanych z historią naszej Uczelni. gumed.edu.pl. [dostęp 2019-01-20].
2. Zakład Embiologii. informator.gumed.edu.pl. [dostęp 2019-01-20].
3. Stanisław Hiller. gedanopedia.pl. [dostęp 2019-01-20].
4. Hiller Stanisław, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2019-01-20] .
5. O GTN. gtn.cba.pl. [dostęp 2019-01-20].
6. Profesorowie wyróżnieni godnością Członka Honorowego PTHC. histochemia.org. [dostęp 2019-01-20].
7. Stanisław Hiller. cmentarze-gdanskie.pl. [dostęp 2019-01-20].

Kontrola autorytatywna (osoba):

• ISNI: 000000007196406X
• VIAF: 101892111
• GND: 1016435177
• NKC: mub20211102665
• PLWABN: 9810613864305606
• NUKAT: n96402490

Encyklopedie internetowe:

• PWN: 3911723