Renate Götschl (ur. 6 sierpnia 1975 w Judenburgu) – austriacka narciarka alpejska, dwukrotna medalistka olimpijska, wielokrotna medalistka mistrzostw świata, zdobywczyni Pucharu Świata i wielokrotna zdobywczyni Małej Kryształowej Kuli w trzech konkurencjach. Stawała na podium zawodów Pucharu Świata we wszystkich konkurencjach.
Kariera
Pierwsze sukcesy na arenie międzynarodowej Renate Götschl osiągnęła w latach 1988-1990, kiedy zwyciężała w zawodach Trofeo Topolino[1]. W 1992 roku zajęła szesnaste miejsce w zjeździe podczas mistrzostw świata juniorów w Mariborze. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata juniorów w Montecampione wywalczyła srebrny medal w slalomie, rozdzielając na podium Włoszkę Morenę Gallizio i Urškę Hrovat ze Słowenii. Dziesięć dni później w zadebiutowała w zawodach Pucharu Świata, wygrywając slalom w Hafjell. Tym samym już w swoim debiucie nie tylko zdobyła pierwsze punkty, ale odniosła pierwsze zwycięstwo w zawodach tej rangi. Był to jednak jej jedyny start w sezonie 1992/1993, który ukończyła ostatecznie na 57. pozycji.
Kolejne zwycięstwo odniosła 19 grudnia 1993 roku w St. Anton, gdzie okazała się najlepsza w kombinacji. Dzień wcześniej w tej samej miejscowości zajęła drugie miejsce w zjeździe, ulegając tylko swej rodaczce Anji Haas. W sezonie 1993/1994 jeszcze kilkukrotnie plasowała się w czołowej dziesiątce i w efekcie zajęła piętnaste miejsce w klasyfikacji generalnej. Była także trzecia w klasyfikacji kombinacji, ulegając tylko Pernilli Wiberg ze Szwecji i Włoszce Bibianie Perez. Wystartowała także w biegu zjazdowym podczas igrzysk olimpijskich w Lillehammer w lutym 1994 roku, jednak nie ukończyła rywalizacji. Podobne wyniki osiągała w sezonie 1994/1995, w którym trzykrotnie stawała na podium: 10 stycznia we Flachau wygrała supergiganta, 11 marca w Lenzerheide była trzecia w zjeździe, a 19 marca 1995 roku w Bormio zajęła drugie miejsce w supergigancie. Tym razem w klasyfikacji generalnej była czternasta.
Sezon 1995/1996 był pierwszym w jej karierze, w którym nie odniosła żadnego zwycięstwa w Pucharze Świata. Na podium stanęła czterokrotnie: 16 grudnia w St. Anton i 20 stycznia w Cortinie d'Ampezzo była trzecia w zjeździe, a w dniach 2 i 4 lutego 1996 roku w Val d’Isère zajmowała kolejno drugie i trzecie miejsce w supergigancie. Dało jej to dziesiąte miejsce w klasyfikacji generalnej, piąte w supergigancie i szóste w zjeździe. W lutym 1996 roku brała udział w mistrzostwach świata w Sierra Nevada, najlepszy wynik osiągając w kombinacji, którą ukończyła na czwartej pozycji. Uzyskała tam szósty czas w zjeździe do kombinacji i ósmy w slalomie, ostatecznie przegrywając walkę o podium z Norweżką Marianne Kjørstad o 0,30 sekundy. W tej samej konkurencji Götschl zwyciężyła podczas rozgrywanych rok później mistrzostw świata w Sestriere. Po zjeździe zajmowała drugie miejsce, tracąc do prowadzącej Francuzki Florence Masnady 0,50 sekundy. W slalomie uzyskała siódmy wynik, co dało jej jednak najlepszy łączny czas. Ostatecznie o 0,04 sekundy wyprzedziła Niemkę Katję Seizinger, a o 0,06 sekundy pokonała jej rodaczkę, Hilde Gerg. Na tej samej imprezie była też między innymi szósta w supergigancie i ósma w zjeździe. W zawodach pucharowych w najlepszej trójca znalazła się cztery razy, za każdym razem w zjazdach: 7 grudnia w Vail była najlepsza, 1 lutego w Laax i 12 marca w Vail była druga, a 2 marca w Happo One zajęła trzecie miejsce. Sezon 1996/1997 ukończyła na ósmej pozycji, a w klasyfikacji zjazdu wywalczyła pierwszą w karierze Małą Kryształową Kulę.
Najważniejszym punktem sezonu 1997/1998 były igrzyska olimpijskie w Nagano. Najlepszym wynikiem Austriaczki było tam piąte miejsce w supergigancie. Wystartowała również w zjeździe i kombinacji, jednak w obu przypadkach nie ukończyła rywalizacji. Po zjeździe do kombinacji zajmowała trzecie miejsce, tracąc do prowadzącej Seizinger 0,82 sekundy. W slalomie jednak wypadła z trasy i ostatecznie nie była klasyfikowana. W Pucharze Świata sześciokrotnie stawała na podium, w tym po raz kolejny wygrała zjazd, 18 stycznia 1998 roku w Altenmarkt. W klasyfikacji generalnej tym razem była siódma, a w klasyfikacjach zjazdu i supergiganta plasowała się na drugiej pozycji za Seizinger. Sezon 1998/1999 zaczęła między innymi od dwukrotnego zwycięstwa w zjeździe w dniach 27-28 listopada w Lake Louise. W kolejnych startach sezonu na podium stanęła jeszcze sześciokrotnie, odnosząc trzy kolejne zwycięstwa w zjeździe: 22 stycznia w Cortinie d'Ampezzo, 27 lutego w Åre oraz 5 marca 1999 roku w Sankt Moritz. Wyniki te dały jej trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej, za rodaczką Alexandrą Meissnitzer i Hilde Gerg. Zwyciężyła także w klasyfikacji zjazdu i zajęła piąte miejsce w supergigancie. Rozgrywane w 1999 roku mistrzostwa świata w Vail były jedną z najbardziej udanych imprez w jej karierze. W trzech startach wywalczyła tam trzy medale, rozpoczynając od zajęcia drugiego miejsca w supergigancie. W zawodach tych lepsza była tylko Meissnitzer, która okazała się szybsza o 0,03 sekundy. Następnie była druga w kombinacji, rozdzielając Pernillę Wiberg i Florence Masnadę. W konkurencji tej była najlepsza w zjeździe, jednak w slalomie uzyskała szósty wynik, ostatecznie tracąc do zwyciężczyni 0,15 sekundy. W swoim ostatnim starcie wygrała bieg zjazdowy, wyprzedzając Michaelę Dorfmeister i Stefanie Schuster.
Najlepszy wynik w Pucharze Świata osiągnęła w sezonie 1999/2000, zdobywając 1631 punktów i zwyciężając w klasyfikacji generalnej. Na podium stawała jedenaście razy, zwyciężając w supergigancie 16 stycznia w Altenmarkt, 27 lutego w Innsbrucku i 16 marca w Bormio, w zjeździe 19 lutego w Åre i 25 lutego w Innsbrucku oraz w kombinacji 12 lutego 2000 roku w Santa Caterina. Oprócz klasyfikacji generalnej wygrała także w klasyfikacjach supergiganta i kombinacji, a w zjeździe była druga za Niemką Reginą Häusl. Podobne wyniki osiągała w kolejnym sezonie, tym razem trzynaście razy plasując się w najlepszej trójce. Odniosła trzy kolejne zwycięstwa: 2 grudnia w Lake Louise triumfowała w supergigancie, a 17 grudnia w Sankt Moritz i 13 stycznia w Haus była najlepsza w zjeździe. W klasyfikacji generalnej i klasyfikacjach zjazdu oraz supergiganta była druga, a w kombinacji zajęła trzecie miejsce. Na mistrzostwach świata w St. Anton wystartowała w czterech konkurencjach, lecz ukończyła tylko bieg zjazdowy. Zdobyła za to srebrny medal, plasując się 0,14 sekundy za Dorfmeister, a o 0,03 sekundy przed kolejną Austriaczką, Seliną Heregger.
Drugie miejsce w klasyfikacji generalnej zajęła także w sezonie 2001/2002, chociaż na podium nie stawała tak często, jak w dwóch poprzednich latach. Dokonała tego siedmiokrotnie, w tym wygrywając kombinację 13 stycznia w Saalbach-Hinterglemm, zjazd 26 stycznia w Cortinie d'Ampezzo oraz zjazd i kombinację w dniach 2 i 3 lutego w Åre. Götschl zwyciężyła w klasyfikacji kombinacji, jednak w pozostałych konkurencjach zajęła miejsca poza podium klasyfikacji końcowych. Z igrzysk olimpijskich w Salt Lake City wróciła z dwoma medalami. Starty rozpoczęła od wywalczenia brązowego medalu w zjeździe, w którym wyprzedziły ją jedynie Francuzka Carole Montillet i Włoszka Isolde Kostner. Dwa dni później zajęła drugie miejsce w kombinacji, rozdzielając Janicę Kostelić z Chorwacji i Niemkę Martinę Ertl. Po slalomie do kombinacji Götschl zajmowała trzecie miejsce, tracąc do Kostelić 1,06 sekundy. W zjeździe uzyskała jednak najlepszy czas i przesunęła się na drugą pozycję. Zajęła ponadto ósme miejsce w supergigancie, a rywalizacji w slalomie nie ukończyła. Austriaczka wystąpiła na odbywających się rok później mistrzostwach świata w Sankt Moritz, jednak nie zdobyła żadnego medalu. W zjeździe zajęła tam piąte miejsce, a supergiganta ukończyła na ósmej pozycji. W zawodach pucharowych siedem razy stawała na podium, odnosząc cztery kolejne zwycięstwa: 17 i 18 stycznia w Cortinie d'Ampezzo zwyciężała kolejno w supergigancie i zjeździe, 28 lutego w Innsbrucku w supergigancie oraz 12 marca 2003 roku w Hafjell w zjeździe. Sezon 2002/2003 ukończyła na siódmym miejscu, zajmują także drugie miejsce w klasyfikacjach zjazdu i supergiganta.
Przez dwa kolejne sezony zwyciężała w klasyfikacji zjazdu. W tym czasie 22. razy stawała na podium, odnosząc po pięć zwycięstw w zjeździe (20 grudnia 2003 roku w Sankt Moritz, 10 stycznia 2004 roku w Veysonnaz, 10 marca 2004 roku w Sestriere, 15 stycznia 2005 roku w Cortinie d’Ampezzo i 10 marca 2005 roku w Lenzerheide) i supergigancie (7 grudnia 2003 roku w Lake Louise, 16 stycznia 2004 roku w Cortinie d’Ampezzo, 21 lutego 2004 roku w Åre, 12 i 14 stycznia w Cortinie d’Ampezzo). W sezonie 2003/2004 była druga za Szwedką Anją Pärson, a w klasyfikacji supergiganta zwyciężyła. Rok później w klasyfikacji generalnej była trzecia za Pärson i Kostelić, a w supergigancie zajęła drugie miejsce za Dorfmeister. Podczas mistrzostw świata w Bormio w 2005 roku wywalczyła brązowy medal w zjeździe, przegrywając z Kostelić o 0,39 sekundy i z Włoszką Eleną Fanchini o 0,13 sekundy. Ponadto wspólnie z Benjaminem Raichem, Kathrin Zettel, Michaelem Walchhoferem, Nicole Hosp i Rainerem Schönfelderem zdobyła srebrny medal w zawodach drużynowych.
Sezon 2005/2006 był jednym z najsłabszych w jej karierze. W pierwszej części sezonu tylko raz znalazła się w czołowej dziesiątce, a na podium stanęła dopiero 21 stycznia w Sankt Moritz, gdzie była druga w zjeździe. W pozostałych startach wywalczyła jeszcze zwycięstwo w zjeździe 28 stycznia 2006 roku w Cortinie d’Ampezzo, jednak był to jeden z jej ostatnich startów tego sezonu. W klasyfikacji generalnej była dziewiętnasta, a w zjeździe zajęła trzecie miejsce za Dorfmeister i Lindsey Vonn z USA. Wystartowała jeszcze na igrzyskach w Turynie, gdzie zajęła między innymi czwarte miejsce w zbiegu zjazdowym. Walkę o medal przegrała tam z Anją Pärson o 0,07 sekundy. Do wysokiej formy powróciła w sezonie 2006/2007, w którym w czołowej trójce znalazła się trzynaście razy. Odniosła wtedy osiem zwycięstw w zawodach Pucharu Świata, więcej niż jakimkolwiek sezonie: 3 grudnia w Lake Louise, 16 grudnia w Reiteralm, 26 stycznia w San Sicario i 4 marca w Tarvisio wygrywała supergiganty, a 13 stycznia w Altenmarkt, 20 stycznia w Cortinie d’Ampezzo, 27 stycznia w San Sicario i 14 marca 2007 roku w Lenzerheide była najlepsza w zjazdach. W klasyfikacji generalnej dało jej to czwarte miejsce, a w klasyfikacjach zjazdu i supergiganta zdobywała Małą Kryształową Kulę. Ostatnie medale zdobyła na mistrzostwach świata w Åre, gdzie w drużynie reprezentacja Austrii była najlepsza, a w supergigancie Götschl zajęła trzecie miejsce. W marcu 2007 roku doznała kontuzji obu kolan[2].
Startowała jeszcze przez dwa sezony, jednak nie odniosła żadnego zwycięstwa. Na podium stawała siedem razy, w tym po raz ostatni w karierze 11 marca 2009 roku w Åre, gdzie była trzecia w zjeździe. W sezonie 2007/2008 była dziewiąta w klasyfikacji generalnej i druga w klasyfikacji zjazdu. Rok później zajmowała odpowiednio 23. i dziewiąte miejsce. Brała także udział w mistrzostwach świata w Val d’Isère, gdzie w zjeździe zajęła 24. miejsce, a supergiganta nie ukończyła.
Łącznie wygrała 46. zawodów Pucharu Świata, co daje jej czwarte miejsce w klasyfikacji wszech czasów, za Lindsey Vonn, Annemarie Moser-Pröll i Vreni Schneider[3]. Z wynikiem 110. miejsc na podium zawodów tego cyklu jest trzecia w klasyfikacji wszech czasów za Moser-Pröll i Vonn[4]. Kilkukrotnie zdobywała medale mistrzostw Austrii, w tym złote w supergigancie w 1995 roku i zjeździe w 1998 roku. W 2007 roku otrzymała Odznakę Honorową za Zasługi dla Republiki Austrii[5]. Ponadto w latach 1997 i 2005 była wybierana sportsmenką roku w Austrii.
W sierpniu 2009 roku ogłosiła zakończenie kariery. W marcu 2010 roku urodziła córkę, której nadała imię Lara-Sophie[6].
Osiągnięcia
Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Konkurencja
|
Czas biegu
|
Strata
|
Zwyciężczyni
|
DNF
|
19 lutego
|
1994
|
Lillehammer
|
Zjazd
|
1:35,93
|
-
|
Katja Seizinger
|
5.
|
11 lutego
|
1998
|
Nagano
|
Supergigant
|
1:18,02
|
+0,30
|
Picabo Street
|
DNF
|
16 lutego
|
1998
|
Nagano
|
Zjazd
|
1:29,89
|
-
|
Katja Seizinger
|
DNF2
|
17 lutego
|
1998
|
Nagano
|
Kombinacja
|
2:40,74
|
-
|
Katja Seizinger
|
3.
|
12 lutego
|
2002
|
Salt Lake City
|
Zjazd
|
1:39,56
|
+0,83
|
Carole Montillet
|
2.
|
14 lutego
|
2002
|
Salt Lake City
|
Kombinacja
|
2:43,28
|
+1,49
|
Janica Kostelić
|
8.
|
17 lutego
|
2002
|
Salt Lake City
|
Supergigant
|
1:13,59
|
+0,85
|
Daniela Ceccarelli
|
DNF2
|
20 lutego
|
2002
|
Salt Lake City
|
Slalom
|
1:46,10
|
-
|
Janica Kostelić
|
4.
|
15 lutego
|
2006
|
Turyn
|
Zjazd
|
1:56,49
|
+0,71
|
Michaela Dorfmeister
|
26.
|
20 lutego
|
2006
|
Turyn
|
Supergigant
|
1:32,47
|
+2,36
|
Michaela Dorfmeister
|
Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Konkurencja
|
Czas biegu
|
Strata
|
Zwyciężczyni
|
20.
|
12 lutego
|
1996
|
Sierra Nevada
|
Supergigant
|
1:21,00
|
+2,03
|
Isolde Kostner
|
8.
|
18 lutego
|
1996
|
Sierra Nevada
|
Zjazd
|
1:54,06
|
+1,12
|
Picabo Street
|
4.
|
19 lutego
|
1996
|
Sierra Nevada
|
Kombinacja
|
3:19,68
|
+2,97
|
Pernilla Wiberg
|
6.
|
11 lutego
|
1997
|
Sestriere
|
Supergigant
|
1:23,50
|
+0,74
|
Isolde Kostner
|
1.
|
15 lutego
|
1997
|
Sestriere
|
Kombinacja
|
3:03,38
|
-
|
-
|
8.
|
15 lutego
|
1997
|
Sestriere
|
Zjazd
|
1:41,18
|
+1,11
|
Hilary Lindh
|
2.
|
3 lutego
|
1999
|
Vail
|
Supergigant
|
1:20,53
|
+0,03
|
Alexandra Meissnitzer
|
1.
|
7 lutego
|
1999
|
Vail
|
Zjazd
|
1:48,20
|
-
|
-
|
2.
|
8 lutego
|
1999
|
Vail
|
Kombinacja
|
3:08,52
|
+0,15
|
Pernilla Wiberg
|
DNF
|
29 stycznia
|
2001
|
St. Anton
|
Supergigant
|
1:23,44
|
-
|
Régine Cavagnoud
|
2.
|
6 lutego
|
2001
|
St. Anton
|
Zjazd
|
1:36,20
|
+0,14
|
Michaela Dorfmeister
|
DNF
|
2 lutego
|
2001
|
St. Anton
|
Kombinacja
|
2:55,65
|
-
|
Martina Ertl
|
DNF
|
9 lutego
|
2001
|
St. Anton
|
Gigant
|
2:19,01
|
-
|
Sonja Nef
|
8.
|
3 lutego
|
2003
|
Sankt Moritz
|
Supergigant
|
1:27,48
|
+0,78
|
Michaela Dorfmeister
|
5.
|
9 lutego
|
2003
|
Sankt Moritz
|
Zjazd
|
1:34,30
|
+0,35
|
Mélanie Turgeon
|
23.
|
30 stycznia
|
2005
|
Bormio
|
Supergigant
|
1:17,64
|
+2,29
|
Anja Pärson
|
DNF
|
4 lutego
|
2005
|
Bormio
|
Kombinacja
|
2:53,70
|
-
|
Janica Kostelić
|
3.
|
6 lutego
|
2005
|
Bormio
|
Zjazd
|
1:39,90
|
+0,39
|
Janica Kostelić
|
2.
|
13 lutego
|
2005
|
Bormio
|
Drużynowo
|
26 pkt
|
+3 pkt
|
Niemcy
|
3.
|
6 lutego
|
2007
|
Åre
|
Supergigant
|
1:18,85
|
+0,53
|
Anja Pärson
|
7.
|
11 lutego
|
2007
|
Åre
|
Zjazd
|
1:26,89
|
+1,05
|
Anja Pärson
|
1.
|
18 lutego
|
2007
|
Åre
|
Drużynowo
|
18 pkt
|
-
|
-
|
DNF
|
3 lutego
|
2009
|
Val d’Isère
|
Supergigant
|
1:20,73
|
-
|
Lindsey Vonn
|
24.
|
9 lutego
|
2009
|
Val d’Isère
|
Zjazd
|
1:30,31
|
+4,01
|
Lindsey Vonn
|
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Statystyka miejsc na podium
Sezon |
1. miejsce |
2. miejsce |
3. miejsce |
Razem
|
1992/1993 |
1 |
- |
- |
1
|
1993/1994 |
1 |
1 |
- |
2
|
1994/1995 |
1 |
1 |
1 |
3
|
1995/1996 |
- |
1 |
3 |
4
|
1996/1997 |
1 |
2 |
1 |
4
|
1997/1998 |
1 |
4 |
1 |
6
|
1998/1999 |
5 |
2 |
1 |
8
|
1999/2000 |
6 |
2 |
3 |
11
|
2000/2001 |
3 |
4 |
6 |
13
|
2001/2002 |
4 |
3 |
- |
7
|
2002/2003 |
4 |
1 |
2 |
7
|
2003/2004 |
6 |
5 |
3 |
14
|
2004/2005 |
4 |
4 |
- |
8
|
2005/2006 |
1 |
1 |
- |
2
|
2006/2007 |
8 |
4 |
1 |
13
|
2007/2008 |
- |
2 |
4 |
6
|
2008/2009 |
- |
- |
1 |
1
|
suma |
46 |
37 |
27 |
110
|
Zwycięstwa w zawodach
- Hafjell – 14 marca 1993 (slalom)
- St. Anton – 19 grudnia 1993 (kombinacja)
- Flachau – 10 stycznia 1995 (supergigant)
- Vail – 7 grudnia 1996 (zjazd)
- Altenmarkt – 18 stycznia 1998 (zjazd)
- Lake Louise – 27 listopada 1998 (zjazd)
- Lake Louise – 28 listopada 1998 (zjazd)
- Cortina d’Ampezzo – 22 stycznia 1999 (supergigant)
- Åre – 27 lutego 1999 (zjazd)
- Sankt Moritz – 5 marca 1999 (zjazd)
- Altenmarkt – 16 stycznia 2000 (supergigant)
- Santa Caterina – 12 lutego 2000 (kombinacja)
- Åre – 19 lutego 2000 (zjazd)
- Innsbruck – 25 lutego 2000 (zjazd)
- Innsbruck – 27 lutego 2000 (supergigant)
- Bormio – 16 marca 2000 (supergigant)
- Lake Louise – 2 grudnia 2000 (supergigant)
- Sankt Moritz – 17 grudnia 2000 (zjazd)
- Haus – 13 stycznia 2001 (zjazd)
- Saalbach-Hinterglemm – 13 stycznia 2002 (kombinacja)
- Cortina d’Ampezzo – 26 stycznia 2002 (zjazd)
- Åre – 2 lutego 2002 (zjazd)
- Åre – 3 lutego 2002 (kombinacja)
- Cortina d’Ampezzo – 17 stycznia 2003 (supergigant)
- Cortina d’Ampezzo – 18 stycznia 2003 (zjazd)
- Innsbruck – 28 lutego 2003 (supergigant)
- Hafjell – 12 marca 2003 (zjazd)
- Lake Louise – 7 grudnia 2003 (supergigant)
- Sankt Moritz – 20 grudnia 2003 (zjazd)
- Veysonnaz – 10 stycznia 2004 (zjazd)
- Cortina d’Ampezzo – 16 stycznia 2004 (supergigant)
- Åre – 21 lutego 2004 (supergigant)
- Sestriere – 10 marca 2004 (zjazd)
- Cortina d’Ampezzo – 12 stycznia 2005 (supergigant)
- Cortina d’Ampezzo – 14 stycznia 2005 (supergigant)
- Cortina d’Ampezzo – 15 stycznia 2005 (zjazd)
- Lenzerheide – 10 marca 2005 (zjazd)
- Cortina d’Ampezzo – 28 stycznia 2006 (zjazd)
- Lake Louise – 3 grudnia 2006 (supergigant)
- Reiteralm – 16 grudnia 2006 (supergigant)
- Altenmarkt – 13 stycznia 2007 (zjazd)
- Cortina d’Ampezzo – 20 stycznia 2007 (zjazd)
- San Sicario – 26 stycznia 2007 (supergigant)
- San Sicario – 27 stycznia 2007 (zjazd)
- Tarvisio – 4 marca 2007 (supergigant)
- Lenzerheide – 14 marca 2007 (zjazd)
- 46 zwycięstw (24 zjazdy, 17 supergigantów, 4 kombinacje i 1 slalomy)
Pozostałe miejsca na podium
- St. Anton – 18 grudnia 1993 (zjazd) – 2. miejsce
- Lenzerheide – 11 marca 1995 (zjazd) – 3. miejsce
- Bormio – 19 marca 1995 (supergigant) – 2. miejsce
- St. Anton – 16 grudnia 1995 (zjazd) – 3. miejsce
- Cortina d’Ampezzo – 20 stycznia 1996 (zjazd) – 3. miejsce
- Val d’Isère – 2 lutego 1996 (supergigant) – 2. miejsce
- Val d’Isère – 4 lutego 1996 (supergigant) – 3. miejsce
- Laax – 1 lutego 1997 (zjazd) – 2. miejsce
- Happo One – 2 marca 1997 (zjazd) – 3. miejsce
- Vail – 12 marca 1997 (zjazd) – 2. miejsce
- Lake Louise – 4 grudnia 1997 (zjazd) – 3. miejsce
- Val d’Isère – 18 grudnia 1997 (supergigant) – 3. miejsce
- Cortina d’Ampezzo – 22 stycznia 1998 (zjazd) – 2. miejsce
- Cortina d’Ampezzo – 24 stycznia 1998 (supergigant) – 2. miejsce
- Åre – 31 stycznia 1998 (zjazd) – 2. miejsce
- Mammoth Mountain – 4 grudnia 1998 (supergigant) – 2. miejsce
- Veysonnaz – 19 grudnia 1998 (zjazd) – 3. miejsce
- Sankt Moritz – 6 marca 1999 (supergigant) – 2. miejsce
- Sankt Moritz – 18 grudnia 1999 (zjazd) – 2. miejsce
- Santa Caterina – 11 lutego 2000 (supergigant) – 3. miejsce
- Innsbruck – 26 lutego 2000 (supergigant) – 2. miejsce
- Lenzerheide – 5 marca 2000 (zjazd) – 3. miejsce
- Bormio – 15 marca 2000 (zjazd) – 3. miejsce
- Lake Louise – 30 listopada 2000 (zjazd) – 3. miejsce
- Sankt Moritz – 16 grudnia 2000 (zjazd) – 2. miejsce
- Sestriere – 19 grudnia 2000 (gigant) – 3. miejsce
- Maribor – 6 stycznia 2001 (gigant) – 3. miejsce
- Haus – 13 stycznia 2001 (supergigant) – 3. miejsce
- Flachau – 14 stycznia 2001 (kombinacja) – 3. miejsce
- Cortina d’Ampezzo – 19 stycznia 2001 (zjazd) – 2. miejsce
- Cortina d’Ampezzo – 20 stycznia 2001 (supergigant) – 3. miejsce
- Garmisch-Partenkirchen – 16 lutego 2001 (supergigant) – 2. miejsce
- Lenzerheide – 25 lutego 2001 (supergigant) – 2. miejsce
- Val d’Isère – 15 grudnia 2001 (supergigant) – 2. miejsce
- Saalbach-Hinterglemm – 12 stycznia 2002 (zjazd) – 2. miejsce
- Cortina d’Ampezzo – 25 stycznia 2002 (supergigant) – 2. miejsce
- Lake Louise – 7 grudnia 2002 (zjazd) – 3. miejsce
- Cortina d’Ampezzo – 15 stycznia 2003 (supergigant) – 2. miejsce
- Innsbruck – 2 marca 2003 (supergigant) – 3. miejsce
- Lake Louise – 6 grudnia 2003 (zjazd) – 3. miejsce
- Lienz – 27 grudnia 2003 (gigant) – 2. miejsce
- Megève – 4 stycznia 2004 (supergigant) – 2. miejsce
- Cortina d’Ampezzo – 17 stycznia 2004 (zjazd) – 2. miejsce
- Cortina d’Ampezzo – 18 stycznia 2004 (zjazd) – 2. miejsce
- Haus – 30 stycznia 2004 (zjazd) – 3. miejsce
- Haus – 31 stycznia 2004 (zjazd) – 2. miejsce
- Zwiesel – 7 lutego 2004 (gigant) – 3. miejsce
- Lake Louise – 4 grudnia 2004 (zjazd) – 2. miejsce
- Lake Louise – 5 grudnia 2004 (supergigant) – 2. miejsce
- Santa Catarina – 7 stycznia 2005 (zjazd) – 2. miejsce
- Cortina d’Ampezzo – 16 stycznia 2005 (zjazd) – 2. miejsce
- Sankt Moritz – 21 stycznia 2006 (zjazd) – 2. miejsce
- Lake Louise – 2 grudnia 2006 (zjazd) – 2. miejsce
- Val d’Isère – 19 grudnia 2006 (zjazd) – 2. miejsce
- Cortina d’Ampezzo – 19 stycznia 2007 (supergigant) – 3. miejsce
- San Sicario – 28 stycznia 2007 (supergigant) – 2. miejsce
- Tarvisio – 3 marca 2007 (zjazd) – 2. miejsce
- Lake Louise – 1 grudnia 2007 (zjazd) – 2. miejsce
- Aspen – 8 grudnia 2007 (zjazd) – 3. miejsce
- Sankt Moritz – 16 grudnia 2007 (supergigant) – 3. miejsce
- Cortina d’Ampezzo – 21 stycznia 2008 (supergigant) – 3. miejsce
- Sankt Moritz – 3 lutego 2008 (supergigant) – 3. miejsce
- Crans-Montana – 8 marca 2008 (zjazd) – 2. miejsce
- Åre – 11 marca 2009 (zjazd) – 3. miejsce
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
Identyfikatory zewnętrzne: