Emil Godlewski (młodszy) (ur. 12 sierpnia 1875 w Hołosku Wielkim , zm. 25 kwietnia 1944 w Krakowie ) – polski lekarz, profesor embriologii i biologii, pułkownik lekarz Wojska Polskiego .
Emil Godlewski Grobowiec rodziny Godlewskich
Syn Emila Godlewskiego (starszego) i Zofii z Roszkowskich. Po ukończeniu gimnazjum św. Anny wstąpił na wydział medyczny i filozoficzny Uniwersytetu Jagiellońskiego , naukę kontynuował w Monachium , Koloszwarze i Neapolu . Po powrocie do Krakowa rozpoczął pracę naukową na macierzystej uczelni, w 1906 został profesorem UJ. Pełnił funkcję dziekana Wydziału Lekarskiego UJ (w latach 1917/18, 1918/19 i 1931/32). Podczas I wojny światowej wspólnie z Leonem Marchlewskim będąc członkami Książęco-Biskupiego Komitetu Pomocy zainicjował powstanie kolumn sanitarnych i tymczasowych szpitali w małych miejscowościach. Organizował akcje szczepień przeciwko czerwonce bakteryjnej , cholerze , ospie prawdziwej oraz durowi brzusznemu i osutkowemu. Współtworzył w Zakopanem schroniska dla dzieci chorych na gruźlicę, budowę szpitala epidemicznego i łazienek miejskich, za co otrzymał honorowe obywatelstwo tego miasta. W 1918 wraz z Kazimierzem Majewskim założył Zakład Leczniczo-Wychowawczy dla Dzieci Chorych na jaglicę w Witkowicach , działający do 1950[1] [2] Polskiej Akademii Umiejętności [3] Towarzystwa Naukowego Warszawskiego . Doktorat pod jego kierownictwem obroniła Irena Latinik-Vetulani .
W 1918 pozostawał w ewidencji oficerskiego korpusu lekarzy c. k. Obrony Krajowej , jako lekarz pułkowy ze starszeństwem z 15 października 1914[4] Bolesław Roja „w uznaniu nadzwyczajnych zasług położonych w służbie wojskowo-lekarskiej” mianował go na stopień majora lekarza z rangą od 1 listopada 1918 i podpułkownika z rangą od 1 grudnia tego roku[5] 5 Batalionu Sanitarnego w Krakowie[6]
W 1920, z ramienia rządu, został nadzwyczajnym komisarzem do walki z epidemiami. W 1922 wybrany do Senatu RP z ramienia ZLN (Narodowa Demokracja ), zasiadał tam do 1927. Otrzymał tytuł doktora honoris causa na Uniwersytecie Jagiellońskim i Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie . W 1935 został laureatem nagrody naukowej m. Warszawy , od 1936 był członkiem Papieskiej Akademii Nauk [7] Rady Miasta Krakowa z 1938 został wiceprezesem Prezydium Polskiego Bloku Katolickiego[8]
Od 1920 żonaty z Jadwigą z Dydyńskich . Adoptowali córkę Irenę, późniejszą żonę Janusza Zielonackiego[9]
Został pochowany na cmentarzu Rakowickim (kwatera X-płd-po prawej Piwockich)[10] [11]
Ordery i odznaczenia
W Krakowie w Dzielnicy VI Bronowice , w Mydlnikach znajduje się ulica Emila Godlewskiego[14]
Przypisy
↑ Roman Moraczewski . nekrologi.wyborcza.pl. [dostęp 2015-03-28].↑ Historia . wso.krakow.pl. [dostęp 2015-03-29].↑ Emil Godlewski . Pontificia accademia delle scienze. [dostęp 2015-10-10]. (ang. ) .↑ a b Ranglisten 1918 ↓
↑ Mianowania Polska Komenda Wojskowa w Krakowie . ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓
↑ Zmarli akademicy Papieskiej Akademii Nauk . [dostęp 2021-12-26].↑ Prezydium Polskiego Bloku Katolickiego Głos Narodu ”. Nr 314, s. 9–12, 15 listopada 1938. ↑ Emil Godlewski junior, Kronika działalności na polu opieki sanitarnej 1940-1941, oprać. Urszula Perkowska, "Krakowski Rocznik Archiwalny" t. 9, 2003, s. 256
↑ Lokalizator Grobów – Zarząd Cmentarzy Komunalnych .↑ Jan Wiktor Tkaczyński (red.): Pro Memoria II. Profesorowie Uniwersytetu Jagiellońskiego spoczywający na Cmentarzu Rakowickim i Salwatorskim 1803-2015 . Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2016, s. 89. ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924 Prezydium Rady Ministrów , 1926, s. 15.↑ M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 464 ↑ Teresa Stanisławska, Jan Adamczewski: Kraków ulica imienia . Kraków: Oficyna Wydawnicza „BIK”, 2000, ISBN 83-87023-08-6
Bibliografia
.jpg)
