kierownik Zakładu Chemii Fizycznej PS dziekan Wydziału Chemicznego i prorektor PS ds Nauczania oraz ds Badań Naukowych i Współpracy z Gospodarką Narodową
Po zakończeniu wojny (w kwietniu 1945) rozpoczął pracę w Katedrze Chemii Rolnej SGGW jako młodszy asystent, a na początku 1946 wznowił przerwane studia na Politechnice Warszawskiej. W tym samym roku został wysłany z grupą studentów do Danii, gdzie pracował w laboratorium chemii organicznej.
W lutym 1947 rozpoczął pracę w Katedrze Chemii Fizycznej PW – w dziedzinie, której poświęcił resztę życia zawodowego. Był uczniem Wojciecha Świętosławskiego (1947), współpracował też z Witoldem Tomassim[4][a]. W latach 1947–1952 zajmował stanowisko asystenta, a następnie starszego asystenta[1]. Pracę magisterską obronił 13 lipca 1949 z wynikiem bardzo dobrym, uzyskując tytuł zawodowy magistra inżyniera chemii, a 30 listopada 1951 otrzymał stopień doktoranauk technicznych[1][3]. Po przeprowadzce do Szczecina w grudniu 1952 został kierownikiem Katedry i Zakładu Chemii Fizycznej w Szkole Inżynierskiej, przekształconej w 1955 w Politechnikę Szczecińską. Funkcję tę pełnił przez kolejne 34 lata. Był również dziekanem Wydziału Chemicznego i prorektorem Politechniki. Przez wiele lat pełnił funkcję opiekuna Chóru Akademickiego Politechniki Szczecińskiej (obecnie imienia Profesora Jana Szyrockiego)[5].
Prof. Stanisław Bursa (ok. 1960) w gabinecie w budynku „Starej Chemii” (Szczecin, ul. Pułaskiego 10)Politechnika Szczecińska – budynek Wydziału Technologii Chemicznej („Stara Chemia”), ul. Pułaskiego 10, miejsce pracy prof. Stanisława Bursy w latach 1952–1972Politechnika Szczecińska – budynek „Nowa Chemia”, do którego w 1972 roku przeniesiono Instytut Inżynierii Chemicznej i Chemii Fizycznej, Aleja Piastów 42
Stanisław Bursa został zatrudniony w Szkole Inżynierskiej w Szczecinie 1 grudnia 1952 na etacie samodzielnego pracownika nauki. W kalendarium Zakładu Chemii Fizycznej i Podstaw Ochrony Środowiska ZUT są wymienione następujące daty[8][3]:
1950 – powołanie Katedry Chemii Fizycznej pod kierownictwem doc. dr. inż. Kazimierza Kapitańczyka w Szkole Inżynierskiej w Szczecinie,
1952 – powierzenie kierownictwa Katedry i Zakładu Chemii Fizycznej dr. inż. Stanisławowi Bursie
1955 – przekształcenie Szkoły Inżynierskiej w Politechnikę Szczecińską
1970 – utworzenie Instytutu Inżynierii Chemicznej i Chemii Fizycznej, do którego włączono Katedrę Chemii Fizycznej jako jeden z zakładów
1987 – przejęcie kierownictwa Zakładu Chemii Fizycznej, po zmarłym prof. dr. inż. Stanisławie Bursie, przez dr. hab. inż. Jerzego Straszko.
dziekana Wydziału Chemicznego (w latach 1953–1956 i 1969–1973)
prorektora Politechniki Szczecińskiej ds. nauczania (1959–1965)
prorektora Politechniki Szczecińskiej ds. badań naukowych i współpracy z gospodarką narodową (1977–1981)
dyrektora Instytutu Inżynierii Chemicznej i Chemii Fizycznej (1970–1977)[1].
Kształcenie kadry
Stanisław Bursa prowadził zajęcia dydaktyczne z przedmiotów chemia fizyczna, termodynamika chemiczna i procesowa, fizyczne metody badania związków organicznych. Był promotorem 45 prac dyplomowych. Był promotorem w 11 przewodach doktorskich, m.in. promotora prac własnych asystentów[8]:
1985 – Magdaleny Olszak-Humienik i Andrzeja Wieczorka.
Opiniował 12 prac habilitacyjnych (w tym dwie – własnych wychowanków) i był recenzentem w 43 przewodach doktorskich[1].
Publikacje
Stanisław Bursa jest autorem lub współautorem 76 artykułów naukowych i 5 wydawnictw książkowych[1]. Zajmował się zastosowaniami chemii fizycznej w rozwiązywaniu problemów technologii chemicznej – współpracował w tym zakresie z Józefem Szarawarą, specjalistą w dziedzinie termodynamiki chemicznej. Opracował podręcznik akademicki „Chemia fizyczna”, który był kilkakrotnie wznawiany (kolejne wydania z lat: 1972 – cz. 1[9], 1975 – cz. 2[10], 1976[11], 1979[12]). Merytoryczny zakres artykułów naukowych ilustrują przykłady[13]:
„Utlenianie odpadowego chlorowodoru i chlorków kwasem azotowym” (1981)[14]
„Równowagi fazowe ciało stałe-ciecz w układach dwóch par związków wymiennych” (1982)[15]
„Dezodoryzacja gazów i ścieków, cz. 1. Dezodoryzacja na drodze ozonowania” (1985)[16]
„Odzyskiwanie N,N-dwumetyloformamidu i ketonu metylowoetylowego z roztworów wodnych” (1986)[17]
„Wykorzystanie odpadowego siarczanu żelazawego do otrzymywania siarczanu amonowo-potasowego i tlenków żelaza” (1990, wydano po śmierci St. Bursy)[18].
Otrzymał również liczne nagrody Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego oraz rektora Politechniki[1].
Uwagi
↑Wojciech Świętosławski kierował Katedrą Chemii Fizycznej PW w 1947 roku, po czym przeniósł się do Uniwersytetu Warszawskiego. Witold Tomassi był kierownikiem pracowni chemii fizycznej, która została uruchomiona jako pierwsza na Wydziale Chemicznym PW po wojnie, a następnie kierownikiem Katedry.
Przypisy
↑ abcdefghijklKomitet Organizacyjny Zjazdu Absolwentów Wydziału Technologii i Inżynierii Chemicznej: 50 lat Wydziału 1947–1997. Szczecin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Szczecińskiej, 1997, s. 114-116. ISBN 83-87423-35-1. (pol.).
↑Praca zbiorowa, red. Tadeusz Białecki: Encyklopedia Szczecina, t. I, A–O. Szczecin: Uniwersytet Szczeciński, Instytut Historii, Zakład Historii Pomorza Zachodniego, 1999, s. 141. ISBN 83-7241-089-5. (pol.).Sprawdź autora:1.
↑ abcdeWniosek o nadanie przez
Radę Państwa tytułu naukowego profesora nauk chemicznych. W: prof. Stanisław Bursa: Zestawienie otrzymanych odznaczeń państwowych i wyróżnień. Życiorys. Szczecin: 1987. (pol.). Brak numerów stron w książce
↑Artur Komorowski: Aleja Zasłużonych. [w:] Cmentarz Centralny w Szczecinie [on-line]. www.cmentarzcentralny.szczecin.pl. [dostęp 2011-10-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-03)]. (pol.).
↑Stanisław Bursa i wsp.. Utlenianie odpadowego chlorowodoru i chlorków kwasem azotowym. „Prace Naukowe Politechniki Szczecińskiej”. 164 (Instytut Inżynierii Chemicznej i Chemii Fizycznej nr 6), 1981. Wydawnictwo Uczelniane PS. (pol.).brak numeru strony
↑Przepiera Aleksander i wsp.. Wykorzystanie odpadowego siarczanu żelazawego do otrzymywania siarczanu amonowo-potasowego i tlenków żelaza,. „Prace Naukowe Politechniki Szczecińskiej”. 366 (Instytut Technologii Chemicznej nr 11), s. 127–143, 1990. Wydawnictwo Uczelniane PS. (pol.).
.jpg)
.jpg)
