Ten artykuł dotyczy dawnej gminy w woj. lwowskim. Zobacz też: gmina Sokolniki – inne znaczenia tej nazwy.
Sokolniki – dawna gmina wiejska w powiecie lwowskim województwa lwowskiego II Rzeczypospolitej (1934–1939), a także jednostka podziału administracyjnego Generalnego Gubernatorstwa w latach 1941–1944, wchodząca w skład dystryktu galicyjskiego. Siedzibą gminy były Sokolniki.
Gminę utworzono 1 sierpnia 1934 r. w ramach reformy na podstawie ustawy scaleniowej z dotychczasowych gmin wiejskich: Kuhajów, Milatycze, Sokolniki, Sołonka, Wołków, Zagórze i Żyrawka[3].
W latach 1939–1941 zniesiona, będąc okupowana przez ZSRR, gdzie nie funkcjonowały gminy zbiorowe (vide rejon sokolnicki)[4].
W 1941 roku reaktywowana na skutek wojny niemiecko-radzieckiej, po zajęciu obszaru przez władze hitlerowskie. Gmina weszła w skład powiatu lwowskiego (Kreishauptmannschaft Lemberg), należącego do dystryktu Galicja w Generalnym Gubernatorstwie, gdzie została kardynalnie zmodyfikowana. Większą część obszaru przedwojennej gminy Sokolniki (gromady Kuhajów, Milatycze, Sołonka, Wołków, Zagórze i Żyrawka) włączono do nowo utworzonej gminy Milatycze, po czym przy gminie Sokolniki zostały już tylko same Sokolniki. Jednak utratę zrekompenoswano przez powiekszenie jej o pięć gromad (Basiówka, Hodowice, Maliczkowice, Nagórzany i Nawaria), które przed wojną należały do (niereaktywowanej) gminy Nawaria. Ludność gminy w 1943 roku wynosiła 7753[5].
Po II wojnie światowej obszar gminy został włączony do Ukraińskiej SRR[6].
Przypisy
- ↑ a b c pozbawione praw miejskich podczas wojny
- ↑ a b c strzałki wsteczne dotyczą stanu z 1939
- ↑ a b kursywą opisano gminy utworzone przez władze hitlerowskie
- ↑ po wojnie w Polsce