PROFILBARU.COM

Roman Polko
	generał dywizji
Data i miejsce urodzenia	8 listopada 1962 ; Tychy
	Przebieg służby
Lata służby	1981–2009
Siły zbrojne	Siły Zbrojne PRL; Siły Zbrojne RP
Stanowiska	Dowódca JW 4115, 1328, 2305, Zastępca Szefa BBN, p.o. Szefa BBN
Główne wojny i bitwy	UNPROFOR, KFOR, II wojna w Zatoce Perskiej
	Odznaczenia
	;
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Roman Polko (ur. 8 listopada 1962 w Tychach) – generał dywizji Wojska Polskiego, oficer dyplomowany wojsk powietrznodesantowych i sił specjalnych, doktor nauk wojskowych w specjalności kierowanie organizacją.

Życiorys

Wykształcenie

W latach 1981–1985 studiował w Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych we Wrocławiu na kierunku rozpoznawczym, specjalność – działania specjalne (kurs działań specjalnych ukończył w 1985 w Ośrodku Szkolenia Wojsk Lądowych w Elblągu).

Jest również absolwentem Akademii Obrony Narodowej w Warszawie (lata 1994–1996).

W drugiej połowie lat 90. XX w. przeszedł specjalistyczne szkolenia w 75 pułku rangersów Armii Stanów Zjednoczonych w Fort Benning.

W 2002 odbył Wyższy Międzynarodowy Kurs Zarządzania Zasobami Obronnymi (ang. Senior Defense Management International Course) w Ośrodku Podyplomowym Marynarki Wojennej w Monterey (Stany Zjednoczone), natomiast w 2003 ukończył Podyplomowe Studia Strategiczno-Obronne w Akademii Obrony Narodowej.

28 kwietnia 2008 uzyskał stopień naukowy doktora nauk wojskowych w specjalności Kierowanie organizacją (tytuł rozprawy doktorskiej: Zarządzanie i dowodzenie wojskową formacją specjalną GROM). Jest instruktorem spadochronowym, strzeleckim i narciarskim.

Służba wojskowa

W 1981 rozpoczął służbę w Siłach Zbrojnych PRL. Podczas służby wojskowej dowodził jednostkami wojskowymi: 6. Batalionem Desantowo-Szturmowym, 18. Bielskim Batalionem Desantowo-Szturmowym i Grupą Reagowania Operacyjno-Manewrowego GROM.

Na pierwsze stanowisko służbowe skierowano go do 1. Batalionu Szturmowego w Dziwnowie. Po zmianie lokalizacji JW 4101 służył w Lublińcu. Z czasem JW 4101 zmieniła nazwę na 1. pułk specjalny komandosów. W tym okresie dowodził grupą, plutonem i kompanią specjalną, a także brał udział w misji pokojowej na terenie byłej Jugosławii (kwiecień 1992 – grudzień 1993) (UNPROFOR).

W 1996 został starszym oficerem operacyjnym w sztabie 6. Brygady Desantowo-Szturmowej im. gen. bryg. Stanisława Sosabowskiego w Krakowie, a od 1998 był dowódcą 6. Batalionu Desantowo-Szturmowego im. gen. dyw. Edwina Rozłubirskiego w Niepołomicach (obecnie jednostka garnizonu Gliwice). W latach 1999–2000 dowodził 18. Bielskim Batalionem Desantowo-Szturmowym im. kpt. Ignacego Gazurka podczas operacji w Kosowie (KFOR).

Od 2000 do 2004 pełnił funkcję Dowódcy Wojskowej Formacji Specjalnej GROM w Warszawie. Po konflikcie z kierownictwem Sztabu Generalnego Wojska Polskiego odszedł do rezerwy na własną prośbę.

Kiedy był dowódcą GROM, zrealizował misję na pograniczu kosowsko-macedońskim, rozpoczął działania w Afganistanie, a w marcu 2003 wziął udział w II wojnie w Zatoce Perskiej i rozpoczął służbę na misji stabilizacyjnej w Iraku.

Na początku 2006 został przywrócony do służby czynnej i ponownie wyznaczony dowódcą Wojskowej Formacji Specjalnej GROM. Decyzją Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej 7 września 2006 zastąpił adm. floty Ryszarda Łukasika na stanowisku zastępcy szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego.

Od 8 sierpnia 2007 do 19 listopada 2007 p.o. Szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego.

29 stycznia 2009 roku generał dywizji Roman Polko zakończył zawodową służbę wojskową i odszedł do rezerwy^[1].

Służba państwowa

W 2005 roku był doradcą ds. bezpieczeństwa Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawa Lecha Kaczyńskiego. Poparł kandydaturę Lecha Kaczyńskiego w wyborach prezydenckich w 2005 i został członkiem jego Komitetu Honorowego. Po zwycięstwie Prawa i Sprawiedliwości w wyborach parlamentarnych w 2005 roku, objął posadę doradcy Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji Ludwika Dorna ds. zwalczania terroryzmu. 15 kwietnia 2011 powołany przez Prezydenta RP Bronisława Komorowskiego do zespołu zajmującego się Strategicznym Przeglądem Bezpieczeństwa Narodowego^[2].

7 września 2006 został Zastępcą Szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego, a od 8 sierpnia 2007 do 19 listopada 2007 p.o. Szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego. 25 lipca 2008 podał się do dymisji ze stanowiska Zastępcy Szefa BBN. Dymisja została przyjęta^[3].

15 grudnia 2021 został powołany przez Prezydenta RP do Rady ds. Bezpieczeństwa i Obronności^[4].

Inna działalność

W roku 2004 prowadził program Fear Factor – Nieustraszeni nadawany przez telewizję Polsat. W roku 2008 był uczestnikiem jednego z odcinków programu Fort Boyard emitowanego w TVP2.

Jest członkiem Rady Patronackiej Instytutu Jagiellońskiego^[5].

Od 2009 do 2013 był członkiem rady Fundacji Byłych Żołnierzy i Funkcjonariuszy Sił Specjalnych „Szturman”^[6].

W 2011 podłożył głos pod głównego Bohatera w Polskiej Wersji gry SOCOM: Polskie Siły Specjalne.

Publikacje

W 2005 została wydana książka pt. „Gromowładny”, będąca wywiadem-rzeką Magdaleny Łukaszewicz z Romanem Polko. W 2008 ukazała się jego publikacja – koncepcja systemu zwalczania terroryzmu „GROM w działaniach przeciwterrorystycznych”^[7] i napisana wspólnie z żoną książka – poradnik pt. „Armia. Instrukcja obsługi”^[8]. W styczniu 2012 roku ukazała się jego kolejna publikacja napisana wspólnie z żoną Pauliną Polko pt. „RozGROMić konkurencję”^[9], a w 2014 roku kontynuacja – „Szefologika, czyli logika szefowania”^[10]. W 2018 Paulina i Roman Polko wydali książkę „Bezpiecznie już było. Jak żyć w świecie sieci, terrorystów i ciągłej niepewności”^[11], a w 2024 roku "Rozgromić kryzys. Jak żyć w świecie doświadczonym przez pandemię, kryzys i wojnę"^[12].

Awanse

Odznaczenia

Srebrny Krzyż Zasługi – 2002^[15]
Srebrny Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny"
Złoty Medal "Za zasługi dla obronności kraju"
Army Commendation Medal – Stany Zjednoczone
Medal ONZ za misję UNPROFOR – z cyfrą 3 (za odsłużenie trzech 6-miesięcznych zmian)
Medal NATO za misję KFOR – z cyfrą 2 (za odsłużenie dwóch zmian)
Order Świętego Maurycego – The Order of Saint Maurice, Peregrinus no P00011 nadany na wniosek żołnierzy 10th SFG przez US National Infantry Association^[16]
Złota Odznaka GROM^[17] – przyznana 15.05.2001r., odebrana 12.05.2010 r.^[18]^[19]^[20] (patrz: dyskusja)
Krzyż Komandorski Orderu św. Brygidy z Gwiazdą
Odznaka Instruktora Spadochronowego Klasy Mistrzowskiej
Wojskowa Odznaka Sprawności Fizycznej I stopnia
Odznaka pamiątkowa i medal 62 kompanii specjalnej COMMANDO
Odznaka Ranger (amerykańska)
Odznaka Pathfinder (amerykańska)
Odznaka Airborne (amerykańska)
Odznaka absolwenta Akademii Obrony Narodowej
Odznaka pamiątkowa 6 Brygady Desantowo-Szturmowej
Honorowa Odznaka 1 Dywizjonu Lotniczego
Odznaka Pułkowa 1 Pułku Specjalnego Komandosów
Buzdygan – nagroda czasopisma Polska Zbrojna dla wyróżniających się osobowości Wojska Polskiego
Znak FILIPIDES w kategorii HONOROWY ZAWODNIK przyznany przez serwis "Maratony Polskie"^[21]